0

12/11/12 - Η πολιτική της επόμενης μέρας

Από την εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΑ" του Σαββάτου, 10 Νοεμβρίου 2012, σελίδα 7 :

Η πολιτική της επόμενης μέρας

Μόνο ως «επόμενη μέρα» με την έννοια της διαμόρφωσης μιας νέας πραγματικότητας μπορεί να χαρακτηριστεί το ξημέρωμα μετά τη θυελλώδη συνεδρίαση της Βουλής και την θετική ψήφο που πήρε το πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών.

Όχι επειδή θα περιμένουμε εντυπωσιακά πράγματα ή ότι θα διορθωθούν οι παθογένειες που δημιουργήθηκαν μετά από μια μακρά περίοδο σχετικής ευημερίας στον τόπο. Γιατί αυτό είναι ένα γεγονός αν θέλαμε να κάνουμε μια οικονομική ενδοσκόπηση. Η χώρα για μια μακρά περίοδο, «ανέβαζε» συνεχώς βιοτικό επίπεδο, χωρίς στην ουσία αυτό να αντανακλάται σε υποδομές, ποιότητα υπηρεσιών, βάσεις μακράς πνοής που θα μπορούσαν να αντέξουν απέναντι σε μια αδυσώπητη παγκόσμια οικονομική κρίση.

Είναι πια πανθομολογούμενο ότι η Ελλάδα, όπως και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν αντέδρασε νωρίς απέναντι στις αδυναμίες της που μας έφεραν εδώ. Στο πέρασμα του χρόνου υπήρξαν φωνές που έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου, υπήρξαν πολιτικοί ή ακόμα και πολιτικές δυνάμεις που προσπάθησαν να φρενάρουν τα πράγματα, αλλά όλοι αυτοί είτε αντιμετωπίστηκαν ως «γραφικοί», με πλείστες περιπτώσεις εντός όλων των κομμάτων, είτε, ως οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις, συνάντησαν απέναντί τους κάθε λογής συντεχνιακή αντίδραση που δεν μετατράπηκε σχεδόν ποτέ σε έναν υγιή και δημιουργικό διάλογο.

Η συζήτηση που έγινε στη Βουλή την τελευταία ημέρα, σχετικά με το πολυνομοσχέδιο, εν πολλοίς απεικόνισε όλους τους «παραλογισμούς» και τις αδυναμίες της πολιτικής κατάστασης των τελευταίων ετών. Και τους απεικόνισε με τρόπο εκκωφαντικό για όποιον πολίτη την παρακολούθησε με ηρεμία.

Μια κυβέρνηση, αποτελούμενη για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά (εξαιρείται η περίοδος της Οικουμενικής) από τρία κόμματα, προσπαθούσε να επιχειρηματολογήσει – με την ακαμψία που επιβάλει το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι – απέναντι σε φωνές και κραυγές που εξέφρασαν, στην πιο κρίσιμη καμπή, μέχρι την επόμενη, ό,τι πιο ακραίο, λαϊκίστικο ή ακόμα και ανεδαφικό μπορούσαν. Τη στιγμή που τα νοικοκυριά ανησυχούν για την ίδια τους την ύπαρξη, το Κοινοβούλιο σείστηκε από τακτικισμούς, κραυγές και μια άνευ προηγουμένου ισοπέδωση του περιβάλλοντος στο οποίο και το ίδιο δραστηριοποιείται.

Αυτό θα είχε μια λογική, αν πράγματι απέναντι έστεκε μια ολοκληρωμένη πρόταση ευθύνης και ρεαλισμού και ίσως θα είχε και θετικό απόηχο για τον δημόσιο διάλογο, αν απέναντι εμφανιζόταν μια συγκροτημένη και συνεκτική θεωρία αντιμετώπισης της κατάστασης, που θα μπορούσε να μετατραπεί σε πλειοψηφικό ρεύμα, όχι επειδή θα ήταν αρεστή σε όλους μας προσωρινά, αλλά επειδή θα περιείχε ένα ελάχιστο υπόβαθρο για την όποια επόμενη ημέρα.

