27/12/15 - Συνέντευξη στο eKorinthos.gr - 23/12/15

Με διαμορφωμένες πλέον τις εξελίξεις σχετικά με τον επαναληπτικό γύρο των εκλογών για την ανάδειξη Προέδρου στη Νέα Δημοκρατία, στις 10 Ιανουαρίου, μερικά σχόλια στο eKorinthos.gr και την κάμερα του Θύμιου Τσαρμπού.

Το βίντεο δημιουργήθηκε την Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015.

Δείτε το βίντεο :

22/12/15 - Δελτίο Ειδήσεων AXION - 21/12/2015

Στο Δελτίο Ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού ΑΧΙΟΝ με τη Λίλυ Μουζάκη, φιλοξενήθηκε τη Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015 ο Βασίλης Μπαλάφας.

Η συζήτηση έγινε σχετικά με τα αποτελέσματα της διαδικασίας για την εκλογή Προέδρου της ΝΔ, της 20ης Δεκεμβρίου 2015 και ενόψει του διαφαινόμενου επαναληπτικού γύρου.

Πρόκειται για ένα πρώτο σχόλιο με τις εξελίξεις να βρίσκονται ακόμα σε δυναμική τελικού σχηματισμού.

Δείτε το βίντεο :

16/12/15 - Εισήγηση στο 2ο Τακτικό Συνέδριο ΠΕΔιΣ

2ο Τακτικό Συνέδριο Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων, 11-13 Δεκεμβρίου 2015, Club Hotel Casino Loutraki, Αίθουσα 1

Στο πλαίσιο της θεματικής "Δημόσια διοίκηση, δημόσιες πολιτικές και ηλεκτρονική διακυβέρνηση" και για τη Συνεδρία 29.4 με τίτλο "Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση", εισήγηση :

«Ηλεκτρονική Συμμετοχή : Ουτοπία, αστοχίες, μεγάλες προσδοκίες; Ελληνικές ιστορίες αποτυχίας και προτάσεις για την ευόδωση των στόχων»

Συντονιστής συνεδρίας : Σήφης Πλυμάκης ( Εμπειρογνώμονας Δημόσιας Διοίκησης, Μεταδιδακτορικός Ερευνητής, National Centre for Public Performance, Rutgers University) .

Σύντομη Περίληψη Εισήγησης :

Βασίλειος Μπαλάφας

Μεταπτυχιακός Ερευνητής, Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκής Πολιτικής Οικονομίας και Διακυβέρνησης, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Η «ηλεκτρονική επανάσταση» μπορεί να θεωρηθεί ως ένα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον 21ο αιώνα. Η ανάπτυξή της διευκολύνει τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών, την ανάδειξη νέων μοντέλων διοίκησης, τη μείωση της γραφειοκρατίας, τον περιορισμό του κόστους που αυτή συνεπάγεται, τη μείωση του χρόνου υλοποίησης των διαδικασιών, την αύξηση της συμμετοχής των πολιτών στις διαδικασίες αυτές, την προώθηση του ηλεκτρονικού εμπορίου και την πληρέστερη ενημέρωση των πολιτών που επιτυγχάνεται μέσω της ραγδαίας ανάπτυξης ηλεκτρονικών μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Σε αυτό το πλέγμα εντάσσονται και οι πρακτικές της Ηλεκτρονικής Συμμετοχής (eParticipation). Μια πληθώρα εργαλείων, υλοποιήσεων και τεχνολογικών εξελίξεων φιλοδοξεί να κινητοποιήσει και να εξυπηρετήσει τους πολίτες των μελλοντικών Ηλεκτρονικών Δημοκρατιών. Ωστόσο, η τεχνολογία δείχνει να προχωρά πολύ πιο γρήγορα από όσο αντέχουν οι οντότητες που συνιστούν ένα τέτοιο ιδεατό περιβάλλον.

Στην παρούσα εργασία εξετάζουμε τα προβλήματα, τις αδυναμίες που έχουν εντοπιστεί στο θεωρητικό υπόβαθρο, τις εσφαλμένες αντιλήψεις που κατά καιρούς επικράτησαν και οδήγησαν σε μια σειρά αστοχιών και αποτυχιών στον ελληνικό χώρο. Τέτοιου είδους εγχειρήματα κινδυνεύουν να καταλήξουν σε ουτοπίες όταν καλλιεργούν υπερβολικές προσδοκίες για ζητήματα που και έξω από τον ψηφιακό κόσμο αποτελούν άλυτες προκλήσεις ακόμα και για τις πιο σύγχρονες Δημοκρατίες.

Η κριτική μας αποτίμηση εδράζεται σε όσα αναλύονται στην εργασία και στις προσπάθειες που δεν καταβλήθηκαν ως προς τις αρχές της αποδοτικής και δυνητικώς, συνεχώς επεκτεινόμενης και φιλοδοξούσας ηλεκτρονικής συμμετοχής των πολιτών. Θα ήταν άδικο να περίμενε κανείς από τις Τ.Π.Ε. και τις ηλεκτρονικές διαδικτυακές πλατφόρμες να λύσουν δομικά προβλήματα των σύγχρονων Δημοκρατιών. Όμως, ως μέσα προσφέρουν καινοτομίες και υλοποιήσεις προς την σωστή κατεύθυνση.

Λέξεις κλειδιά : Ηλεκτρονική Συμμετοχή, Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, Ηλεκτρονική Δημόσια Διοίκηση, Διαδίκτυο, Πολιτικές, Ηλεκτρονική Δημοκρατία, Τ.Π.Ε., eParticipation

Βίντεο παρουσίασης με ενσωματωμένες διαφάνειες :






Slideshare εισήγησης :

2 Conference PSiR - Loutraki - V.Balafas - eParticipation from Vasileios Balafas

Φωτογραφίες :

#2ConfPSiR

29/11/15 - 2o Τακτικό Συνέδριο ΠΕΔΙΣ * 11-13/12/2015

Υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας

125 Εισηγήσεις - 15 Θεματικές Συνεδρίες


Αίτηση παρακολούθησης : http://pedis.uop.gr/?p=4363


Αναλυτικό πλήρες πρόγραμμα : http://econtent.pedis.uop.gr/conf/public/conferences/4/schedConfs/3/program-el_GR.pdf


 
«Αλλάζοντας την Ελλάδα και τον Κόσμο: Ιδέες και Πολιτική» στο 2ο Τακτικό συνέδριο του ΠΕΔΙΣ (Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου)
Ποιες διαστάσεις λαμβάνουν οι όροι της εθνικής κυριαρχίας και της  υπερεθνικότητας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και πώς επαναπροσδιορίζονται πέρα από την κρίση οι κοινωνικές αξίες σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο;

Ποιές είναι οι βασικότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα τα σύγχρονα κράτη και πώς κάποια από αυτά επωφελούνται από τις παγκόσμιες εξελίξεις;

Πώς αντιπροσωπεύεται η Δημοκρατία στην Ελλάδα και την Ευρώπη και πώς διαμορφώνονται οι πολιτικές μέσα από τις ιδέες και αντίστροφα;

Σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον και σε μια εποχή διεθνών ανακατατάξεων και έντονων προκλήσεων τόσο για τη χώρα μας, όσο και για την Ε.Ε., ποιά σημασία λαμβάνει ο πολιτισμός, ποιό ρόλο διαδραματίζουν οι εθνικές ταυτότητες και πώς τελικά, συμβάλλει η ακαδημαϊκή έρευνα στη διαμόρφωση ενός κόσμου με περισσότερη δημοκρατία, με βιώσιμη ανάπτυξη και με κοινωνική δικαιοσύνη;

Σε αυτά και σε ακόμη περισσότερα ερωτήματα θα βρουν απαντήσεις όσοι παρακολουθήσουν το 2ο τακτικό συνέδριο του Τμήματος  Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων (ΠΕΔΙΣ) του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, που έχει τίτλο: «Αλλάζοντας την Ελλάδα και τον Κόσμο: Ιδέες και Πολιτική», το οποίο θα πραγματοποιηθεί  στις 11-13 Δεκεμβρίου στο Λουτράκι και τελεί υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Ελληνικής Δημοκρατίας. Περισσότεροι από 160 εισηγητές θα προσεγγίσουν διεπιστημονικά την Πολιτική και τις πολιτικές που σχετίζονται με την προάσπιση της Δημοκρατίας, με την  Οικονομία της Αγοράς και την Παγκοσμιοποίηση, με το Σύγχρονο Κοινωνικό Κράτος και την Οργανωμένη Κοινωνία Πολιτών, με την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση και τη Διακυβέρνηση, με τη  Συνεργασία στη Διεθνή Πολιτική, κ.α.

Την κεντρική ομιλία του Συνεδρίου θα δώσει ο Christopher Hill, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων (Sir Patrick Sheehy Professor) του Πανεπιστημίου Cambridge, o οποίος νωρίτερα θα αναγορευτεί σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος, ενώ θα ακολουθήσει εισήγηση της Ερευνήτριας του Πορτογαλικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, του Πανεπιστημίου Nova της Λισαβόνας και Προέδρου της Πορτογαλικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης, Raquel Vaz-Pinto. Ανάμεσα στους ομιλητές συμπεριλαμβάνονται ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Ξυδάκης, ο Πρέσβης ε.τ. και Γενικός Γραμματέας της Προεδρίας της Δημοκρατίας κ. Γιώργος Γεννηματάς, ο Αντιπρόεδρος του Συμβούλιου της Επικρατείας κ. Αθανάσιος Ράντος, ο Ομότιμος Καθηγητής Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, κ. Στέλιος Χιωτάκης, ο Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ναπολέων Μαραβέγιας κ.α

Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΠΕΔΙΣ είναι το μοναδικό πανεπιστημιακό τμήμα με αυτό το γνωστικό αντικείμενο που λειτουργεί όχι μόνο στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, αλλά και σε ολόκληρη την Περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας.


Ρεπορτάζ : Βάσω Μιχοπούλου, "Ημερησία"

23/11/15 - Σημεία επί της διαδικασίας

Λίγες σκέψεις για τις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ, ελπίζω να σας φανούν λίγο διαφορετικές από όσα πολλά και ενδιαφέροντα έχετε ήδη διαβάσει :

1.Είναι γνωστό ότι γραπτώς και προφορικώς έχω διαφωνήσει με τη διαδικασία αυτή, ήδη από το 2009, ωστόσο σέβομαι τις αποφάσεις της πλειοψηφίας. Θεωρώ ότι η ΝΔ το 2009 μαϊμούδισε μια διαδικασία που έφερε ο ανερμάτιστος ΓΑΠ, διαδικασία που ακόμα και στο ΠΑΣΟΚ όταν έγινε, ούτε ποτέ ελέγχθηκε ως προς τον πραγματικό αριθμό, ούτε κανείς τη θεώρησε ιδιαίτερα σοβαρή (στην Κορινθία ειδικά, ξέρουμε πρόσωπα και πράγματα και ανθρώπους που σήμερα το "παίζουν" ΝΔ, αλλά τότε είχαν γίνει μέλη - φίλοι - επισκέπτες).

2.Είναι χαρακτηριστικό ότι κανείς από τους υποψηφίους Προέδρους δεν θέλησε να συνεχιστεί η διαδικασία χωρίς "on line" τσεκάρισμα ψηφοφόρων γιατί όλοι είχαν στο νου τους (έστω και αν δεν το λένε) τί έγινε το 2009 (και αυτή είναι μια συζήτηση που πρέπει να γίνει κάποια στιγμή στη ΝΔ).

3.Είναι παγκόσμιο φαινόμενο να γίνονται εκλογές χωρίς εκλογικούς καταλόγους, χωρίς μέλη, χωρίς κάτι που να διακρίνει τις εκλογές ενός "οργανισμού" από ψηφοφορίες τύπου "X-Factor" κτλ (ακόμα και εκεί διατηρεί μεγαλύτερη βαρύτητα η άποψη της επιτροπής).

4.Ήδη από το 2009 έλεγα ότι σε μια τέτοια διαδικασία αν θέλουν να την κάνουν πρέπει να εξασφαλίζεται 99,99 % διαθεσιμότητα συνδεσιμότητας με μηδενική ανοχή λαθών. Όπως και να το κάνουμε αυτό δεν μπορεί να διασφαλιστεί με κυψελωτές επικοινωνίες. Είχα προτείνει τη λύση του ΣΥΖΕΥΞΙΣ και τότε και τώρα.

5.Οι υπεύθυνοι της σημερινής κατάστασης είναι συγκεκριμένοι. Οι θέσεις επιφέρουν και ευθύνη, όχι μόνο το δικαίωμα της "ράβδου" των αποκλεισμών. Στοιχειώδης υπευθυνότητα επιβάλλεται να επιδειχθεί έστω και όταν κάτσει ο κουρνιαχτός.

6.Για άλλη μια φορά στελέχη και ψηφοφόροι της ΝΔ επέδειξαν τρομερή ψυχραιμία. Στις 7 το πρωί όλοι ήταν στις θέσεις τους για να γίνουν οι εκλογές (Πρόεδροι, εφορευτικές, χειριστές). Οι ψηφοφόροι αντιμετώπισαν ψύχραιμα την αναβολή (δεν έκαναν το ίδιο όλοι οι υποψήφιοι Πρόεδροι).

