0

29/5/12 - Στην "Ελ.Ζώνη" σήμερα

Στην ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα "Ελεύθερη Ζώνη" που διαχειρίζεται η έγκριτη δημοσιογράφος και βουλευτής πλέον, κα Σοφία Βούλτεψη, δημοσιεύεται σήμερα, 29 Μαΐου το άρθρο με τίτλο "Ψηλαφίζοντας την ιστορία".

Το άρθρο αναφέρεται στην ομιλία του Εθνάρχη, Κωνσταντίνου Καραμανλή, τον Ιούνιο του 1991, προς τους πρέσβεις των χωρών – μελών της ΕΟΚ, με αφορμή τη συμπλήρωση 10 ετών από την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ.). Μια ομιλία εξόχως επίκαιρη ακόμα και σήμερα, που δείχνει τις ιδεολογικές καταβολές της παράταξης του κοινωνικού φιλελευθερισμού, έτσι όπως ορίστηκαν από τον ίδιο στην ιδρυτική διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας. Ο Εθνάρχης είχε πολύ νωρίς προβλέψει την ψυχική και πολιτική κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περίπτωση που θα υπερίσχυαν στη λογική της, αυστηρά, οι οικονομικές ισορροπίες και τακτικές πολλών ταχυτήτων.

Μπορείτε να το δείτε εδώ.

27

28/5/12 - Τι καθόμαστε και συζητάμε ;

Από την εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΑ" του Σαββάτου, 26 Μαΐου 2012, σελίδα 7 :

Τι καθόμαστε και συζητάμε ;

Μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου πίστευα ότι ως πολίτες θα γινόμασταν λίγο πιο «πονηρεμένοι» απέναντι σε όσα μας σερβίρονται γενικώς, από όλες τις πλευρές και από κάθε «πλανόδιο» οικονομικό αναλυτή, ινστρούχτορα της πτώχευσης ή αυτοσχέδιο ιεροκήρυκα του μηδενισμού και του χάους. Πίστευα ότι όλο και περισσότεροι πολίτες θα έμπαιναν στη διαδικασία να μελετήσουν, να αναζητήσουν πηγές και αναφορές, να ψάξουν ιστορικά προηγούμενα ή να διαμορφώσουν ένα ρεαλιστικό πλαίσιο συζήτησης και διαλόγου.

Είχα αυτή την πεποίθηση γιατί πιστεύω και αυτή τη φορά, όπως και την προηγούμενη, ότι οι πολίτες πρέπει να κατευθυνθούν στις κάλπες κατόπιν ενδελεχούς εξέτασης των δεδομένων και των όποιων συνεπειών των επιλογών τους. Όσο και να μιλήσει πλέον κάποιος, όσο και να γράψει, όσο και να «προπαγανδίσει» κάποια άποψη, τελικά ο καθένας θα αναλάβει μόνος την ευθύνη του την ώρα της κάλπης. Έχω πει πολλές φορές, και επιμένω, ότι το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας επέλεξε να μεταθέσει στους Έλληνες πολίτες μια τεράστια ευθύνη που πρώτον δεν τους αναλογεί και δεύτερον δεν έχουν επαρκή πληροφόρηση και δεδομένα για να την αναλάβουν. Οι Έλληνες καλούνται εν μέσω μιας πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης και δυσχέρειας, για όσους βρίσκονται μέχρι τα 50 περίπου χρόνια τους, να πάρουν αποφάσεις που μπορούν να επιφέρουν συνέπειες που τις έχουν βιώσει μόνο πολύ μεγαλύτερες ηλικίες στην Ελλάδα.

Την ίδια ώρα οι πολίτες έρχονται αντιμέτωποι με μια άνευ προηγουμένου δημόσια αντιπαράθεση επιστημονικών απόψεων και σχολών, που μέχρι πρότινος αντιμετώπιζαν μόνο όσοι ασχολούνταν με επιστημονικές δημοσιεύσεις (papers) σε επίπεδο μεταπτυχιακών ή διδακτορικών τίτλων σπουδών. Έρχονται αντιμέτωποι με τον κάθε επιστήμονα που βγαίνει στην τηλεόραση, στον τύπο ή στο διαδίκτυο, με ύφος αυθεντίας και ενίοτε υπό «καρδιναλικό» ναρκισσισμό ή αυτισμό, και διατυπώνει είτε την καθαρά προσωπική του άποψη, είτε τη θεωρία του που θα προσπαθήσει να διατυπώσει στο επόμενο επιστημονικό άρθρο του που θέλει να δημοσιεύσει σε κάποιο προσεχές οικονομικό forum ή συνέδριο.