Και εδώ είναι το σημείο – κλειδί. Αυτό που όλοι μας αποκαλούμε «επόμενη μέρα», από καμία πλευρά δεν είναι διαυγώς διακριτό. Κανείς δεν μπορεί να την προσδιορίσει, κανείς δεν μπορεί να την περιγράψει, ούτε καν να την εκτιμήσει. Η φράση «αχαρτογράφητα νερά» δεν είναι μια απλώς αφαιρετική περιγραφή, είναι ίσως η φράση που περιγράφει την αγωνία του ίδιου του πολιτικού συστήματος (όποια μορφή και αν έχει αυτό), την αγωνία των πολιτών, την αγωνία μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Αυτή η ιστορία, μπορεί στο επιστημονικό επίπεδο να αποτελεί μια ελκυστική άσκηση επί χάρτου και ενδιαφέρουσα μελέτη για ανάπτυξη θεωριών, μοντέλων και προτάσεων, στην πολιτική όμως έχει την υφή του άλυτου γρίφου, γιατί πρώτον περιλαμβάνει εκατοντάδες παραμέτρους, σταθερές και μη, και δεύτερον περιέχει ένα βασικό, θεμελιώδες, δομικό ζητούμενο που είναι η ίδια η κοινωνία.

Κανείς πολιτικός σχηματισμός, άσχετα με τις λεκτικές «φωτοβολίδες» που εκτοξεύονται, δεν έχει δείξει την πραγματική διάθεση να αναλάβει την ευθύνη για μια λύση εκτός των διαπραγματευτικών ορίων με τις ευρωπαϊκές επικρατούσες λογικές, και κυρίως κανείς δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί στοιχειώδεις συνθήκες για τους πολίτες σε περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εδώ που βρισκόμαστε πλέον, δεν υπάρχει το περιθώριο λάθους και αυτό το γνωρίζουν όλοι.

Από την άλλη πλευρά, ο παράλληλος διάλογος που αναπτύσσεται σε πολιτικό επίπεδο, εμπεριέχει ατέρμονες πολιτικές ζυμώσεις και διαδικασίες για υποτιθέμενα σενάρια νέων σχηματισμών, πολιτικών διεργασιών που επιζητούν τη συγκρότηση μιας «άλλης» πολιτικής σύνθεσης.

Όμως, αυτός ο διάλογος γίνεται χωρίς πλάνο, χωρίς ιδεολογικό πλαίσιο και κυρίως γίνεται την ώρα που οι γενικότερες καταστάσεις αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη, από τη μια συνεδρίαση των ευρωπαϊκών θεσμών, στην επόμενη. Πρόκειται ουσιαστικά για μια συζήτηση που ανοίγει με λάθος δεδομένα και εκ των πραγμάτων οδηγεί σε παροδικά συμπεράσματα.

Είναι βέβαιο ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί, και συμβαίνει ήδη, όμως δεν μπορεί να αποτελεί το εσωτερικό μας κοινωνικοπολιτικό πείραμα. Δεν μπορεί να προκύψει, δηλαδή, ως αποτέλεσμα μιας διαδρομής μέσα στην άβυσσο, την αβεβαιότητα και τα «αχαρτογράφητα νερά». Κυρίως γιατί αυτή τη στιγμή η ίδια η κοινωνία δεν έχει την «πολυτέλεια» να λάβει μέρος σε έναν τέτοιο διάλογο.

Κατά την άποψή μου, αυτό το θέμα, η συμμετοχή της κοινωνίας στην πολιτική αυτή ζύμωση, πρέπει να αποτελεί τον μέγιστο εθνικό στόχο, όταν όμως ομαλοποιηθεί η οικονομία και εξασφαλιστούν οι συνθήκες ώστε ο διάλογος αυτός να γίνει με ηρεμία και με το χρόνο που απαιτείται.

Αν λοιπόν, συνεχιστεί σε αυτή τη φάση, μια τέτοια ατέρμονη συζήτηση, η κοινωνία θα είναι και πάλι απούσα, όπως εν πολλοίς συνέβαινε και τα προηγούμενα χρόνια, καθώς όλοι μας, ακόμα και όσοι δραστηριοποιούμαστε στα κόμματα ή γενικώς στην πολιτική, εντοπίζαμε ελλείμματα διαλόγου, ανάλυσης προτάσεων, συνεργασίας.

Όσοι λοιπόν οραματίζονται μια επόμενη μέρα, με απλή ανακατανομή, ρόλων, γραφείων, καρεκλών και ισορροπιών εκτός κοινωνικού ιστού, πολύ σύντομα θα βρεθούν στο ίδιο αποτέλεσμα γιατί τώρα πια ο πολιτικός χρόνος είναι αδυσώπητα συμπιεσμένος. Δεν είμαι σίγουρος αν με το πολυνομοσχέδιο η χώρα κέρδισε οριστικά τον ορίζοντα στο μέλλον, φαίνεται όμως να συνεχίζει να βρίσκεται εντός παιχνιδιού μέσα στο ευρωπαϊκό περιβάλλον. Αυτό για την ώρα είναι το μόνο κέρδος, με σίγουρα πολύ μεγάλο κόστος.