7.Η πικρία είναι μεγάλη. Είτε για όσους αποφάσισαν να δώσουν άλλη μια ευκαιρία και να ξανασχοληθούν, είτε για όσους ασχολήθηκαν πρώτη φορά, είτε για όσους αποφάσισαν να συμμετάσχουν ως ψηφοφόροι. Αυτή η πικρία θα πρέπει να αναζητηθεί τρόπος να διοχετευθεί δημιουργικά και εκεί η ευθύνη ανήκει σε όλους ανεξαιρέτως.

8.Προτεραιότητα της παράταξης και τώρα θα πρέπει να είναι η χώρα και το "Εθνικό". Δεν πληγώνονται οι ιδεολογίες και οι ιδέες επειδή αστόχησε ένα ηλεκτρονικό σύστημα. Όποιος θέλει πραγματικά να προσφέρει μπορεί να το κάνει και απλώς γράφοντας στο χαρτί τις προτάσεις του. Η χώρα όμως έχει μπροστά της δύσβατα μονοπάτια που δεν περπατιούνται "εικονικά" ή "ηλεκτρονικά".

9.Θα κλείσω με ένα απόσπασμα από πρόσφατη συνέντευξη της Μαριέττας Γιαννάκου : "Άπαξ και η Νέα Δημοκρατία προχώρησε κατά την εκλογή του προηγουμένου προέδρου σε διαδικασία εκλογής από τους πολίτες, παραβιάζοντας το καταστατικό τότε, δεν μπορεί σήμερα να παραβιάζει πάλι το καταστατικό για λόγους σκοπιμότητας. Προσωπικά η διαδικασία αυτή με έβρισκε αντίθετη το 2009 όταν αποφασίστηκε, δεν θυμάμαι όμως να διαμαρτυρήθηκαν άλλοι οι οποίοι τότε ξιφουλκούσαν υπέρ του δικαιώματος οποιουδήποτε πολίτη να εγγράφεται επιτόπου και να ψηφίζει για πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας. Σίγουρα οι «πρωτότυπες» αυτές διαδικασίες δεν συναντώνται σε άλλες χώρες της Ευρώπης.".

10.Ο απλός συνεπής Νεοδημοκράτης δεν έχασε ούτε την τσόχα, ούτε τα ραφτικά. Η σκληρή καθημερινότητα μας περιμένει όλους, όπως κάθε Έλληνα και Ελληνίδα.

Καλή εβδομάδα.


Βασίλης Μπαλάφας

21/11/15 - Η μάχη ενάντια στη μικροπρέπεια

Η μάχη ενάντια στη μικροπρέπεια

Αν κανείς πάγωνε το χρόνο ακριβώς στην επόμενη μέρα των Εθνικών εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015, εύκολα θα μπορούσε να «διαβάσει» όλα εκείνα που τέθηκαν στο τραπέζι από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις του τόπου και τις απαντήσεις που έδωσαν οι πολίτες. Για άλλη μια φορά στη χώρα μας κέρδισαν η συνθηματολογία και τα παρωχημένα διλήμματα που δυστυχώς δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών και της κοινωνίας.

Χαρακτηριστική περίπτωση είναι το σύνθημα που προέταξε ο ΣΥΡΙΖΑ, «Ξεμπερδεύουμε με το παλιό – Κερδίζουμε το αύριο». Σήμερα πλέον ξέρουμε ότι το σύνθημα ήταν κενό περιεχομένου γιατί η αίσθηση διακυβέρνησης τύπου «παλιού ΠΑΣΟΚ» είναι πανθομολογούμενη και διάχυτη παντού, γιατί τίποτα νέο δεν είδαμε σε δράσεις, αποφάσεις, τομές, ακόμα ακόμα και σε πρόσωπα. Όσο για το «κερδισμένο αύριο», αυτό έχει πάρει επιμήκυνση υλοποίησης στο διηνεκές, σε μια απροσδιόριστη χρονική συγκυρία κατά την οποία σπάνιες ευθυγραμμίσεις πλανητών θα πρέπει να συμβούν, από αυτές που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας ως μυστικιστικές αποκαλύψεις αρχαίων επιγραφών των Αζτέκων, των Ίνκας, των Μάγιας και των Τολτέκων.

Στην πλευρά της ΝΔ το καζάνι έβραζε ήδη πριν τις εκλογές. Οι εξελίξεις που όλοι περίμεναν αλλά δεν ερχόντουσαν, βρίσκοντας αναχώματα σε τακτικισμούς και πολιτικά καπρίτσια φρούδων παρενθέσεων, κράτησαν καθηλωμένη την όποια δυναμική μπορούσε να προσφέρει η αλλαγή Προέδρου με όρους εκλογικής νίκης. Κατόρθωσε όμως αυτή η αλλαγή να κρατήσει τη ΝΔ εντός τροχιάς, να μην την καταστήσει ακυβέρνητο όχημα και κυρίως να της δώσει έδαφος και χρόνο για να συζητάει όλα αυτά που σχετικά απόμακρα παρακολουθούν οι πολίτες τον τελευταίο καιρό σε επίπεδο δημοσίου διαλόγου. Όπως και να το κάνουμε, η πολυτέλεια που έχουν σήμερα οι υποψήφιοι Πρόεδροι να κάνουν περιοδείες, να βγάζουν σποτ και να οργανώνουν ομιλίες είναι αποκλειστικά επιτυχία Μεϊμαράκη. Θυμηθείτε απλώς πόσες ανοιχτές συγκεντρώσεις ανά την επικράτεια είχε τολμήσει να κάνει η ΝΔ τα τελευταία 2-3 χρόνια.

Λογικά θα περίμενε κανείς αυτή την περίοδο η διαδικασία εκλογής Προέδρου να αποτελεί ορόσημο ανάσας για την παράταξη της ΝΔ, ορόσημο πολιτικής ανασυγκρότησης και οργανωτικών αναπροσδιορισμών και σχεδιασμών. Δυστυχώς, και με ευθύνη κυρίως νέων ανθρώπων, έχει εξελιχθεί σε πεδίο διαμόρφωσης άμορφων και ετερόκλητων συσχετισμών με όρους μάζας, σε πεδίο οργανωτικών τακτικισμών και αυθαιρεσιών, σε άσκηση αιφνιδιασμών μέσω των ανακοινώσεων εκείνων που θα έπρεπε να διαφυλάττουν την όποια διαδικασία ως θεματοφύλακες και όχι ως επιτελείς σωμάτων καταδρομών.

Δυστυχώς, είδαμε και τα τελευταία σποτ νεαρού υποψηφίου τα οποία όχι απλώς εγκολπώνουν την κενή συνθηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ περί δήθεν παλιού και νέου, αλλά την πάνε και ένα βήμα παραπέρα ξεπερνώντας τα όρια της αυθάδειας, της έλλειψης σεβασμού και της ακραίας επίθεσης εναντίον αλήθεια ποιών ; Εναντίον εκείνων που ήταν πάντα εκεί ; Εναντίον εκείνων που διαχρονικά σεβάστηκαν αποφάσεις της παράταξης ακόμα και αν προσωπικά μπορεί να διαφωνούσαν αλλά δεν τις αγνοούσαν ; Εναντίον εκείνων που στις Ευρωεκλογές του 2009 δεν επέλεξαν να πάνε στις παραλίες, ή στις Ευρωεκλογές του 2014 δεν κρύφτηκαν προκειμένου να αποφύγουν το κόστος στις Αυτοδιοικητικές εκλογές ; Εναντίον εκείνων που δεν φοβούνταν και δεν φοβούνται να είναι εγγεγραμμένα μέλη της παράταξης ή δεν ανησυχούν μήπως «στιγματιστούν» τα παιδιά τους συμμετέχοντας στη ΔΑΠ και στην ΟΝΝΕΔ ; Αυτοί είναι λοιπόν οι «απέναντι» που επιλέγει η εν λόγω υποψηφιότητα ;

Δυστυχώς, η μάχη για μια καλύτερη ΝΔ έχει εξελιχθεί σε μάχη ενάντια στη μικροπρέπεια και στο ρηχό των ευκαιριακών, ad hoc συμπαιγνιών. Ενάντια σε όλα εκείνα που πάντα δημιουργούσαν στη ΝΔ γκρίνια, εσωστρέφεια, διχασμούς. Ενάντια σε εκείνους που Κυριακή βρίζουν και Δευτέρα γίνονται τιμητές.

Ευτυχώς, απέναντι σε όλα αυτά υπάρχει απάντηση : Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Για να ξεκινήσουμε από την ερχόμενη Κυριακή, χωρίς άλλες καθυστερήσεις να κάνουμε και πάλι τη ΝΔ μια περήφανη παράταξη που σέβεται τις ιδρυτικές της αρχές και αξίες, που υπερασπίζεται τις μεγάλες της Εθνικές επιλογές. Που εκτιμά και αξιολογεί θετικά τη συνέπεια και τη συνεισφορά των μελών της. Που λειτουργεί εποικοδομητικά για τον τόπο και όχι για προσωπικές ματαιοδοξίες και ιδιοτέλειες. Που δίνει μάχες για ένα καλύτερο μέλλον. Που είναι περήφανη για τους ισχυρούς δεσμούς που ενώνουν το χτες με το σήμερα, που ενώνουν το σήμερα με το αύριο, που μας κάνουν συνολικά ως κοινωνία αισιόδοξους για το μέλλον της πατρίδας μας.

Βασίλειος Μπαλάφας

πρ.μέλος Π.Ε. Ν.Δ., πρ.μέλος Κ.Ε. Ο.Ν.ΝΕ.Δ.

πρ. Πρόεδρος Ν.Ε. Ο.Ν.ΝΕ.Δ. Κορινθίας

πρ. Γραμματέας ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΣΔΟ Άρτας

μέλος Ν.Δ.

20/11/15 - Δελτίο Ειδήσεων AXION TV - 19.11.2015

Στο Δελτίο Ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού ΑΧΙΟΝ με τον Γιώργο Γουγά, φιλοξενήθηκε την Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015 ο Βασίλης Μπαλάφας.

Η συζήτηση έγινε σχετικά με την επικείμενη εκλογή Προέδρου στη ΝΔ, την Κυριακή 22/11 και αναλύθηκε για ποιο λόγο ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είναι η καλύτερη επιλογή επί της τρέχουσας συγκυρίας.

Δείτε το βίντεο :

27/10/15 - Η λύση Μεϊμαράκη στην κρίση της ΝΔ

Πιάνω το νήμα από εκεί που το αφήσαμε στο άρθρο με τίτλο «Η διπλή κρίση της Νέας Δημοκρατίας» στα τέλη Μαΐου 2015. Η τελευταία παράγραφος ανέφερε : «Η διπλή κρίση [της ΝΔ] είναι ότι πολιτικά έχει συμπεριφερθεί σε αρκετές περιπτώσεις με όρους καιροσκοπισμού και από την άλλη πλευρά δεν μπορεί και δεν φαίνεται να θέλει να ακούσει την κοινωνία και το στελεχιακό της δυναμικό. Και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά έρχονται σε αντίθεση με ένα πλεονέκτημα που είχε για δεκαετίες. Τη συνέπεια θέσεων και αρχών. Οφείλει άμεσα να επιστρέψει από τον «αναγκαστικό καθολικισμό» στο ριζοσπαστικό κοινωνικό φιλελευθερισμό. Πρώτα για το συμφέρον του τόπου και μετά για το δικό της.».

Από τότε μέχρι σήμερα μεσολάβησαν ένα διφορούμενο δημοψήφισμα τον Ιούλιο και Εθνικές Εκλογές το Σεπτέμβριο, οι δεύτερες εντός του 2015. Μεσολάβησαν η παραίτηση Σαμαρά από την ηγεσία της ΝΔ, η ανάληψή της από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και ένα 28,1 % απέναντι στον αγνώριστο πια σήμερα ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα που συγκέντρωσε 35,46 %. Αν αναλογιστεί κανείς τον άκρατο λαϊκισμό και τη μονοδιάστατη συνθηματολογία του Τσίπρα περί «παλιού και νέου» την ώρα που ο Μεϊμαράκης καλούσε σε Εθνική συνεννόηση και στη δημιουργία Εθνικού Σχεδίου για την έξοδο από την κρίση, το ποσοστό της ΝΔ φαντάζει αξιοπρεπές. Αν συνυπολογίσουμε ότι ακόμα δεν είχε εμφανιστεί στο TaxisNET ο ΕΝΦΙΑ, ότι δεν είχαν καν περιγραφεί τα μέτρα της νέας συμφωνίας περί συντάξεων και φορολόγησης, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήγαινε με την κεκτημένη ταχύτητα των εκλογών του Ιανουαρίου και το θυμικό των δήθεν «λεονταρισμών» στην ΕΕ, τότε αυτό το 28,1 % μπορεί να αποτελεί μια ισχυρή βάση ανθρώπων που δεν παρασύρθηκαν από κούφιες κορώνες και ανεδαφικά προγράμματα όπως αυτό της Θεσσαλονίκης.