Από την άλλη πλευρά, στα ίδια μέσα εμφανίζονται διάφοροι αυτόκλητοι, αυτοδίδακτοι ή ακόμα και «κατευθυνόμενοι» ιέρακες της όποιας ακραίας άποψης και μπουρδολογούν, παριστάνοντας τους νοσταλγούς της «UNRRA» (United Nations Relief and Rehabilitation Administration), θέλοντας να πείσουν τους Έλληνες πολίτες να στραφούν σε μια εκδοχή κλειστής οικονομίας που δεν έχει εμφανιστεί πουθενά αλλού στον πλανήτη στη σύγχρονη εποχή και που δεν μπορεί να εφαρμοστεί αν δεν επιβληθεί κάποιου είδους ολοκληρωτικό καθεστώς.

Αυτοί οι άνθρωποι, αφαιρώντας από το συλλογισμό τους τις ακραία αρνητικές εκφάνσεις ενός τέτοιου ενδεχομένου, ευαγγελίζονται ως παράδεισο το σενάριο της λεγόμενης «λαϊκής άτοκης δραχμής», σενάριο που εμφανίστηκε στο δημόσιο διάλογο σχεδόν αμέσως μετά τη διαφαινόμενη πανευρωπαϊκά αδιέξοδη πρόταση που επιχείρησε να προτάξει ο ΣΥΡΙΖΑ και αναγκάζεται σταδιακά να διαφοροποιήσει, αντιλαμβανόμενος ότι οδηγεί σε βήμα προς την ελεύθερη πτώση. Δεν λέω ότι οι άνθρωποι αυτοί ανήκουν στον πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν όμως εν δυνάμει ή ήδη ψηφοφόρους του, ή παράγοντες που επιχειρούν μέσω αυτού να επιβάλουν τις ζοφερές και σκοταδιστικές σκέψεις τους. Εκεί, δηλαδή, που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τις γνωστές συνιστώσες του, έχει αποκτήσει πλέον και μια ομάδα προσκολλούμενων που προσπαθούν να τον παρασύρουν στις ανεδαφικές τους επιδιώξεις, χρησιμοποιώντας τα γνωστά δικανικά τους επιχειρήματα και προπαγανδίζουν ανερυθρίαστα, ουτοπικά σενάρια για τα οποία είμαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή θα αποκαλυφθούν και τα ελατήριά τους, απλά ίσως τότε να είναι αργά.

Παράλληλα, υπάρχει μια ομάδα επαγγελματιών που εμφορείται από τις ίδιες ιδέες και τις διαλαλεί φορώντας τους μανδύες της σοβαροφάνειας, του «έγκριτου», του αντισυμβατικού, του αριστερίστικου ακτιβισμού, της επιστημοσύνης, των κενών λεκτικών ακροβατικών που εκστομίζουν, καθήμενοι στην ακριβή καρέκλα του επαγγελματικού τους γραφείου για το οποίο πληρώνουν και ένα παχύ ενοίκιο.