Δείτε το απόκομμα της εφημερίδας στο scribd, εδώ. 











Βασίλειος Μπαλάφας


vasileios[at]balafas.gr
vbalafas.blogspot.gr







0

11/11/12 - "Η Πελοπόννησος Σήμερα" - 8/11/12

8/11/12 - Στην εκπομπή "Η Πελοπόννησος Σήμερα" του Σ. Μασούρη, στο TV Super, φιλοξενήθηκε την Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012, ο Β.Μπαλάφας, μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ και μέλος της ΝΟ.Δ.Ε. ΝΔ Κορινθίας.

Καλεσμένος επίσης ήταν και ο κος Ν. Τουλιάτος, πολιτευτής στις τελευταίες Εθνικές Εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Κύρια θέματα η τρέχουσα επικαιρότητα και η επόμενη μέρα της κοινοβουλευτικής διαδικασίας για την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου.



Δείτε το σχετικό video :






Βασίλειος Μπαλάφας



0

5/11/12 - Είμαστε απλώς ανεπίδεκτοι

Από την εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΑ" του Σαββάτου, 3 Νοεμβρίου 2012, σελίδα 7 :

Είμαστε απλώς ανεπίδεκτοι

Τρίτη απόγευμα παρακολουθούσα την κορύφωση του σύγχρονου ελληνικού δράματος με τις δηλώσεις πολιτικών «ταγών» που είτε προσπαθούσαν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι αντιτάσσονται στα μέτρα, μην ψηφίζοντας διατάξεις για θέματα που ήταν ήδη διφορούμενα και υπό αίρεση εδώ και χρόνια στην αγορά εργασίας, είτε παρίσταναν τους έκπληκτους σχετικά με τις αποκρατικοποιήσεις, επαναφέροντας την Ελλάδα σε μια κουβέντα που της στέρησε σχεδόν είκοσι χρόνια οικονομικής εξέλιξης, είτε εμφανίζονταν αφοριστικοί χωρίς όμως να αναφέρουν ίχνος εναλλακτικής πρότασης, και το μόνο που προέταξαν ως τη δική τους συμβολή για τη σωτηρία του τόπου ήταν η καταψήφιση της ένταξης του κλάδου των δημοσιογράφων στον ΕΟΠΥΥ, καταργώντας κάθε έννοια ισοπολιτείας.

Ομολογώ ότι είμαι πολύ ανήσυχος για όσα ενδέχεται να συμβούν, ανάστατος με όλη αυτή την ιστορία των δυσθεώρητων μέτρων που ξετυλίγονται κάθε φορά που η χώρα βρίσκεται στον προθάλαμο μιας δόσης από το μηχανισμό στήριξης, απογοητευμένος από τις αντιπολιτευτικές τακτικές που δεν κατορθώνουν να δώσουν ούτε καν την περιγραφή μιας άλλης λύσης. Αναλογίζομαι συχνά ότι δεν μας αξίζει, ειδικά στους νέους ανθρώπους, το ότι φτάσαμε ως εδώ και καταλήγω όλο και πιο συχνά στο συμπέρασμα ότι τελικά νοσούμε πρωτίστως σε επίπεδο νοοτροπίας σε κάθε έκφανση της πολιτικής δραστηριότητας.

Το βράδυ προβλήθηκε η εκπομπή «Νέοι Φάκελοι» στον ΣΚΑΪ. Το θέμα ήταν η δαιδαλώδης ιστορία των ναυπηγείων του Σκαραμαγκά, μια ιστορία που περικλείει όλα εκείνα που μας έφτασαν εδώ, ως χώρα, ως εφαρμογή πολιτικών πρακτικών και επιλογών, όχι πάντα κυβερνητικών, γιατί ευθύνη δεν έχουν μόνο όσοι κυβερνούν, παρά την προσφιλή αντεπιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ.

Παρακολουθώντας την εκπομπή, θυμήθηκα και βρήκα ένα σχετικό ρεπορτάζ με εργαζόμενους στα ναυπηγεία, της Ντίνας Δασκαλοπούλου από το περιοδικό «Έψιλον» της «Ελευθεροτυπίας», δημοσιευμένο στις 18 Ιουλίου 2010, που ξεκίναγε αυτή την ιστορία σχεδόν από την αρχή της.