Είναι ένα ποσοστό που συνειδητά ψήφισε ΝΔ, όχι από θυμό, όχι με διάθεση αφορισμού, χωρίς λογική αναθέματος, ακόμα και αν το έκανε υπό το σκεπτικό της πιο «κοντινής» πολιτικής επιλογής. Κατά την άποψή μου, αυτοί είναι και οι άνθρωποι που δικαιωματικά στην παρούσα φάση θα έπρεπε να επιλέξουν τον επόμενο Πρόεδρο της ΝΔ αν αποδεχθούμε τις «μαζικές» διαδικασίες για τις οποίες έχω πολλές ενστάσεις αλλά αυτό θα το αναλύσουμε κάποια άλλη φορά. Εκ των πραγμάτων, αυτοί είναι και οι άνθρωποι που δυνητικά θα εργαστούν – αν εμπνευστούν – για να ξαναγίνει η ΝΔ πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία, αυτοί αποτελούν πια τους πολλαπλασιαστές του νέου προτάγματος που θα πρέπει να διαμορφωθεί μετά το πέρας των βαθιών αλλαγών που χρειάζεται να γίνουν στη ΝΔ. 

Η επιτυχία του Μεϊμαράκη μέχρι τις εκλογές ήταν ότι κατόρθωσε η ΝΔ να μη χάσει την πυξίδα της, τον πολιτικό της προσανατολισμό και κυρίως, έστω και επιφανειακά, την επανέφερε στον πολιτικό χώρο που περιγράφει η ιδρυτική της διακήρυξη. Κατόρθωσε η ΝΔ να μη δείχνει σαν ένα ελικόπτερο που στροβιλίζεται όταν χάνει το στροφείο της ουράς και να μη μοιάζει με ανεμοδούρα που κινείται από τον αέρα της επιδίωξης της εξουσίας με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο, με κάθε έκπτωση ή ποντάρισμα. Σήμερα, την οδηγεί σε μια διαδικασία ανάδειξης νέου Προέδρου, με αρκετά ανοιχτά ζητήματα, αλλά με τη νηνεμία ενός ποσοστού που δημιουργεί προσδοκίες και δεν φαντάζει με ένα μέγιστο δυνατό «ταβάνι». Μάζεψε ιδεολογικοπολιτικά το κόμμα, έβαλε προσχώματα στο δημόσιο λόγο που έρεπε είτε στα στενά όρια επιδιωκόμενων προσωπικών δικαιώσεων, είτε στα όρια των αντίρροπων λαϊκισμών.  Και το κατάφερε με όρους ενωτικούς, με όρους ανασύνθεσης και όχι αποκλεισμών ή ξεκαθαρίσματος, χωρίς αυλάρχες, αυλοκόλακες και λοιπά συμπαρομαρτούντα . Χωρίς παχιά λόγια για δήθεν «σφουγγάρια» και «επιστροφές στο σπίτι» με λογική μπούγιου.

Ο ίδιος αποφάσισε να είναι υποψήφιος για την Προεδρία. Δικαιωματικά το έπραξε και κανείς δεν μπορεί να εμφανίσει ενστάσεις. Σεβόμενος το καταστατικό, αποδέχθηκε τη διαδικασία – αν και διατηρεί τις ενστάσεις του – τραβώντας όμως τα χαλινάρια σε εκείνους που θα ήθελαν να την κάνουν ακόμα πιο «λάστιχο» από όσο έγινε το 2009. Αυτός είναι άλλωστε ο Μεϊμαράκης. Διαχρονική παρουσία στη ΝΔ, σταδιακή εξέλιξη εντός των δομών της, με μια πορεία που εμπνέει σεβασμό και με μια διάσταση προσωπικής πληρότητας καθώς ήδη είχε φτάσει σε μια από τις κορυφές, αυτή του Προέδρου της Βουλής. Ο πολιτικός του λόγος είναι ευθύς, υποδειγματικά ενταγμένος στο πραγματικό ιδεολογικό πλαίσιο της ΝΔ, χωρίς όμως δογματισμούς και ακαμψίες. Αντιπροσωπεύει την παραταξιακή συνέπεια, το σεβασμό στην ιεραρχία, την προσφορά από κάθε πόστο το οποίο κλήθηκε να υπηρετήσει.

Πιστεύω ότι είναι η ιδανική λύση αυτή την περίοδο για τη ΝΔ. Απαλλαγμένος ο ίδιος από την όποια φιλοδοξία να πριονίσει τους διπλανούς του, τους συνομήλικούς του για να ψηλώσει ο ίδιος, χωρίς καιροσκοπικές επιλογές και χαμαιλεοντισμούς ανάλογα με το σκοπό, μπορεί να αποτελέσει τον εγγυητή όσων έχει ανάγκη να κάνει η ΝΔ. Από την αυτοκριτική, μέχρι την ανάδειξη νέων στελεχών, την ανανέωση και τη χάραξη ενός σύγχρονου, ευρωπαϊκού, κεντροδεξιού προγραμματικού λόγου.

Από την άλλη πλευρά, είναι εκείνος που σε όσους πάνε να ψηφίσουν στις 22 Νοεμβρίου συμβολίζει τη βαρύτητα του τι σημαίνει μέλος ενός κόμματος. Μέλος που έχει δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Μέλος που χρειάζεται να συνδιαμορφώνει αλλά και να συντάσσεται με όσα συνδιαμορφώνονται. Μέλος ουσίας και όχι ευκαιρίας, μέλος κόμματος και όχι μιας Κυριακής.

Τιμώ και εκτιμώ όλους τους υποψηφίους. Όλοι έχουν ισχυρά πλεονεκτήματα και αδύναμα σημεία. Όμως η ΝΔ τώρα έχει την ανάγκη να μην είναι μονοδιάστατη, να μην ενθυλακώσει και νομιμοποιήσει το ψευδοδίλλημα του Τσίπρα περί «παλιού και νέου», να εκπροσωπείται ισχυρά με τον Πρόεδρό της μέσα στη Βουλή, να πάρει χρόνο εσωτερικά για να αναδιοργανωθεί και κυρίως να συζητήσει. Να συζητήσει για τον τόπο και τον εαυτό της, να ακούσει πριν πει. Και συζήτηση με τηλεοπτικούς χρόνους, με όρια διαθέσιμων χαρακτήρων στο Twitter, με συνθήματα που απλώς γράφονται σε έναν τοίχο, με τεχνάσματα προθηκών καταστημάτων ρούχων με ωραίες κούκλες, δεν γίνεται. Ειδικά αυτή η συζήτηση.




*****
Ο Βασίλης Μπαλάφας είναι Τεχνολόγος Πληροφορικής και Δικτύων, με μεταπτυχιακά στις Επικοινωνίες Δεδομένων και τις Διεθνείς Σχέσεις και Πολιτικές

19/10/15 - Μέλος της Ε.Κ.Σ. με Α.Μ. 93

Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση ενημερώθηκα στις 18/10/2015, με επιστολή από τον Πρόεδρο Γιάννη Μπάρτζη και το Γενικό Γραμματέα Γιώργο Κωστούρο της "Εταιρείας Κορινθίων Συγγραφέων", ότι "το Δ.Σ. της «Εταιρείας Κορινθίων Συγγραφέων» έκανε ομόφωνα δεκτή την αίτησή σας και σας συμπεριέλαβε στα μέλη της Ε.Κ.Σ. με Αριθμό Μητρώου: 93".

Πρόκειται το σωματείο που ίδρυσε το 2010, μαζί με 51 άλλους Κορίνθιους και Κορίνθιες συγγραφείς, ο μεγάλος πνευματικός άνθρωπος της Κορινθίας μας, συγγραφέας και νομικός, φίλος, δάσκαλος και φωτεινός φάρος για μένα, Ματθαίος Ανδρεάδης, που δυστυχώς πια δεν βρίσκεται κοντά μας (η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στο σπίτι του τον Ιανουάριο του 2008).

Υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος του Σωματείου και προς τιμήν του έχει θεσμοθετηθεί το Βραβείο «Ματθαίος Ανδρεάδης». Ελπίζω από κάπου εκεί ψηλά να χαμογελά με την εξέλιξη αυτή. Ευχαριστώ θερμά το Δ.Σ. και τα μέλη της «Εταιρείας Κορινθίων Συγγραφέων».

Περισσότερες λεπτομέρειες για την «Εταιρεία Κορινθίων Συγγραφέων» μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της, εδώ.


Απόσπασμα της επιστολής : 



www.korinthianwriters.gr
Άσσος , ΤΚ 200 06

19 Οκτωβρίου 2015


Aγαπητέ κύριε Βασίλειε Μπαλάφα,


Με την επιστολή μας αυτή σας κάνουμε γνωστό ότι το Δ.Σ. της «Εταιρείας Κορινθίων Συγγραφέων» έκανε ομόφωνα δεκτή την αίτησή σας και σας συμπεριέλαβε στα μέλη της Ε.Κ.Σ. με Αριθμό Μητρώου: 93. Με χαρά σας υποδεχόμαστε στο Σύλλογό μας, με την ευχή και την ελπίδα, να συμβάλλουμε όλοι μαζί στην ανάδειξη και την προβολή της Πνευματικής Κορινθίας.

[...]


Ο Πρόεδρος                                      Ο Γενικός Γραμματέας

Γιάννης Δ. Μπάρτζης                         Γιώργος Κωστούρος

3/10/15 - Is the EU Ready for Greek Politics?

The following article is part of the Greek Politics Specialist Group Pamphlet No 5, published on 30 September 2015

GPSG Pamphlet Series provide ‘rapid response’ analysis after each Greek election.

The GPSG Pamphlet Series is edited by Dr Roman Gerodimos, founder and convenor of the Greek Politics Specialist Group, Principal Lecturer in Global Current Affairs at Bournemouth University, and a faculty member at the Salzburg Academy on Media and Global Change.

Vasileios Balafas

Is the EU Ready for Greek Politics?

“United in diversity” is the motto of the European Union which first came into use in 2000. The financial crisis added another dimension to the term “diversity” by emphasising the fiscal differences between EU and especially Eurozone countries. The multilevel gap between North and South put the monetary union at risk, and the cyclone of the crisis is still rocking countries such as Italy, France, Portugal, Greece and Spain. New fierce words were added to the EU vocabulary: extreme austerity, fiscal discipline, crucial Eurogroup meetings, Troika, Greek statistics, solid monetary policies. Public perceptions of the EU changed. Notions such as prosperity, unification, integration and solidarity were tested, some of them suffering under political pressure and contrasting national interpretations.

Nowadays, as economics return to the background, politics seems to strike back at those who were thinking that everything is about norms, rules, regulations, rationalism, or just about some good financiers, bankers and accountants who, after serving in big firms, believed they could stabilise the European ideal and to make economically weak countries accept fiscal austerity and extreme measures as a new European dogma. But even this is about politics, isn’t it? This was clear when many northern countries only reluctantly accepted Jean Claude Juncker’s presidency. And now the EU and the Eurozone are facing the ‘Greek Politics’ factor, a deeply political issue that is changing the strict rules of the game of a fiscal one-dimensional utopia. Nothing seems rational in Greek politics anymore. A country in deep crisis, dangerously close to Grexit, delivered two national elections and one national referendum in seven months. As the European parliamentary proceedings showed, it is very difficult for the EU to understand what is really happening in Greece. This is not the first time and has happened before, in European parties too. Remember the period between 2011 and early 2012, when the EPP (European People’s Party) couldn’t relate to its own member, New Democracy (the Greek member party) and its leader?

The years after 2012 radicalised Greek voters. They didn’t become left-wing, but rather totally unpredictable, and the process of politicization – especially of young people – was unconventional. Alexis Tsipras, the leader of Syriza, a leftist Greek party without many official allies among European parliamentary parties, won both national elections (25th of January and 20th of September). He won before and after signing a Memorandum with Troika. He won twice presenting an anti-Memorandum rhetoric, even after signing! He persuaded people that, under his government, things can be softer, more mild-mannered, in some cases reversible to the good old days. Is anyone surprised? This is completely normal. Who would vote for more measures? In light of this, Syriza’s share of the vote, 35.46%, seems weak.

Tsipras and Syriza are not a “phenomenon”. They are the epitome of politics, of Greek politics. The case is now returning to the EU/EMU’s field. Are they ready for a political management of the Greek situation and the economic crisis as a whole? Can they ‘afford’ Greece with its cons and its many pros without continual dilemmas that are making its political life venomous and maybe incomprehensive? Is Europe ready for a return to politics which takes into account so many other issues that have to be dealt with, such as the migration crisis, global instability and the arrival of a new form of American isolationism?
In other words, is Europe capable of achieving things without being rhetorically ‘cynical’? In my view, this is exactly the potential case of Tsipras.

* * *
Vasileios Balafas is a Postgraduate Researcher at the Department of Political Science and International Relations, University of the Peloponnese

24/9/15 - Εκλογές 2015 - Εκπομπή "ΗΛΕΚΤΡΑ"

Στην εκλογική εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού ΗΛΕΚΤΡΑ, με τις Φωτούλα Δημητριάδη, Τζένη Σουκαρά και τον Λάμπρο Κωστάρα, φιλοξενήθηκε ο Βασίλης Μπαλάφας το βράδυ των Εθνικών Εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου 2015.

Στα βίντεο που ακολουθούν μπορείτε να ακούσετε σχόλια και ανάλυση κατά τη ροή των αποτελεσμάτων.

Η ανάλυση που έγινε αφορά και σε πανελλαδικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο ειδικά για την Κορινθία.

Στα βίντεο που περιλαμβάνουν συνολικά την εκπομπή θα δείτε και θα ακούσετε παρεμβάσεις από εκπροσώπους των κομμάτων που έγιναν είτε δια ζώσης, είτε τηλεφωνικά.