Αυτή η μερίδα προσδοκά, φανερά πια, σε αύξηση της πελατείας της με κάθε τρόπο. Σκεφτείτε απλώς ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο εργαζόμενοι θα ψάχνουν να βρουν το δίκιο τους συνεχώς στα δικαστήρια, φτάνοντας ακόμα και μέχρι τα ευρωπαϊκά δικαστήρια (15 – 20 χρόνια δικαστικό αγώνα), σκεφτείτε κόσμο που θα τρέχει να φτιάχνει συμβόλαια για να πουλάει την περιουσία των γονιών και των παππούδων του προκειμένου να ζήσει τα παιδιά του, σκεφτείτε δουλειά στις προσημειώσεις και στα υποθηκοφυλακεία, αναλογιστείτε υπερασπιστές «πακέτων» απολυμένων με το αζημίωτο βέβαια, σκεφτείτε δικαστικές διαμάχες σχετικά με την αμφισβήτηση αξιών που θα προκύψουν από μια πιθανή μετάβαση σε ένα εθνικό νόμισμα ή ακόμα χειρότερα σε «λαϊκό άτοκο νόμισμα», σκεφτείτε μια ολόκληρη βιομηχανία αγωγών, ασφαλιστικών μέτρων ή ακόμα και απλών καταγγελιών που θα προκύψουν μέσα σε ένα περιβάλλον που θα καταρρέουν τα πάντα. Εδώ ήδη είμαστε μια χώρα που την χαρακτηρίζουμε «ελαχίστως ευνομούμενη» και στα ελληνικά δικαστήρια γίνεται της κακομοίρας, φανταστείτε τι θα γίνεται σε ένα τέτοιο εφιαλτικό σενάριο. Μιλάμε για πολλή και εξασφαλισμένη δουλίτσα. Τονίζω ότι μιλώ για μερίδα και όχι για σύνολο.

Μπροστά σε όλα αυτά στέκονται σήμερα οι πολίτες απηυδισμένοι και απεγνωσμένοι, αναζητώντας μια ελπίδα, μια χαραμάδα από την οποία να μπορούν να δουν λίγο φως. Βλέπουν και ακούν όλους αυτούς και νομίζουν ότι όλα είναι απλά, λογικά και έχουν πίσω τους αγνές προθέσεις. Δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα και δεν είναι τίποτα απλό και μονοσήμαντο. Κουράστηκε όμως ο κόσμος πια και είναι έτοιμος να κάνει ακόμα και ακραίες επιλογές, ειδικά όταν του τις παρουσιάζουν σαν κάτι σχεδόν ιδανικό.

Ποιος μπορεί και δικαιούται σήμερα να διακηρύττει σύστημα κλειστού οικονομικού κύκλου τη στιγμή που η Β.Κορέα δέχεται αμερικάνικη βοήθεια για να σιτίσει τον πληθυσμό της ; Ποιος έχει το δικαίωμα να παρασύρει το λαό σε μια τέτοια επιλογή και να αναλάβει την ευθύνη ; Τουλάχιστον ας πει την αλήθεια. Ότι αυτά τα πράγματα για να δουλέψουν χρειάζονται ολοκληρωτισμό. Ας πει τουλάχιστον αυτό.

Όλα αυτά βέβαια αποτελούν συζητήσεις εσωτερικής κατανάλωσης γιατί «έξω» τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά και αυτό έχει πια αποδειχθεί. Η αλήθεια είναι ότι ο λαός καλείται να αναλάβει μια ευθύνη μεγαλύτερη από αυτή που του αναλογεί. Οι περιστάσεις όμως και το "αιμορροφιλικό" πολιτικό σύστημα τον οδηγούν σε μια κομβική, ιστορική επιλογή. Ο καθένας θα αναλάβει τις ευθύνες του. Μερικοί νομίζουν ότι πάντα κάτι θα γίνεται και θα σώνεται η κατάσταση. Κάνουν λάθος. Εδώ η φάση δεν είναι όπως στα αεροπλάνα που ο καθένας έχει το δικό του αλεξίπτωτο. Μακάρι εκείνοι που ευαγγελίζονται την ελεύθερη πτώση να είναι τόσο μάγκες που την ώρα εκείνη θα δώσουν το δικό τους αλεξίπτωτο για να σωθεί ο διπλανός τους. Μακάρι.









Δείτε το απόκομμα της εφημερίδας στο scribd, εδώ.










Βασίλειος Μπαλάφας

vasileios[at]balafas.gr
vbalafas.blogspot.com



1

23/5/12 - Συνέντευξη στην "Ημερησία Κορίνθου" - 18/5

Συνέντευξη στην εφημερίδα "Ημερησία Κορίνθου" και τον δημοσιογράφο Τρύφωνα Καραβούλια.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στις σελίδες 6,7 και 8, την Παρασκευή 18 Μαΐου 2012 και προέρχεται από απομαγνητοφώνηση μιας συζήτησης που διήρκεσε περίπου 3 ώρες !