Αξίζει να παραθέσω μερικά αποσπάσματα :

«Κάποτε, στα χρόνια του ’50, όταν ο Σταύρος Νιάρχος αγόρασε τα ναυπηγεία, ήταν μεγάλη τύχη να δουλεύεις εδώ. Τα ναυπηγεία εξελίχθηκαν σταδιακά στη μεγαλύτερη μονάδα της ανατολικής Μεσογείου. Στα χρόνια του ’60 και του ’70 απογειώθηκαν: απασχολούσαν 6.000 εργαζομένους και είχαν τη δυνατότητα να επισκευάζουν ταυτόχρονα 18 πλοία.

Διεκδικήσαμε τα ναυπηγεία να είναι δημόσια και κάποιοι πίστεψαν πως έτσι θα είναι όταν πέρασαν στην ΕΤΒΑ. Ο Νιάρχος απειλούσε τους εργάτες με τους ροπαλοφόρους του, οι ΠΑΣΟΚοι με τους ρουφιάνους τους. Ήσουν στην κλαδική; Ήσουν στα μέσα και στα έξω. Οι διευθύνοντες σύμβουλοι και τα μεγαλοστελέχη άλλαζαν ανά εξάμηνο. Έρχονταν, άρμεγαν, έφευγαν. Κάπως έτσι, κατάντησε αυτό το κόσμημα άλλη μια προβληματική».

Όταν η παγκόσμια ναυτιλιακή κρίση των αρχών της δεκαετίας του ’80 χτύπησε και τον Σκαραμαγκά, ο Νιάρχος έκρινε πως το ναυπηγείο δεν είναι πια αποδοτικό: κανείς δεν παραγγέλνει καινούργια πλοία, ούτε επισκευάζει τα παλιά. Άλλωστε, η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία σηματοδοτεί αλλαγές και στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το 1983 πραγματοποιούνται οι πρώτες ελεύθερες εκλογές στο σωματείο των 6.000 εργαζομένων του ναυπηγείου. Την επόμενη χρονιά το σωματείο θα συγκρουσθεί σκληρά με την εργοδοσία για την υπογραφή της συλλογικής σύμβασης και θα πραγματοποιήσει την πρώτη απεργία μετά από 27 χρόνια λειτουργίας του ναυπηγείου. Έναν μήνα μετά ο Νιάρχος θα υπογράψει τη σύμβαση. Αλλά η χρονιά της οριακής σύγκρουσης θα είναι το 1985. Ο ιδιοκτήτης του Σκαραμαγκά επιχειρεί μαζικές απολύσεις πάνω από το νόμιμο όριο. Οι εργάτες κατεβαίνουν σε απεργία κι ο Νιάρχος απαντά με λοκ άουτ.

Το 1995 ο υπουργός Βιομηχανίας Κώστας Σημίτης δρομολογεί την ιδιωτικοποίηση των ναυπηγείων. Ύστερα από αλλεπάλληλες συγκρούσεις των εργαζομένων με τη νέα κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου και μια σφοδρή διαφωνία με τον πρωθυπουργό, ο Υπουργός θα παραιτηθεί όχι μόνο από το υπουργείο του, αλλά και από το Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ.

Έναν χρόνο αργότερα τα χρέη του Σκαραμαγκά προς το Δημόσιο έχουν φτάσει τα 44 δισ. δραχμές, ενώ η Κομισιόν πιέζει ζητώντας η μονάδα να λειτουργεί αποκλειστικά ως πολεμικό ναυπηγείο του Δημοσίου ή να ιδιωτικοποιηθεί. Οι εργαζόμενοι δημιουργούν συνεταιρισμό και αγοράζουν το 49% των μετοχών της εταιρείας έναντι 8 δισεκατομμυρίων δραχμών, με ισόποση αναλογία μετοχών ανά εργαζόμενο και μακροπρόθεσμη εξόφληση

Η εκπομπή των «Νέων Φακέλων» συνέχιζε σχεδόν από εκεί και περιελάμβανε τις υποθέσεις με τα υποβρύχια που οδήγησαν τον Τσοχατζόπουλο στη φυλακή, τις συμφωνίες με τη HDW, την πώληση των ναυπηγείων στη HDW/Ferrostaal το 2002 και την απόρριψη της προσφοράς Ταβουλάρη, την άρνηση παραλαβής του «Παπανικολή» το 2007, τις διαπραγματεύσεις για τη βελτίωση των συμβάσεων με τους Γερμανούς, τη συμφωνία του 2010 με τον Ισκαντάρ Σάφα και την Αμπου Ντάμπι Μαρ για ένα πακέτο κατασκευής των υποβρυχίων, ένα πρόγραμμα παραγγελιών από το Υπουργείο Άμυνας, δυνατότητα άλλων εργασιών από γειτονικές χώρες στα ναυπηγεία, και διερεύνηση της δυνατότητας εμπορικών δραστηριοτήτων, στο πλαίσιο συνεργασιών. Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και η διένεξη της ελληνικής πλευράς με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία καταλήγει σε τραγωδία με τους τραγικούς χειρισμούς του Υπ. Οικονομικών της κυβέρνησης Γ.Παπανδρέου λόγω μιας επιστολής αλλά και της ασυνεννοησίας των Υπουργών. 