Βίντεο - Τοποθετήσεις Βασίλης Μπαλάφας

Μέρος Α'

Μέρος Β'

Συνολικά ολόκληρη η εκπομπή Εκλογές 2015 - ΗΛΕΚΤΡΑ

Μέρος Α'

Μέρος Β'

Μέρος Γ'

Μέρος Δ'

19/9/15 - Αν είχαμε Εκλογές

Αν είχαμε Εκλογές

Δεν ξέρω αν έχετε την ίδια αίσθηση, αλλά δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε ανάλογη προεκλογική περίοδο σαν αυτή που διανύσαμε. Με την κοινωνία απούσα, με το δημόσιο διάλογο να κινείται μεταξύ τηλεγραφημάτων και ρηχής συνθηματολογίας, με τους υποψήφιους βουλευτές άφαντους, με τα τηλεοπτικά σποτ των κομμάτων να χάσκουν μεταξύ θεατρινισμών και σκηνοθετικών ευρημάτων προκειμένου να αποσπάσουν δυο – τρία δευτερόλεπτα προσοχής.

Ελάχιστοι πολίτες ασχολήθηκαν με τις εκλογές, ακόμα λιγότεροι συζήτησαν μεταξύ τους. Στις παρέες άκουγε κανείς μερικά επιχειρήματα σε τίτλους για λίγα λεπτά, μετά ερχόταν η διαπίστωση ότι από … Δευτέρα έρχονται οι φάκελοι με τα «τζερεμέδια», λίγη παύση και η κουβέντα άλλαζε, σαν να είχε εκπληρωθεί η «υποχρέωση» ότι αφού έχουμε εκλογές έπρεπε να συζητήσουμε και λίγο πολιτικά. Το κάναμε λίγα λεπτά και τέλος, έτσι με το στανιό, για να μην μας πει και αδιάφορους η γειτονιά.

Τι «πούλησε» σε αυτή την προεκλογική περίοδο. Σκηνοθεσία, βιντεάκια, τρολιές, μουστάκια, μεζούρες για το ύψος, συμβάσεις έργων, ζαντολάστιχα, μπουζουκάκι και ολίγο κουτσομπολιό. Ακόμα και τα καινούρια κόμματα απέτυχαν να προσδώσουν ένα δικό τους στίγμα καθημαγμένα είτε από την σοβιετικοκρατούμενη αρτηριοσκλήρωσή τους, είτε από έναν απύθμενο ναρκισσισμό προσωποκεντρικής λαγνείας που δεν έδειχνε να είχε και ιδιαίτερα ισχυρά θεμέλια. Και από εκεί και πέρα το χάος, αν εξαιρέσω το χαβαλέ που έγινε με το ταξί του Λαφαζάνη και την παρωδία του Λαπαβίτσα που δεν είμαι σίγουρος αν έπαιξαν πολύ καλά τους ρόλους τους ή έδωσαν μια επιτυχώς εξωραϊσμένη εκδοχή του εαυτού τους.

Τηλεμαχίες. Δύο στον αριθμό, η μια φρικτά βαρετή, ανιαρή και ανούσια, η άλλη κάτι πήγε να πετύχει αλλά «σκοτείνιασε» από την έλλειψη εξαγωγής είτε ενός σαφούς εκλογικού διλήμματος, είτε μιας καταφανούς διαφοροποίησης που θα έδινε την αίσθηση ότι «κάτι βγήκε από αυτή την κουβέντα». Περισσότερο βλέπαμε δύο άνδρες να προσπαθούν να διαφοροποιηθούν επιδερμικά μεταξύ τους εβρισκόμενοι ουσιαστικά εντός του ίδιου πλαισίου, παρά ακούσαμε δύο πολιτικούς να προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες ότι η ψήφος τους έχει όντως την έννοια της επιλογικής διαδικασίας, την έννοια εκλογής πρότασης διακυβέρνησης.

Χρόνος. Προεκλογική περίοδος συνοπτικών διαδικασιών σε κάθε τους έκφανση. Πολλά ακούσαμε για «νέο» και «παλιό», όμως όταν μια χώρα έχει 3 εκλογικές διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένου του θολού δημοψηφίσματος, μέσα σε 7 μήνες, πως μπορεί να ανανεωθεί το παλιό και να «από-παλαιωθεί» το νέο ; Πρακτικά αδύνατο ακόμα και αν υπήρχαν οι καλύτερες των προθέσεων. Συνεπώς το δίλημμα «παλιό ή νέο» είναι τεχνητό και επίπλαστο, όχι μόνο σε επίπεδο προσώπων, αλλά κυρίως σε επίπεδο νοοτροπιών και κομματικών λειτουργιών. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν υποθέσουμε ότι επιδιώκει να είναι το «νέο», υποχρέωσε τον τόπο σε εκλογές με λίστα, ό,τι πιο αντιφατικό ως προς οποιαδήποτε διαδικασία ανανέωσης, επέτυχε προεκλογική περίοδο τριών εβδομάδων, που και να ήθελε το «νέο» δεν θα προλάβαινε να ξεχωρίσει, και σε καμία περίπτωση δεν είδαμε νέους ανθρώπους σε κορυφαία κυβερνητικά πόστα ή να προτάσσονται ως η επόμενη μέρα. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν έγιναν όλα αυτά επίτηδες, ο χρόνος πάντως δεν έφτανε.

Προγραμματικό πλαίσιο. Εδώ είναι η ταφόπλακα των εκλογών. Πλήρης, εμπεριστατωμένος, θεμελιωμένος προγραμματικός λόγος δεν ακούστηκε από κανένα. Ούτε καν από τα κόμματα που θα έπρεπε να είναι έτοιμα … από καιρό. Ούτε καν από εκείνους που καμώνονται πως διαφοροποιούνται από αυτό που πλέον μπορούμε να αποκαλούμε «συμφωνημένο μνημονιακό τόξο». Οι πάντες ετεροπροσδιορίζονται με άξονα αυτό που θέλουν να λένε ότι αφορίζουν. Ακόμα και οι τοποθετήσεις του ΚΚΕ εφάπτονται του «μνημονίου της Αριστεράς» και εκφράζονται με βάση αυτό. Η απόγνωση του πολίτη σε όλο της το μεγαλείο.

Δίλημμα. Αν ορθώνεται ένα δίλημμα μπροστά στον ψηφοφόρο τότε αυτό έχει να κάνει με την επόμενη μέρα. Ποιοι θα μπορούσαν να συγκροτήσουν στη βάση μιας συνεργασίας μια κυβέρνηση που θα φέρει μια ελάχιστη ηρεμία και ισορροπία στη χώρα για 3-4 χρόνια, ποιοι θα μπορούσαν να συμφωνήσουν σε κάποιον ελάχιστο κοινό παρονομαστή και κυρίως ποιοι θα βάλουν στην άκρη τις ισορροπίες των κοινοβουλευτικών τους ομάδων όταν θα χρειαστεί να ψηφιστεί κάτι δύσκολο, όπως για παράδειγμα η μείωση των προνομίων των βουλευτών, ή η μείωση των αποζημιώσεων τους. Δεν αναφέρομαι καν σε μέτρα του «μνημονίου της Αριστεράς» γιατί υπενθυμίζω ότι είχαμε κρούσμα βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που διαμαρτυρόταν σχετικά με τα βουλευτικά αυτοκίνητα και την καταβολή οδοιπορικών, άσχετα θέματα με το μνημόνιο δηλαδή. Για το ζήτημα της αυτοδυναμίας του οποιουδήποτε προφανώς το θεωρώ ανάξιο της όποιας ανάλυσης.

Αν είχαμε Εθνικές Εκλογές όλα τα παραπάνω θα ήταν στην καλύτερη περίπτωση παράπλευρες συζητήσεις δευτέρου και τρίτου επιπέδου. Θα ήταν θεματάκια για να γεμίσουν στήλες και κενά στις εφημερίδες. Σήμερα είναι τα «καυτά θέματα» των «Εκλογών». Ομολογώ ότι δεν έχω κατανοήσει για τι Εκλογές συζητάμε. Θυμάμαι ακόμα και στις φοιτητικές εκλογές είχαμε ευρύτερο πεδίο αντιπαράθεσης και επιχειρημάτων.

Όσο θολό ήταν το δημοψήφισμα, άλλο τόσο θολές είναι και αυτές οι Εκλογές. Η εντύπωση που έχω είναι ότι οι πολίτες θα ψηφίσουν με γνώμονα το ποιος μπορεί να σχηματίσει μια Κυβέρνηση, γιατί μπούχτισαν, κουράστηκαν, απογοητεύτηκαν. Και από βδομάδα έρχονται λογαριασμοί, εγγραφές στα φροντιστήρια, η πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ, εφορία. Κανείς δεν έχει άλλο χρόνο για χάσιμο. Ο οικογενειακός προϋπολογισμός είναι αμείλικτος, δεν αντέχει τόση πολλή «Δημοκρατία».


*****

Ο Βασίλης Μπαλάφας είναι Τεχνολόγος Πληροφορικής και Δικτύων, με μεταπτυχιακά στις Επικοινωνίες Δεδομένων και τις Διεθνείς Σχέσεις και Πολιτικές

14/9/15 - Το 2ο Καλοκαιρινό Σχολείο του ΠΕΔιΣ

Από τις 26 έως τις 29 Αυγούστου 2015 πραγματοποιήθηκε στο Κιάτο το δεύτερο Καλοκαιρινό Σχολείο του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων, του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, που εδρεύει στην Κόρινθο.

Υπό τον τίτλο "Προσεγγίσεις της οικονομίας στο Ισλάμ : Ανάπτυξη, Ισλαμικό Χρηματοοικονομικό και Τραπεζικό Σύστημα", το Σχολείο ήταν το δεύτερο βήμα στα πλαίσια της προσπάθειας που ξεκίνησε το 2014 στον ίδιο τόπο. Το πρώτο Καλοκαιρινό Σχολείο διεξήχθη από τις 3 έως τις 6 Σεπτεμβρίου 2014 με τίτλο "Νέοι και Ανάπτυξη στη Μεσόγειο" με την προσδοκία να αποκτήσει τακτική ετήσια λειτουργία.

Το δεύτερο Καλοκαιρινό Σχολείο του ΠΕΔιΣ φιλοξενήθηκε στις εγκαταστάσεις της Δημοτικής Βιβλιοθήκης του Δήμου Σικυωνίων, ο οποίος έχει ήδη παραχωρήσει και άλλους, μεγάλης έκτασης, χώρους προς χρήση από το Τμήμα.

Υπό την οργανωτική εποπτεία του Διευθυντή του Καλοκαιρινού Σχολείου και Αναπληρωτή Καθηγητή του Τμήματος κ. Σωτήρη Ρούσσου, του Αναπληρωτή Καθηγητή κ. Νικήτα-Σπύρου Κουτσούκη και του Λέκτορα κ. Ευστάθιου Φακιολά, ο στόχος της τακτικής λειτουργίας του Σχολείου πραγματοποιήθηκε και πλέον αποτελεί εγγενή λειτουργία του Τμήματος που θα λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο στα πλαίσια της ακαδημαϊκής διαδικασίας. Το Σχολείο είναι ανοιχτό για όσους θέλουν να το παρακολουθήσουν και η διαδικασία των εγγραφών ξεκινά περίπου 4 μήνες πριν τη διεξαγωγή του με αιτήσεις που αποστέλλονται ηλεκτρονικά, ενώ προβλέπεται και ένα μικρό κόστος εγγραφής που ανταποκρίνεται στο υλικό που παραλαμβάνουν οι συμμετέχοντες κατά τη διάρκεια των μαθημάτων. Τα δύο πρώτα Σχολεία προέβλεπαν περίπου 20 θέσεις συμμετεχόντων, αριθμός που αναμένεται να αυξηθεί στις επόμενες διοργανώσεις.

Στο Καλοκαιρινό Σχολείο δίνουν διαλέξεις διακεκριμένα στελέχη και ειδικοί της διεθνούς και εγχώριας ακαδημαϊκής και ερευνητικής κοινότητας, με μεγάλη διδακτική εμπειρία. Φέτος οι διαλέξεις έγιναν από τους Habib Ahmed, Iftikhar Malik, Jonathan Ercanbrack, Νικόλαο Μαρινάκο, Γεώργιο Σώχο και Ossama El Fangary, διακεκριμένοι καθηγητές οι πρώτοι τρεις και υψηλόβαθμα στελέχη της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας οι υπόλοιποι.

Οι διαλέξεις κινήθηκαν γύρω από ανερχόμενα και πολύ επίκαιρα ζητήματα της Διεθνούς Οικονομίας και Τραπεζικής που σχετίζονται με την Ισλαμική Τραπεζική και Χρηματοοικονομική πραγματικότητα. Οι ιδιαιτερότητες του θρησκευτικού στοιχείου δημιουργούν ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο λειτουργίας και κανόνων από αυτό που ισχύει στις Δυτικές τραπεζικές αγορές οι οποίες πλέον αντιμετωπίζουν με διάθεση συνεργασίας την Ισλαμική Τραπεζική και προσπαθούν να βρουν κοινούς βηματισμούς. Οι θρησκευτικές αρχές και η ισλαμική κουλτούρα κυριαρχούν στην Ισλαμική Τραπεζική που αναπτύσσεται στον ευρωπαϊκό χώρο και λαμβάνει ρόλο στο γεωπολιτικό και στο διεθνές πολιτικό πεδίο. Η διαφορετικότητα στις κουλτούρες είναι σημαντική και πολλές φορές υπάρχουν δυσνόητες έννοιες και τακτικές και για τις δύο πλευρές. Ωστόσο, η ανάπτυξη που παρατηρείται δείχνει ότι οι τραπεζικές και χρηματοοικονομικές αγορές έχουν τη δυνατότητα να προσαρμόζονται γρήγορα και να αναζητούν κοινούς τόπους πιο γρήγορα από τους ανθρώπους.