Ολόκληρο το κείμενο της συνέντευξης :

Λίγες μέρες μετά τις Βουλευτικές εκλογές της 6ης Μαΐου, με τη Ν.Δ να συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων, το οποίο όμως δεν είναι αρκετό για να σχηματίσει κυβέρνηση, θελήσαμε να μιλήσουμε με έναν άνθρωπο που είναι πολύ καλός γνώστης της πολιτικής μέσα από την ενασχόλησή του και τη συμμετοχή του σε όργανα της Ν.Δ. στο νομό μας, όπως την ΟΝΝΕΔ. Μιλάμε για τον κ. Βασίλη Μπαλάφα που έχει διατελέσει πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Κορινθίας. Ο κ. Μπαλάφας είναι Τεχνολόγος Πληροφορικής και Δικτύων, Μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ..

Ρωτήσαμε αρχικά , όπως ήταν φυσικό, να μας σχολιάσει τις εκλογές που έγιναν την προηγούμενη Κυριακή και μας είπε: «Οι εκλογές έδειξαν τι βιώνει ο κόσμος. Έχασε την πυξίδα του και ως προς τον Ευρωπαϊκό του προσανατολισμό, αλλά πρωτίστως στον λογαριασμό του νοικοκυριού του. Έδωσε λοιπόν ένα μήνυμα τεμαχίζοντας και κατακερματίζοντας το πολιτικό σύστημα. Αυτό έγινε γιατί τα κόμματα δεν κατάφεραν να «πιάσουν» τι συνέβη τον τελευταίο χρόνο. Επίσης καθημερινά έβγαιναν άνθρωποι στην τηλεόραση και έλεγαν ότι και να πτωχεύσουμε δεν τρέχει και τίποτα. Κάποιοι από αυτούς όπως ο κ. Βαρουφάκης μετακόμισε για την Αμερική και κάποιοι άλλοι που τα έλεγαν έβγαζαν μεροκάματο για να κηρύττουν την πτώχευση. Υπάρχει βέβαια και ένα κομμάτι της κοινωνίας που πιστεύει ότι δεν έχει να χάσει τίποτα. Κάποιοι που τα σπίτια τους είναι σε πλειστηριασμούς λόγω περικοπών, αλλά και κάποιοι επιχειρηματίες που πήραν δάνεια με αρχική πρόθεση να μην τα επιστρέψουν. Μάλιστα οι τελευταίοι πιστεύουν ότι θα κερδίσουν κιόλας σε ενδεχόμενη πτώχευση. Ο περισσότερος κόσμος πάντως είναι εκτός προϋπολογισμού με αποτέλεσμα να χάσουν και την ιδεολογική τους πυξίδα. Διότι ο κόσμος είδε να χάνει το 40% των αποδοχών του, αλλά όχι να «κουρεύονται και οι τόκοι των στεγαστικών τους δανείων αντίστοιχα. Ο κόσμος είναι σε κατάσταση οργής και απόγνωσης».

Δημοσιογράφος: Ο κόσμος βλέπει ότι κάνει θυσίες που δεν φέρνουν αποτέλεσμα...