Στην εκπομπή κεντρικό ρόλο είχε και ο Π.Μπεγλίτης, π. Υπουργός Αμύνης, ο οποίος ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτικός και καυστικός σε σχέση με τις ενέργειες Υπουργών αλλά και πολύ υψηλών παραγόντων της Κυβέρνησης στην οποία ανήκε. Προς τιμήν του, έστω και αν είναι πολύ αργά πια, έστω και αν το ΠΑΣΟΚ έλεγε πολύ διαφορετικά πράγματα για την υπόθεση πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009.

Διαβάζοντας όλα αυτά και παρακολουθώντας τις πολιτικές διαμάχες που γίνονται, νομίζω ότι τελικά είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως και αρνούμαστε να δούμε τα προφανή που μας οδήγησαν εδώ. Ο αντιπολιτευτικός λόγος περιέχει αντίστοιχες νοοτροπίες του παρελθόντος, πιστεύοντας ότι θα μας οδηγήσει σε καλύτερο αποτέλεσμα, κάτι που εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο.










Δείτε το απόκομμα της εφημερίδας στο scribd, εδώ. 










Βασίλειος Μπαλάφας

vasileios[at]balafas.gr
vbalafas.blogspot.gr






0

2/11/12 - "Η Πελοπόννησος Σήμερα" - 1/11/12

Στην εκπομπή "Η Πελοπόννησος Σήμερα" του Σ. Μασούρη, στο TV Super, φιλοξενήθηκε την Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012, ο Β.Μπαλάφας, μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ και μέλος της ΝΟ.Δ.Ε. ΝΔ Κορινθίας. Στη συζήτηση συμμετέχει και ο δημοσιογράφος Β.Ζώης.

Κύρια θέματα η τρέχουσα επικαιρότητα και η επικείμενη ψηφοφορία στη Βουλή των νέων μέτρων που αποτελούν την προϋπόθεση για τη δόση των 31,5 δισ..

Παράλληλα, ένα κλίμα πολιτικών ακροβατισμών αναπτύσσεται στη χώρα λίγο πριν την ψηφοφορία, την ώρα που όμως καμία πολιτική δύναμη δεν εμφανίζεται με μια εναλλακτική πολιτική λύση.

Οι ενστάσεις που πραγματικά εμφανίζονται επί των μέτρων μέσω των ψηφοφοριών είτε έχουν να κάνουν με συγκεκριμένα κλαδικά συμφέροντα, είτε επαναφέρουν προβληματισμούς του παρελθόντος που είχαν εκλείψει, όπως είναι η ανάγκη για αποκρατικοποιήσεις.

Ο ελληνικός λαός παρακολουθεί αποσβολωμένος ένα παιχνίδι εντυπώσεων και πολλοί επιδιώκουν να "αχρηστεύσουν" μια κυβέρνηση μόλις στον 4ο μήνα ζωής της. Ακόμα και έτσι όμως, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι είναι η ώρα των πολιτικών ζυμώσεων, για να συμβούν αυτές, χρειάζεται ένα σταθερό οικονομικό περιβάλλον που δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή.

Ο Πρωθυπουργός της χώρας επιδιώκει την αποταμίευση της δόσης για να προχωρήσει στα επόμενα βήματα προς την υλοποίηση των προγραμματικών θέσεων ενώ ήδη έχουν ικανοποιηθεί προεκλογικές δεσμεύσεις όπως είναι η παύση των οριζόντιων περικοπών, γεγονός που συμβαίνει με τις κλίμακες για μείωση συντάξεων άνω των 1.000 ευρώ.

Ο τόπος βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο, ο καθένας θα πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη του, διατυπώνοντας ξεκάθαρα τις θέσεις και τις απόψεις του, μακριά από αφορισμούς, ισοπέδωση και λογικές τύπου "όλοι ίδιοι είναι".


Δείτε το σχετικό video :





Βασίλειος Μπαλάφας