Τα μαθήματα είχαν διάρκεια 20 συνολικά ωρών και έγιναν στην αγγλική γλώσσα. Την πρώτη μέρα χαιρετισμό απηύθυναν ο Πρόεδρος του ΠΕΔιΣ, Καθηγητής κ. Παντελής Σκλιάς, ο Δήμαρχος Σικυωνίων κ. Σπύρος Σταματόπουλος και ο Διευθυντής του Καλοκαιρινού Σχολείου κ. Σωτήρης Ρούσσος.

Οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να έλθουν σε επαφή με μια πολύ διαφορετική κουλτούρα, με ακαδημαϊκούς και ειδικούς που έχουν βαθειά γνώση και να αναπτύξουν επαφές με ανθρώπους που δύσκολα θα είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν αλλού. Οι εισηγητές από την πλευρά τους ήρθαν σε επαφή και ενίσχυσαν τους δεσμούς τους με την ακαδημαϊκή κοινότητα του ΠΕΔιΣ, αλλά και με τον τόπο, με την Κορινθία, γεγονός πολύ σημαντικό που μπορεί να λειτουργήσει ως επένδυση για το άμεσο μέλλον.

Όπως σημειώθηκε και στην Εξωτερική Αξιολόγηση του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων, που ολοκληρώθηκε το 2014, "δεδομένων των οικονομικών και πολιτικών περιορισμών που επικρατούν στην Ελλάδα αυτή την περίοδο, στο ΠΕΔιΣ έχει επιτευχθεί αξιοθαύμαστη επιτυχία σε μικρό χρονικό διάστημα". Ενέργειες όπως το Καλοκαιρινό Σχολείο ενισχύουν την εξωστρέφειά του και ενισχύουν τους δεσμούς με την τοπική κοινωνία για την οποία προκύπτει συνεχώς προστιθέμενη αξία την οποία οφείλει να διαφυλάξει, να πολλαπλασιάσει και να εκμεταλλευτεί.

Προσωπικά μετά τη συμμετοχή μου και στα δύο μέχρι τώρα Καλοκαιρινά Σχολεία, κέρδισα γνώσεις, εμπειρίες και είχα την ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους που μόνο θετικές προσθήκες είχαν προσφέρουν στα ενδιαφέροντά μου. Με το καλό, τέτοια εποχή του χρόνου θα έχει ολοκληρωθεί το τρίτο Καλοκαιρινό Σχολείο του ΠΕΔιΣ, εύχομαι με αντίστοιχη και ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία και συμμετοχή.


*****
Ο Βασίλης Μπαλάφας είναι Τεχνολόγος Πληροφορικής και Δικτύων, με μεταπτυχιακά στις Επικοινωνίες Δεδομένων και τις Διεθνείς Σχέσεις και Πολιτικές

26/8/15 - Η ώρα για ένα ελληνικό – ευρωπαϊκό «Ellis Island»

Η ώρα για ένα ελληνικό – ευρωπαϊκό «Ellis Island»

Παρακολουθώντας τις τελευταίες ημέρες τις εικόνες που έρχονται από τα ελληνικά νησιά που συνορεύουν με την Τουρκία θορυβήθηκα. Συνειδητοποίησα ότι μέσα στην οχλαγωγία και τον κουρνιαχτό για το 3ο Μνημόνιο (γνωστό και ως Μνημόνιο της Αριστεράς), μέσα στον ορυμαγδό των ατελείωτων μέχρι πρωίας συνεδριάσεων της Βουλής, μέσα στο νεφελώδες τοπίο σχετικά με το τι ακριβώς περιλαμβάνει τελικά αυτή η Συμφωνία με τους εταίρους, μέσα στον παραδοσιακά ράθυμο για εμάς Αύγουστο, επισυμβαίνει μια από τις μεγαλύτερες στην Ιστορία μετακίνηση, ετερογενούς ως προς το ελληνικό – δυτικό στοιχείο, πληθυσμού και μάλιστα με τη μορφή της άτακτης παράνομης μετανάστευσης.

Το πρόβλημα δεν είναι καινούριο, ούτε κανονικά θα έπρεπε να μας αιφνιδιάσει δεδομένων των εξελίξεων στις περιοχές από όπου προκύπτουν αυτές οι ροές παράνομων μεταναστών. Όμως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Σε μια περίοδο που εμείς νομίζουμε ότι τα μεγάλα Εθνικά μας θέματα έχουν μπει σε «παύση», τα πάντα έξω από τη σφαίρα μας εξελίσσονται κανονικά και δημιουργούν τα δικά τους τετελεσμένα που έχω την αίσθηση ότι πολύ αργότερα θα τα αντιμετωπίσουμε και πάλι με έκπληξη.

Θα ήθελα να σταθώ σε τρία βασικά σημεία. Σε τι ακριβώς αναφερόμαστε, στο πως αντιμετωπίστηκε το θέμα τα προηγούμενα χρόνια, και στο τι ίσως θα μπορούσε να είναι μια χρήσιμη προσέγγιση. Στην Κω έζησα περίπου 3 μήνες στα τέλη της δεκαετίας του '90, δουλεύοντας σε μεγάλο ξενοδοχείο της περιοχής. Θυμάμαι καθημερινά η ματιά προς την Τουρκία ήταν μια ματιά περήφανη, ένιωθες κάτι σαν θεματοφύλακας της γαλανόλευκης και έπαιρνες δύναμη όταν άκουγες τις πτήσεις των ελληνικών μαχητικών. Νησί μεγάλο, πλούσιο, εντυπωσιακό και με πολύ τουρισμό κυρίως από το εξωτερικό. Κλασσικό Ελληνικό brand. Οι εικόνες που βλέπουμε σήμερα είναι ανησυχητικές. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι χτυπιούνται ναυαρχίδες του ελληνικού τουρισμού από τη λαθρομετανάστευση όπως η Κως, η Ρόδος, η Λέσβος κ.α.. Την ίδια ώρα η Ελληνική Πολιτεία αργεί πολύ να αντιδράσει, χαμένη στη μετάφραση και σε αριστερίστικες παρωχημένες ουτοπίες, όταν διεθνείς και ευρωπαϊκοί οργανισμοί σχεδόν εκλιπαρούν την ελληνική κυβέρνηση να σχηματοποιήσει μια στοιχειώδη πολιτική ώστε να μπορέσουν να συνδράμουν. Αν αναλογιστούμε ότι και τα Εθνικά θέματα έχουν μπει σε ύπνωση, τότε περιπτώσεις σαν αυτές πρέπει να αναχαιτιστούν άμεσα για να μην έχουμε κάποια στιγμή εξελίξεις τύπου Θράκης.

Έχω επίσης την εμπειρία ενός στρατοπέδου «φιλοξενίας» παράνομων μεταναστών στην πόλη που ζω, στην Κόρινθο. Διάσπαρτες τέτοιες δομές «φυτεύτηκαν» στο εσωτερικό της χώρας, στην περίπτωση της Κορίνθου εγκληματικά και ενάντια στο νόμο, εντός του αστικού ιστού, δίπλα σε σχολεία, Γυμνάσια και Λύκεια, και δίπλα σε εγκαταστάσεις άθλησης νέων παιδιών. Σχεδόν αυτόματα αναπτύχθηκε ένα «αλισβερίσι» με επιχειρήσεις που πουλάνε οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, πετσέτες, κουβέρτες, σάντουιτς. Οικονομικοί πόροι κατασπαταλήθηκαν σε διαφορετικά σημεία στη χώρα με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό ως προς την αποτελεσματικότητά τους.

Να βάλουμε και άλλη μια διάσταση. Πολλές φορές από την θαλπωρή του καναπέ μας εξισώνουμε ανόμοια πράγματα. Το ότι εμείς μπορούμε να μετακινούμαστε με τη χρήση απλώς της ταυτότητάς μας εντός της Ε.Ε. είναι ένα από τα ευεργετήματα της συμμετοχής μας σε αυτή. Δεν σημαίνει ότι ισχύει το ίδιο για όλους, ούτε για οπουδήποτε θέλουμε να πάμε. Πριν δύο χρόνια εξέταζα τη διαδικασία μετανάστευσης στην Αυστραλία. Όπως και σε άλλες χώρες οι διαδικασίες είναι σαφώς αποτρεπτικές. Για όσους έχουν ασχοληθεί, μόνο το να συμπληρώσεις τις φόρμες του SkillSelect αποτελεί μια δύσκολη δοκιμασία. Μόνο στην Ελλάδα θεωρούμε φυσιολογικό το να χρίζεται κάποιος μετανάστης απλά και μόνο επειδή φέρει ένα χαρτί ταυτοποίησης ή καταγραφής των στοιχείων του. Οι σοβαρές χώρες εξετάζουν ικανότητες, δεξιότητες, αρτιότητα, δυνατότητα για εργασία ή σπουδές, δείκτες υγείας κτλ.. Εμείς δημιουργούμε σε όλη τη χώρα διάσπαρτους πυρήνες συνεχώς πολλαπλασιαζόμενων ανεξέλεγκτων ετερογενών πληθυσμών.

Η Ελλάδα πρέπει να δημιουργήσει το δικό της «Ellis Island» άμεσα κατά τη γνώμη μου, όπως δημιούργησε ένα κατεξοχήν κράτος – προϊόν μετανάστευσης, η Αμερική, και λειτούργησε από το 1892 έως το1954. Δεν είναι ούτε κακό, ούτε αντιδημοκρατικό. Είναι Εθνική ανάγκη και λύση σοβαρή. Είμαστε κράτος, χώρα, δεν είμαστε διεθνής υποδοχέας παράνομων μεταναστών. Δεν έχουμε καν τέτοια δυνατότητα. Διαφωνούσα κάθετα με την ύπαρξη διάσπαρτων στρατοπέδων κράτησης και διαφωνώ και σήμερα. Πιστεύω ότι πρέπει να βρεθεί ένα νησί, να γίνουν εκεί οι απαραίτητες υποδομές με συνολική και στοχευμένη διεθνή και ευρωπαϊκή χρηματοδότηση χωρίς διασπορά πόρων, και να αποτελέσει το Ελληνικό «Ellis Island» που θα μετεξελιχθεί σε Ευρωπαϊκό διότι όσο και αν η Ευρώπη λοξοκοιτά, όλο και περισσότερο συνειδητοποιεί ότι είναι και δικό της πρόβλημα. Άλλωστε η Ελλάδα είναι σύνορο της Ε.Ε.. Τα ψέματα πρέπει να τελειώσουν με αυτή την ιστορία. Το θέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί σε συγκεκριμένο χώρο και όχι να «χωνευτεί» από όλη την Επικράτεια. Είναι τόσο μεγάλες οι ροές που είναι αδύνατο να λειτουργήσουν παράλληλα με τις τοπικές κοινωνίες και μοιραία θα δημιουργήσουν σοβαρές αλλοιώσεις. Μόνο στη Μυτιλήνη το συγκεντρωμένο πλήθος είναι ίσο με το ¼ του συνολικού πληθυσμού στο νησί.

Με δεδομένη την εκτίμηση ότι οι ροές θα αυξηθούν η πρόταση αυτή είναι ρεαλιστική και ανθρωποκεντρική. Σε οργανωμένο ενιαίο χώρο οι άνθρωποι αυτοί θα έχουν ιατροφαρμακευτική πρόνοια, θα εξεταστούν, θα ταυτοποιηθούν και θα μπορέσουν να αξιολογηθούν. Κάποτε πολλοί θεώρησαν τη Σπιναλόγκα (1905 – 1957) απάνθρωπη, όμως απετέλεσε το μέσο ανάσχεσης και το χώρο παροχής πρόνοιας μέχρι να βρεθεί το φάρμακο για τη νόσο του Χάνσεν. Σαφώς και οι παράνομοι μετανάστες, οι πρόσφυγες, όπως θέλετε πείτε τους, δεν είναι άρρωστοι, όμως και πρόνοια χρειάζονται και δεν γίνεται να κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα και άτακτα μέσα σε μια μικρή χώρα με τις ιδιαιτερότητες και τις δυνατότητες της Ελλάδας. Με τη συνδρομή της Ευρώπης ίσως μια τέτοια δομή θα μπορούσε να παίξει το ρόλο του κέντρου ελέγχου και της πύλης εισόδου προς όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια και έτσι το βάρος να διαμοιραζόταν με τέτοιο τρόπο που να μην προκαλούσε αλλοιώσεις και ανακατανομές αναλογιών στους εγχώριους πληθυσμούς. Είναι θέμα πολιτικής και όχι κομματικών – ιδεολογικών δήθεν ευαισθησιών και ήδη έχουμε καθυστερήσει πολύ και αδικαιολόγητα.


*****
Ο Βασίλης Μπαλάφας είναι Τεχνολόγος Πληροφορικής και Δικτύων, με μεταπτυχιακά στις Επικοινωνίες Δεδομένων και τις Διεθνείς Σχέσεις και Πολιτικές


Το άρθρο δημοσιεύτηκε την Κυριακή 23 Αυγούστου 2015 στην κυριακάτικη "Kontranews", στη σελίδα 11.

21/8/15 - Άμυνα και Διπλωματία - Ιούλιος 2015

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Άμυνα και Διπλωματία», τεύχος Ιούλιος 2015

Η 20η επέτειος μιας ενεργειακής «Μεγάλης Ιδέας»: ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη

Γράφει ο Αλέξανδρος Μαλλιάς (από το alexandrosmallias.com)

Πριν από λίγες μέρες, βρέθηκα στην Κόρινθο με την ευκαιρία της πρόσφατης κυκλοφορίας του βιβλίου ενός νέου επιστήμονα, του Βασιλείου Μπαλάφα, με τίτλο «Ο Αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη στη Διεθνή Πολιτική – Μία συστηματική πολυεπίπεδη ανάλυση της Ελληνικής Πολιτικής της περιόδου 2006-2009» (εκδόσεις ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ).

Το θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο, όσο και η πρόσφατη υπογραφή στη Μόσχα της ελληνορωσικής, μη νομικά δεσμευτικής, Συμφωνίας (βλ. Άρθρο 7 εδάφιο 4 του δημοσιευθέντος Κειμένου), είναι βέβαιον οτι καθιστούν αυτό το βιβλίο ιδιαίτερα επίκαιρο. Κυρίως όμως διδακτικό. Ειδικά σε ό,τι αφορά και συμβαίνει στην Ελλάδα. Διδακτικό για τη σύγχυση μεταξύ της πολιτικής των προθέσεων και των προθέσεων των πολιτικών. Αποτελεί, συνεπώς, ένα πολύτιμο βοήθημα σε όποιον θέλει να αντιληφθεί, γιατί η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων είναι ένα διαχρονικό σύμπτωμα της ελληνικής πραγματικότητας. Πολιτικής και όχι μόνο.Η ενεργειακή μας πολιτική δεν είναι ο μόνος τομέας, η μόνη δράση στην οποία, ανάγλυφα, εμφανίζονται τα συμπτώματα αυτά. Είναι όμως η δράση, όπου ίσως έχουν την πιο έντονη παρουσία οι ανεξήγητες για τους μεν, ευεξήγητες για μένα, διακυμάνσεις και ανατροπές. Είχα την τύχη να είμαι ήδη, από το Δεκέμβριο του 1994, ο εκπρόσωπος του τότε υπουργού Εξωτερικών Κάρολου Παπούλια σε μία άτυπη επιτροπή που τακτικά συνεδρίαζε στην Κηφισιά, στα γραφεία του «πατέρα του αγωγού», αείμνηστου πια, Νίκου Γρηγοριάδη.

Τις μέρες αυτές, συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από την υπογραφή του πρώτου διμερούς ελληνοβουλγαρικού κειμένου στο οποίο διατυπώνεται σαφώς η ενεργός στήριξη των δύο κυβερνήσεων στην υλοποίηση του Αγωγού. Η Κοινή Διακήρυξη υπεγράφη στην Αθήνα (στους κήπους της Βουλγαρικής Πρεσβείας) στις 20 Ιουνίου 1995 από τους πρωθυπουργούς Ζαν Βίντενωφ και Ανδρέα Παπανδρέου. Μαζί με τον τότε Διευθυντή της Διεύθυνσης Βαλκανικών Υποθέσεων του ΥΠΕΞ, πρέσβη Δημήτρη Κυπραίο, είχαμε διαπραγματευθεί το κείμενο. Μάλιστα, όπως προκύπτει απο το ημερολόγιό μου, είχαμε δύο παράλληλες διαπραγματεύσεις στην Αθήνα που ξεκίνησαν, πριν από την έναρξη της επίσκεψης Βίντενωφ. Η επίσημη -ας την ονομάσουμε έτσι- δεν προχωρούσε ικανοποιητικά λόγω και ορισμένων ενδοκυβερνητικών διαφορών στην κυβέρνηση της Βουλγαρίας και δη μεταξύ του πρωθυπουργού Βίντενωφ και του τότε υπουργού Εξωτερικών Γκεόργκι Πιρίνσκι. Επικεφαλής της βουλγαρικής αντιπροσωπείας ήταν ένας φίλος, εξαίρετος διπλωμάτης, ο Κόστα Αντρέγιεφ και της ελληνικής ο Δημήτρης Κυπραίος.

Ταυτόχρονα, εν αγνοία των περισσοτέρων, γινόταν μια παράλληλη διαπραγμάτευση με σύμβουλο του κ. Βίντενωφ. Χρήσιμη και καθοριστική, σε συγκεκριμένη στιγμή, ήταν η συμβολή και του πρέσβη Δημήτρη Καραϊτίδη, διπλωματικού συμβούλου του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτά τα γράφω για την ιστορία. Αποτελούν μια καταγραφή συγκεκριμένων ενεργειών και δράσεων που είχαν αποτέλεσμα. Άλλοτε συνοδεύοντας τον υπουργό Εξωτερικών Κάρολο Παπούλια, άλλοτε μαζί με τον πρέσβη Κυπραίο, πρέπει να επισκεφθήκαμε τη Σοφία πάνω απο πέντε φορές μέσα στο 1995 και άλλες τόσες τη Μόσχα. Ήταν ένας διπλωματικός μαραθώνιος.

Το Σεπτέμβριο του 2009, μια σημαντική δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου, από τη θέση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που επέλαυνε προς την εξουσία (είχαν προκηρυχθεί ήδη οι εκλογές μετά το διάγγελμα του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή), ερμηνεύθηκε οτι έδινε τέλος στον αγωγό. Ο πολύπαθος μεν, πολυδιαφημισμένος δε, αγωγός μεταφοράς αργού πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης ήταν για 15 περίπου χρόνια η «Μεγάλη Ενεργειακή Ιδέα» μιας «άλλης Ελλάδας». Της Ελλάδας που κυριαρχούσε στην ΝΑ Ευρώπη, στα Βαλκάνια, ως η «χώρα πρότυπο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Της Ελλάδας που αποτελούσε την «πετυχημένη ιστορία» στην περιοχή της. Της Ελλάδας που ενίοτε με θαυμασμό, πολλάκις με φθόνο, συχνά δε με φανερή ενόχληση οι γείτονές της υποχρεώθηκαν να της αναγνωρίσουν, τουλάχιστον για μια δεκαπενταετία, την πολιτική και οικονομική πρωτοκαθεδρία. Να της αναγνωρίσουν, επίσης, και το ρόλο αγωγού-γέφυρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Εκείνη η ισχυρή Ελλάδα-πρότυπο δεν υπάρχει πια. Ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης ήλθε ακριβώς τότε, εκείνη την εποχή, στην κατάλληλη στιγμή σαν το επιστέγασμα ή σαν το «φωτοστέφανο» εκείνης ακριβώς της άλλης Ελλάδας. Δεν κρύβω ότι, συχνά, νοσταλγώ εκείνες τις σελίδες του Ημερολογίου μου.

Επιστροφή, τώρα, στην πραγματικότητα! Όταν διάβασα τη μεταπτυχιακή εργασία του κ. Βασιλείου Μπαλάφα, τον οποίο γνώρισα στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στην Κόρινθο, κατάλαβα οτι αυτό το πόνημα δεν έπρεπε να μείνει μόνο στην αξιόλογη βιβλιοθήκη του νεότερου και εξαιρετικού αυτού πανεπιστημίου της Ελλάδος. Έπρεπε να γίνει κτήμα περισσοτέρων. Των πολλών. Από την πλευρά μου, σπεύδω να σταθώ σε δύο σημεία:

1. Στην ανάγκη εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης -στο μέτρο του εφικτού- στα ζητήματα που αφορούν στα εθνικά μας συμφέροντα. Η ενέργεια ανήκει κατεξοχήν στη κατηγορία αυτή. Το κράτος και τα εθνικά συμφέροντα έχουν συνέχεια. Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται. Μια χώρα δεν μπορεί να διεκδικεί εύσημα σοβαρότητας, όταν οι ενεργειακές της σχέσεις, για παράδειγμα με τη Ρωσική Ομοσπονδία, μεταβάλλονται, ανατρέπονται, διορθώνονται και ξαναρχίζουν από το μηδέν ή κοντά στο μηδέν κάθε 18 μήνες ή κάθε δύο ή τρία χρόνια. Δηλαδή, μετά από κάθε κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα. Η εποχή των κυβερνήσεων διαρκείας τετραετιών και βέβαια οκταετιών δείχνει δυστυχώς, διότι προκύπτει αλλοίωση του πνεύματος του Συντάγματος, να έχει παρέλθει.

Ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης ήταν θύμα μίας τέτοιας κυβερνητικής αλλαγής που έφερε και αλλαγή πολικής και στάσης απέναντι στο σχέδιο. Για να εξασφαλισθεί η συνέχεια και η μετάβαση από τον ενεργειακό σχεδιασμό, στη συμφωνία και μετά στην υλοποίηση, επιβάλλεται η μεγαλύτερη δυνατή πολιτική συναίνεση. Η κατασκευή και λειτουργία οποιουδήποτε αγωγού, από τη στιγμή της σύλληψης της ιδέας μέχρις ότου ανοίξει η στρόφιγγα, χρειάζεται, τουλάχιστον, μία δεκαετία.

Θυμίζω ότι οι διακρατικές διαβουλεύσεις για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης ξεκίνησαν στα τέλη του 1994. Το σχέδιο υλοποίησής του στηρίχθηκε συστηματικά από όλες τις κυβερνήσεις της Ελλάδας μέχρι το Σεπτέμβριο του 2009. Άρα, η ενδο-ελληνική συνεννόηση και η πολιτική συναίνεση πρέπει να είναι συνθήκη «εκ των ων ουκ άνευ» προκειμένου να προχωρήσουμε. Έτσι, αν μη τι άλλο, κάθε Πρωθυπουργός θα σταθμίζει καλύτερα τα περιθώρια πολιτικής στήριξης που διαθέτει, το χρόνο που απαιτείται και το απόθεμα πολιτικού και διπλωματικού κεφαλαίου που διαθέτει, αποφεύγοντας κινήσεις που δεν έχουν εξασφαλισμένη την «επόμενη ημέρα».

2. Όσο και αν δεν αρέσει να ακούγεται, εν τούτοις είμαστε υποχρεωμένοι να παραδεχθούμε ότι μια χώρα που πατά γερά στα πόδια της και δεν είναι (ή έστω δεν θεωρείται) «κράτος-επαίτης», έχει μεγαλύτερα περιθώρια και δυνατότητες διαπραγμάτευσης. Είμαι μεταξύ αυτών που, εδώ και χρόνια, επιμένουν στη σημασία μίας ορθολογικής και προσεκτικής προβολής και αξιοποίησης του λεγόμενου «γεωπολιτικού χαρτιού». Προς την Ουάσιγκτον, κυρίως, αλλά όχι μόνον. Προς το ΝΑΤΟ, καθώς και προς την πλευρά συγκεκριμένων εταίρων και συμμάχων. Όχι όμως με άναρθρες και αδόκιμες δηλώσεις που απευθύνονται περισσότερο προς τα ευήκοα ώτα, των τηλεθεατών των δελτίων ειδήσεων.

Τονίζω δε, σε κάθε περίπτωση, ότι οι «αναντικατάστατες» αμερικανικές βάσεις στη Σούδα έχουν αποκτήσει τεράστια υπεραξία λόγω των συνεχών ανατροπών στην Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική. Στα νέα, δηλαδή, μέτωπα πολεμικών συγκρούσεων. Θα πρέπει, επιτέλους, να μάθουμε ότι σε υπολογίζουν, όταν διεκδικείς και δεν είσαι μόνιμα δεδομένος. Αντίθετα προς ορισμένες τοποθετήσεις τις οποίες σέβομαι μεν, διαφωνώ δε. Επιμένω ότι η Ελλάδα θα θεωρείται πλέον ως απόλυτα δεδομένη και απομονωμένη στην περίπτωση που οδηγηθεί εκτός Ευρωζώνης και στη συνέχεια εκτός των κέντρων και διαδικασιών λήψεως αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρέπει να αναλάβουμε, ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί, τις ευθύνες που μας αναλογούν. Ώστε τα παθήματα να μην μας γίνονται «αναπόσταστη της φύσεως έξις». Παρότι οι μεγαλόστομες διακηρύξεις που πρόσφατα ακούστηκαν πάλι για μεγαλόπνοους ενεργειακούς σχεδιασμούς και αγωγούς, μάλλον δεν επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα αυτό. Εν τέλει, η έξις προς την υπερβολή και η έλλειψη του μέτρου ήταν και παραμένει η μόνιμη μας φύσις.

3. Κλείνοντας αυτό το σημείωμα θα ήθελα να αναφερθώ στη αμερικανική θέση που ήταν σαφής εξαρχής: ουδέποτε τον θεώρησε ως προτεραιότητα. Πώς εκδηλώθηκε η στάση αυτή;

– α) Στην αρχική φάση του Σχεδίου, το 1994 και εντεύθεν, η αντίθεση (γιατί περί αυτής πρόκειται) συνδεόταν με την ανάγκη-σημασία εξυπηρέτησης των αμερικανικών και όχι μόνο συμφερόντων μέσω της, κατά προτεραιότητα, προώθησης πετρελαιαγωγού Μπακού-Τιφλίδας-Τσεϊχάν (BTC) μέσω της Τουρκίας που κατέληγε στο Τσεϊχάν. Ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Νίκολας Μπερνς, είχε εξαρχής εκμυστηρευθεί σε συνομιλητές του, με διπλωματική αβρότητα που πάντως δεν απέκρυπτε την πραγματικότητα, οτι η Ουάσιγκτον είχε άλλες προτεραιότητες.

– β) Μετά την έναρξη λειτουργίας του αγωγού BTC και την επίτευξη του βασικού στρατηγικού στόχου των ΗΠΑ που σημειωτέον, ως προς αυτό, ταυτιζόταν με τα συμφέροντα της Τουρκίας, η Ουάσιγκτον εμφανιζόταν αδιάφορη μεν, χωρίς ανοικτή στήριξη δε, στο σχέδιο Μπουργκάς–Αλεξανδρούπολη. Άρα, εξακολουθούσε να μην συνιστά προτεραιότητα για τον αμερικανικό σχεδιασμό.

– γ) Η τρίτη φάση, που, κατά την εκτίμηση μου, επανέφερε την αμερικανική αντίθεση στην πρώτη γραμμή, ήταν η χρονική «σύμπτωση» της περί υλοποίησής του πολιτικής απόφασης μεταξύ των Κώστα Καραμανλή, Βλαντιμίρ Πούτιν και Γκεόργκι Περβάνωφ στη τριετία 2006- 2008 με την παράλληλη προώθηση του αγωγού μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου SOUTHSTREAM. Η οποία, σημειωτέον, ερμηνεύθηκε απο την Ουάσιγκτον ως εγκατάλειψη ή, στην καλύτερη περίπτωση, υποβάθμιση από την Αθήνα του αγωγού μεταφοράς αζερικού αερίου μέσω του ITGI.

Οφείλω να υπογραμμίσω οτι οι στενές σχέσεις ενεργειακής συνεργασίας με τη Ρωσία, που προώθησε ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, δεν είχαν ούτε θα μπορούσαν να είχαν το χαρακτήρα αντίβαρου στις σχέσεις της Ελλάδος με το ΝΑΤΟ ή με την Ουάσιγκτον. Ήταν σίγουρα μια συνειδητή πολιτική που υπηρετούσε τα εθνικά συμφέροντα. Το σκεπτικό είναι απλό. Η ενεργειακή αλληλεξάρτηση της Ελλάδος, καθώς και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή εν περιπτώσει μέρους αυτής, δεν μπορούσε να εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο απο έναν αγωγό φυσικού αερίου που διέρχεται μέσω της Τουρκίας.

Η δική μου προσωπική, αν θέλετε, ερμηνεία έχει και μια άλλη πτυχή: η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, ήδη στα πρώτα της βήματα, δέχθηκε απο την Administration Μπους-Τσένεϊ ένα πλήγμα: ήταν η αιφνιδιαστική αναγνώριση της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας με τη συνταγματική της ονομασία, την 4η Νοεμβρίου 2004. Μάλιστα, ενώ ήταν σε εξέλιξη ελληνική πρωτοβουλία τόσο προς την κυβέρνηση της πΓΔΜ, όσο και προς τον κ. Μάθιου Νίμιτς, για επίσπευση των συνομιλιών για την εξεύρεση αμοιβαίως αποδεκτής λύσης στο θέμα του ονόματος της γειτονικής μας χώρας. Η ενέργεια αυτή, της Ουάσιγκτον, κλόνισε τις σχέσεις εμπιστοσύνης σε βαθμό μεγαλύτερο αυτού που αφήσαμε τότε να φανεί. Ήταν ένα χτύπημα που άφησε βαθιά πληγή. Μετά την εκλογή του προέδρου Ομπάμα, το Νοέμβριο του 2008, οι σχέσεις μπήκαν σε σταθερή πορεία ανάπτυξης και βελτίωσης.

27/7/15 - Η χώρα στο δοκιμαστικό σωλήνα

Η χώρα στο δοκιμαστικό σωλήνα

Πριν από μερικές ημέρες αναζητούσα στο διαδίκτυο πληροφορίες σχετικά με τον αντίκτυπο που είχαν στην παγκόσμια δημόσια σφαίρα οι πρόσφατες εξελίξεις στη χώρα μας με το δημοψήφισμα και τη δραματική εν τέλει προσχώρηση της κυβέρνησης στη συμφωνία με τους ευρωπαίους εταίρους. Τα σύγχρονα διαδικτυακά εργαλεία καθιστούν πια πολύ εύκολη μια τέτοια αναζήτηση τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στο διεθνή τύπο, στις δημοσιευμένες ακαδημαϊκές εργασίες, αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media).

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι από τις αρχές Ιουνίου μέχρι σήμερα η ελληνική πραγματικότητα σχεδόν μονοπωλεί το παγκόσμιο ενδιαφέρον το οποίο ξεπέρασε κατά πολύ το ανάλογο ενδιαφέρον που παρουσιάστηκε το Μάιο του 2010. Το διαδίκτυο έχει κατακλυστεί από αναλύσεις για όλα τα γούστα, από όλες τις οπτικές γωνίες και σχεδόν όλα τα διεθνή έγκυρα μέσα ενημέρωσης και επιστημονικά περιοδικά περιλαμβάνουν το «ελληνικό ζήτημα» στα 2-3 πρώτα θέματά τους. Η συντριπτική πλειονότητα των αναλύσεων παρουσιάζει μια απαισιόδοξη οπτική με εξαίρεση μερίδα αναλύσεων που προσεγγίζουν το θέμα περισσότερο πολιτικά επικεντρώνοντας στις δομικές αδυναμίες της Ευρωζώνης και της εν γένει ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, θέτοντας το θέμα σε μια ευρύτερη ανάγκη αναδιάρθρωσης της ΕΕ και της Ευρωζώνης με άξονα τις θεμελιώδεις αρχές δημιουργίας τους. Αυτή η τελευταία οπτική δεν αποτελεί κάτι το πρωτόγνωρο, έχει πολλαπλώς διατυπωθεί σε ακαδημαϊκές αναλύσεις και παλαιότερα, όμως το «ελληνικό ζήτημα» ήρθε να αποτελέσει τον ιδανικό μεγεθυντικό φακό για όσους θέλουν να ερευνήσουν θέματα της οικονομικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Επειδή στην Ελλάδα συνηθίζουμε να προβαίνουμε σε σχετικά επιπόλαιες παραδοχές, θα πρέπει να τονιστεί ότι όσοι προσεγγίζουν το ζήτημα αναλύοντας δομικά στοιχεία της Ευρωζώνης, δεν σημαίνει ότι υποχρεωτικά τάσσονται υπέρ των συμφερόντων της χώρας μας, ή υπέρ της κυβέρνησης, ή ακόμα υπέρ μιας ακόμα δικής μας χρεοκοπίας για το … καλό μας. Αν διαβάσετε προσεκτικά τα άρθρα αυτά θα δείτε ότι περιέχουν σωρεία παραδοχών που δεν είναι και τόσο στέρεες σύμφωνα με την πραγματικότητα που βιώνουμε στην Ελλάδα. Πρόσφατη τέτοια περίπτωση αποτελεί ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν ο οποίος δήλωσε στο CNN ότι ίσως υπερεκτίμησε τις ικανότητες της ελληνικής κυβέρνησης γιατί «δεν το σκέφτηκε ποτέ ότι δεν θα ήταν προετοιμασμένοι να ορθώσουν το ανάστημά τους χωρίς να έχουν κάνει οποιοδήποτε σχεδιασμό έκτακτης ανάγκης... το εκπληκτικό είναι ότι νόμιζαν πως θα μπορούσαν απλώς να απαιτήσουν καλύτερους όρους χωρίς να έχουν οποιοδήποτε σχέδιο backup».

Μια ακόμα κοινή συνισταμένη όλων αυτών των αναλύσεων είναι ότι το διακύβευμα του δημοψηφίσματος υπήρξε τελικά η έξοδος ή μη της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, η μετάβαση ή μη σε ένα εθνικό νόμισμα με ενδιάμεση στάση μια περίοδο που όλοι συμφωνούν ότι θα ήταν φοβερά δύσκολη και φροντίζουν επιμελώς να μην τη περιγράφουν, άσχετα με όσα ισχυρίστηκε η ελληνική κυβέρνηση περί της ουσίας του. Και στην Ελλάδα όμως, όσοι έχουμε γράψει σχετικές αναλύσεις, είτε τελικά ψηφίσαμε «ΝΑΙ», είτε «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, έχουμε αναφερθεί πολλαπλώς στις παθογένειες της Ευρωζώνης, οι οποίες είναι υπαρκτές αλλά όχι ικανές ώστε να «φορτωθούν» ολόκληρο το ελληνικό ζήτημα.

Οι περισσότερες αναλύσεις κλείνουν απότομα όταν το θέμα έρχεται στα χρέη, στα δάνεια και στα λεφτά για να το θέσουμε στην πραγματική του διάσταση. Στα λεφτά των άλλων και στα λεφτά τα δικά μας που θα χρειαστούν για να κρατηθεί η Ελλάδα οικονομικά σε υποστήριξη. Κάπου εκεί έφτασε η αναζήτησή μου σε ένα γράφημα που διαθέτει στο διαδίκτυο η Wall Street Journal και επιμελούνται οι Forelle, Minczeski και Bentley (graphics.wsj.com/greece-debt-timeline/). Πρόκειται για ένα γράφημα που περιέχει σε πραγματικό χρόνο όλες τις υποχρεώσεις της χώρας και πως αυτές αναδιανέμονται στη λωρίδα του χρόνου μέχρι το 2054 (!!!) ανάλογα με τις όποιες συμφωνίες. Αξίζει να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα και να το δείτε, όπως και να παρατηρήσετε τις λέξεις που χρησιμοποιούνται : first bailout, 2012 default, second bailout, και πάει λέγοντας.

Τα νούμερα και το βάθος του χρονικού ορίζοντα είναι τερατώδη. Ελλείψει εθνικού σχεδίου η χώρα φαίνεται να έχει μπει στο δοκιμαστικό σωλήνα όπου ο καθένας κάνει σχέδια επί χάρτου και προτείνει ακόμα και ακραίες λύσεις έχοντας βέβαια φροντίσει για το καθαρά προσωπικό του backup, είτε αυτό λέγεται Αίγινα, είτε Αυστραλία ή Αμερική, είτε όπως αλλιώς το έχει σχεδιάσει. Το πολιτικό σύστημα έχει αρχίσει να εμφανίζει στρεβλώσεις και επικίνδυνες ενδείξεις πλήρους πολτοποίησης που έχουν ως κοινή αναφορά την κάθε φορά προσωρινή «σωτηρία» της χώρας που σχεδόν πάντα υποστηρίζει ράθυμα και απρόθυμα.

Θα το επαναλάβω ακόμα μια φορά. Η χώρα χρειάζεται Εθνικό σχέδιο με ευρεία πολιτική υποστήριξη και Εθνική κοινή προσπάθεια σε κυβερνητικό επίπεδο πέρα από ιδεολογικές και κομματικές κατατμήσεις. Χρειάζεται οπτικοποίηση (visualization) στόχων και προόδου, δουλειά επί του πρακτέου πέρα από τις παραδοχές των διεθνών αναλυτών. Όχι γιατί δεν έχουν την υφή της αυθεντίας, αλλά γιατί δεν έχουν ικανή άποψη για νοοτροπίες, στάσεις και συμπεριφορές που εμείς γνωρίζουμε ότι αν διορθωθούν, εύκολα θα βελτιωθεί το τοπίο. Τουλάχιστον, αν είναι να συνεχίσουμε να αποτελούμε διαρκές πείραμα, ας το κάνουμε με έναν δικό μας οδικό χάρτη γιατί όπως και να το κάνουμε, όλοι πια ξέρουμε καλύτερα από τους όποιους «άλλους» τι πρέπει να αλλάξουμε.


*****
Ο Βασίλης Μπαλάφας είναι Τεχνολόγος Πληροφορικής και Δικτύων, με μεταπτυχιακά στις Επικοινωνίες Δεδομένων και τις Διεθνείς Σχέσεις και Πολιτικές


Το άρθρο δημοσιεύτηκε την Κυριακή 26 Ιουλίου 2015 στην κυριακάτικη "Kontranews", στη σελίδα 10.

3/7/15 - Γιατί ΝΑΙ στην ΕΛΛΑΔΑ της ΕΥΡΩΠΗΣ

Λίγα λόγια για ποιο λόγο, κατά την ταπεινή μου άποψη, την Κυριακή η επιλογή του ΝΑΙ καθίσταται μονόδρομος σε ένα έωλο δημοψήφισμα έτσι ώστε η Ελλάδα μας να διατηρήσει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της, να κρατήσει το ευρωπαϊκό της κεκτημένο και να μην κατρακυλήσει στην άβυσσο και τον ολέθριο εθνικό διχασμό.

Η ευθύνη που έχει αδίκως μετακινηθεί στους πολίτες είναι και δυσβάσταχτη και δυσανάλογη μπροστά σε ένα ζήτημα που η ίδια η Κυβέρνηση είχε αναλάβει να φέρει εις πέρας και μπροστά σε ένα δημοψήφισμα που ουσιαστικά το ερώτημά του δεν έχει μακράς διάρκειας αποτέλεσμα υπό οποιαδήποτε επιλογή και δεν υφίσταται και ως ερώτημα την ώρα που διεξάγεται το δημοψήφισμα.

Παρακαλώ, δείτε το βίντεο :

30/6/15 - Ανοιχτή επιστολή στον Πρωθυπουργό

Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Ανοιχτή επιστολή στον Πρωθυπουργό της Ελλάδος, κ. Τσίπρα

Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,

τούτες τις δύσκολες ώρες θα ήθελα να σας απευθύνω αυτή την ανοιχτή επιστολή, πιστεύοντας ότι επιτέλους στη χώρα μας αποκτά νόημα η άποψη του κάθε πολίτη σε σχέση με όσα συμβαίνουν γύρω μας. Πιστεύω βαθειά ότι κανείς πολίτης δεν μπορεί να μένει αμέτοχος μπροστά στις δύσκολες ώρες, κανείς δεν έχει δικαίωμα να απέχει, κανείς δεν έχει δικαίωμα απλώς να ασκεί κριτική. Πιστεύω όμως ότι και κανείς δεν μπορεί να υποχρεώνεται μονοδιάστατα να συντάσσεται μεταξύ δύο μονολεκτικών απαντήσεων χωρίς περιθώριο διαλόγου και ανάλυσης, ειδικά όταν το ερώτημα που τίθεται και οι δύο εκδοχές των απαντήσεων έχουν βραχυπρόθεσμη προοπτική.

Οι εποχές που ο πολίτης μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο έπρεπε να απαντά κάτω από το φως μιας λάμπας με ένα μονολεκτικό «ναι» ή «όχι» έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Μην αδικείτε την υστεροφημία σας με το να τις επαναφέρετε.

Θα ήθελα να σας θυμίσω τα δικά σας λόγια στο Ίδρυμα Καραμανλή στις 6 Μαρτίου 2013, με αφορμή τη συμπλήρωση 15 ετών από τον θάνατο του Εθνάρχη :

«Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζουν οι ξεχωριστές προσωπικότητες
στην Ιστορία. Μια τέτοια ξεχωριστή προσωπικότητα της σύγχρονης Ελλάδας, υπήρξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αυτό που καθιστά την προσωπικότητά του ξεχωριστή, ακόμα και για τους αντιπάλους του είναι ότι κατάφερε η προσφορά του στη χώρα, να ξεπεράσει, σε ορισμένα σημεία, τα όρια της ιδεολογίας του.»

Βρίσκεστε σε ένα ανάλογο κατώφλι τηρουμένων των αναλογιών. Στο κατώφλι της Ιστορίας και καλείστε να αποφασίσετε τι θα συνοδεύσει το όνομά σας. Μην μεταθέτετε αυτή την ευθύνη στο λαό. Μην αποποιείστε ως προσωπικότητα το ρόλο σας και μην οδηγείτε τους πολίτες σε ένα δημοψήφισμα που μόνο διχάζει, που δεν έχει μακροπρόθεσμη προοπτική όποιο και αν είναι το αποτέλεσμά του.

Ακυρώστε τη διεξαγωγή του αμφίσημου δημοψηφίσματος και αναλάβετε τη δική σας ευθύνη απέναντι στην Ιστορία. Διεκδικήστε να γράψετε εσείς την Ιστορία και μην αφήσετε να τεθεί υπό το πρίσμα ερμηνειών, θολών εκβάσεων, συγκυριακών περιστατικών.

Υψώστε το ανάστημά σας ακόμα και προς τα όρια της ιδεολογίας σας, καλέστε τους πολιτικούς αρχηγούς και αναζητήστε τη λύση για το λαό, για την Ελλάδα, για την Ελλάδα της Ευρώπης.

Μην αφήσετε την Ελλάδα να οδηγηθεί στην οποιαδήποτε άβυσσο και μάλιστα με λαϊκή επιλογή.


Με εκτίμηση,

Βασίλης Μπαλάφας

22/6/15 - Εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης εδώ και τώρα

Εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης εδώ και τώρα

Μετά από τη μακρά περίοδο βύθισης της χώρας στην οικονομική κρίση υπάρχει πια πλούσια εγχώρια και διεθνής βιβλιογραφία η οποία και συνεχώς εμπλουτίζεται. Στις πηγές αυτές εμφαίνεται μια κοινή διαπίστωση σχετικά με την αφετηρία του σύγχρονου ελληνικού «δράματος».

Η αφετηρία τοποθετείται στο 2008 ως προς τα πρώτα σημάδια της καταιγίδας που θα ακολουθούσε, και στο Μάρτιο του 2009 ως προς την πρώτη καταγεγραμμένη αδυναμία των ελληνικών κομμάτων να ομονοήσουν σε μερικούς ελάχιστους βασικούς άξονες, στα βασικά και στα αυτονόητα, υπό το φάσμα της πιο σύνθετης και της πιο μεγάλης μετά τον πόλεμο, οικονομικής κρίσης.

Ήταν η περίοδος που κατέρρεαν οι περίφημοι βασικοί άξονες ανασυγκρότησης και περιστολής των δημοσίων δαπανών που πρότεινε η Κυβέρνηση Κ.Καραμανλή διαθέτοντας μια ισχνή, εν πολλοίς για διάφορους λόγους σαθρή, κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ζητώντας – μάταια – τη συνεργασία, τη στήριξη ή την ανοχή της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης του Γ.Παπανδρέου.

Ανατρέχοντας κανείς στις γραπτές δηλώσεις εκείνης της εποχής, πολύ εύκολα θα διακρίνει εντός αυτών των αξόνων τα πρώτα στοιχεία ενός ολοκληρωμένου προγράμματος μέτρων και παρεμβάσεων, κάτι σαν αυτό που συνηθίσαμε αργότερα να ονομάζουμε «μνημόνιο». Πολλά από όσα λέγονταν και γράφονταν τότε ήταν ήπιες εκδόσεις των μετέπειτα όλο και πιο σκληρών εκδοχών δεσμών μέτρων προσαρμογής στα κελεύσματα της «τρόικας», όπως ονομάστηκε το τριμερές σχήμα ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ, των «θεσμών» όπως το ξέρουμε σήμερα κατόπιν των εργασιών «εξωραϊσμού» της Κυβέρνησης Αλ.Τσίπρα.

Στις ιστοσελίδες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επίσης, από τότε το διαθέσιμο πρωτογενές υλικό έχει εμπλουτιστεί εντυπωσιακά. Εκεί θα βρει κανείς δεκάδες εκθέσεις από τα δύο οικονομικά προγράμματα του Μαΐου του 2010 και του Μαρτίου του 2012, όπως και τις 7 συνολικά εκθέσεις προόδου της TFGR (Ομάδα Δράσης για την Ελλάδα), της Task Force για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία. Νούμερα, κείμενα, μέτρα, παρεμβάσεις, διαπραγματευτικό πεδίο, είναι όλα εκεί, ανά ημερομηνία, διαθέσιμα σε διάφορες γλώσσες, ταξινομημένα και τακτοποιημένα.

Εδώ εμφανίζεται ένα εντυπωσιακό στοιχείο. Την ώρα που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσφέρει όλα αυτά τα στοιχεία ελεύθερα στο διαδίκτυο, προσβάσιμα στον οποιοδήποτε ανά πάσα στιγμή, στην Ελλάδα εδώ και 5 χρόνια βιώνουμε ένα άγριο σκηνικό μυστικοπάθειας και ομίχλης σε σχέση με τις διαπραγματεύσεις, με το τι συζητάμε με τους ευρωπαίους εταίρους. Μας αρέσει να μιλάμε για open data και big data, αλλά οι Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, τα email του ενός και του άλλου (Χαρδούβελη, Βαρουφάκη και πάει λέγοντας), η γνώση επί των αληθινών θέσεων της εκάστοτε κυβέρνησης θυμίζει προνόμιο μεσαιωνικών ελίτ που ανάλογα με τον τίτλο, έφεραν και τα ανάλογα φεουδαρχικά πλεονεκτήματα επί γης και ανθρώπων.

Σαν να μη θέλει κανείς να πει την αλήθεια, σαν να μη θέλει κανείς να γνωρίζει ο κόσμος την αλήθεια, σαν να μας αρέσει αυτή η καθημερινή ανακατωσούρα στα τηλεπαράθυρα όπου υπουργοί, βουλευτές, γραμματείς λαμβάνουν θέση τηλεσχολιαστών και τρώνε και τη δουλειά κάποιων ανθρώπων εδώ που τα λέμε. Να μην αναφερθώ και στους αδιάβαστους ή στους ζηλωτές των πιο ακραίων μέτρων που ηδονίζονται (ή αδωνίζονται) με το να προκαλούν όσο μπορούν περισσότερο και ακόμα παραπέρα μια κοινωνία που βρίσκεται πια σε αδράνεια και παραζάλη, ενίοτε σε πλήρη άγνοια, αβεβαιότητα και αρκετές φορές νιρβάνα.

Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που μας κρατάει 5 χρόνια μετά, ύστερα από δύο προγράμματα στήριξης (όσο άσχημα και αν είναι) και δεν έχουμε κατορθώσει να εκμεταλλευτούμε αυτό το χρόνο για να συντάξουμε ένα Εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης που θα το τηρήσουμε, θα το παρουσιάσουμε και θα το αναρτήσουμε σε μια ειδική ιστοσελίδα όπου θα καταγράφεται η πρόοδός του. Έτσι για να δείξουμε ότι και εμείς ξέρουμε να χρησιμοποιούμε το Microsoft Project με ορόσημα, με ωραίες χρωματιστές μπάρες και στόχους που θα υλοποιούνται στην πορεία. Τι μας εμποδίζει εδώ που φτάσαμε και μετά από 5 χρόνια δεν μπορούμε να βρούμε μια ισορροπία σε δράσεις που δεν θα διαλύουν την κοινωνική συνοχή, θα περιλαμβάνουν παραγωγική ανασύνταξη και θα εξορθολογήσουν τομείς στους οποίους καταφανώς έχουμε πολλά περιθώρια βελτίωσης ;

Νομίζω ότι είναι η ώρα για ένα Εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, συγκεκριμένο, βασισμένο στους άξονες του Μαρτίου του 2009 με τους συμβιβασμούς που πρέπει να γίνουν ένεκα της πολύ χειρότερης οικονομικής κατάστασης. Δεν μιλώ για συμβιβασμό με τους «έξω». Μιλώ για συμβιβασμό «εντός έδρας». Όχι για τους άλλους, όχι για την Ευρώπη και το Ευρώ, όχι για τα media και τις πρωινές ή βραδινές εκπομπές, για εμάς, για όλους μας, για τα παιδιά μας. Ξέρω, θα πει κάποιος ότι αυτή η ευκαιρία χάθηκε και ότι ο χρόνος δεν υπάρχει. Διαφωνώ. Ρωτήστε εκείνους που συνέταξαν τις Εκθέσεις που βρίσκονται στις ιστοσελίδες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όρεξη και μεράκι θέλει, αγάπη για την πατρίδα και τους ανθρώπους της, αλληλοσεβασμό και λίγη εκτίμηση στο διπλανό και θα προλάβουμε. Ας το κάνουμε αυτό και ας το αρνηθεί η Ευρώπη αν μπορεί. Που δεν μπορεί. Γιατί έτσι φτιάχτηκε και η ίδια.


*****
Ο Βασίλης Μπαλάφας είναι Τεχνολόγος Πληροφορικής και Δικτύων, με μεταπτυχιακά στις Επικοινωνίες Δεδομένων και τις Διεθνείς Σχέσεις και Πολιτικές


Το άρθρο δημοσιεύτηκε την Κυριακή 21 Ιουνίου 2015 στην κυριακάτικη "Kontranews", στη σελίδα 10.

17/6/15 - Παρουσίαση του βιβλίου στην Κόρινθο 23/6

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ - Παρουσίαση βιβλίου

Οι εκδόσεις “Ινφογνώμων” και το Επιμελητήριο Κορινθίας σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Βασίλη Μπαλάφα :

«Ο αγωγός Burgas-Αλεξανδρούπολη στη Διεθνή Πολιτική: Μια συστηματική, πολυεπίπεδη ανάλυση της Ελληνικής Πολιτικής της περιόδου 2006-2009»

που θα γίνει την Τρίτη 23 Ιουνίου 2015 και ώρα 19.30 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Επιμελητηρίου Κορινθίας στην Κόρινθο, οδός Ερμού 2.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο συγγραφέας και οι :

Ευάγγελος Αντώναρος, Πρώην Κυβερνητικός εκπρόσωπος - τ. Βουλευτής

Αλέξανδρος Μαλλιάς, Πρέσβης επί τιμή - πρώην πρέσβης της Ελλάδος στην Ουάσιγκτων 2005-2009

Ευστάθιος Φακιολάς, Λέκτορας Τμ. Πολιτικής Επιστήμης & Διεθνών Σχέσεων, Παν/μιο Πελοποννήσου

Πάνος Μαυρίδης, Δημοσιογράφος www.new-Deal.gr

Δείτε την πρόσκληση και την αφίσα :