Μπαλάφας: Ναι αλλά τα τελευταία χρόνια μπήκε στη συνείδηση της κοινωνίας το «όλοι ίδιοι είναι». Αυτό δεν μπορούσε να το αλλάξει ο Σαμαράς σε δύο χρόνια. Οι κυβερνώντες τα τελευταία δύο χρόνια επιτέθηκαν στους ελεύθερους επαγγελματίες αποκαλώντας τους φοροφυγάδες, τις επιχειρήσεις μπαταχτσήδες και τους δημοσίους υπαλλήλους κοπρίτες. Χωρίς διαχωρισμό. Έτσι έφεραν τον κοινωνικό αυτοματισμό και έστρεψαν τις κοινωνικές ομάδες τη μία ενάντια στην άλλη. Αυτά τα έκαναν Ρέππας, Παπανδρέου,Πάγκαλος, για να καλύψουν και να ξεχαστούν τα δικά τους. Και μην ξεχνάμε ότι ο Τσοχατζόπουλος δεν είναι στη φυλακή από τη Βουλή, αλλά από το ΣΔΟΕ. Πολλοί ξεχνούν ότι η ΝΔ δεν ψήφισε το πρώτο μνημόνιο. Και μάλιστα ο Σαμαράς πήγε και στο εξωτερικό, στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό κόμμα για να πει ότι αυτό το μείγμα είναι λάθος. Και κάποιοι τον κορόιδευαν τότε. Και ο Σαμαράς από την αρχή έλεγε για τροποποιήσεις στο μνημόνιο. Και το μόνο που άλλαξε στη ρητορική του ήταν ότι πήγε από την επαναδιαπραγμάτευση στην τροποποίηση. Εξάλλου αναγκάστηκε να ψηφίσει το δεύτερο μνημόνιο αφού πηγαίναμε στον γκρεμό. Παρόλα αυτά έλεγε από τότε για ανάπτυξη. Και τώρα που μίλησε ο Ολάντ και όλη η Ευρώπη για ανάπτυξη, κανείς δεν το αναγνωρίζει στον Σαμαρά. Από την άλλη μεριά η Αριστερά έχει συνηθίσει να κάνει αντιπολίτευση και αφού έτσι κι αλλιώς έλεγαν όχι σε όλα, είπαν και στο μνημόνιο. Και γι’ αυτό αναδείχθηκαν ως ιδεολογική σανίδα του κόσμου. Μην ξεχνάμε ότι η ΝΔ μας έβαλε στην ΕΕ, τότε ΕΟΚ. Και εκείνη την εποχή ο εθνάρχης Καραμανλής είχε τους πάντες απέναντι του. Όλοι τότε και κυρίως το ΠΑΣΟΚ έλεγε εκτός Ευρώπης. Και σήμερα όλοι εκτός ΚΚΕ, λένε να παραμείνουμε στην Ευρώπη. Έτσι δικαιώνεται μια παράταξη σε βάθος χρόνου. Ο Καραμανλής έλεγε ότι αν η ΕΟΚ θα γίνει ένα κλαμπ πλουσίων, τότε θα χάσει την πολιτική συνοχή της. Αυτά τα έλεγε το 1991.

Δημοσιογράφος: Βλέπετε την επιστροφή του Καραμανλή ως αρχηγού της ΝΔ για τις επόμενες εκλογές;

Μπαλάφας: Ο Καραμανλής είχε πει την αλήθεια σε αντίθεση με κάποιους που έλεγαν λεφτά υπάρχουν. Το βράδυ των εκλογών που έχασε ο Καραμανλής είχα πει ότι πολύ σύντομα θα τον βρούμε μπροστά μας. Τον έχουμε βρει ήδη. Δεν έχω πληροφορία πάντως για επιστροφή του Καραμανλή ως αρχηγού της ΝΔ. Εξάλλου το ζήτημα δεν είναι ποιος θα είναι αρχηγός της ΝΔ, αλλά ποιος θα είναι ο ηγέτης που θα μας συνενώσει ως Έλληνες για να βγούμε από αυτή την υπαρκτή κρίση.

Δημοσιογράφος: Τελικά ποιος ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση της χώρας;

Μπαλάφας: Είτε το θέλουμε είτε όχι, το ΠΑΣΟΚ ευθύνεται στο μεγαλύτερο ποσοστό για την σημερινή κατάσταση. Ο μακαρίτης ο Γιαννόπουλος έβριζε τους δικαστές του Αρείου Πάγου και μετά έγινε Υπουργός. Και στη συνέχεια, ποιο είναι το κόμμα που ίδρυσε τον κρατισμό στην Ελλάδα και που στροβιλίζεται στην ιδεολογία του; Η ΝΔ μένει σταθερή στις απόψεις της εδώ και δεκαετίες. Ποιος δημιούργησε τους συνδικαλιστές που τους έβαζε στο ΔΣ της τράπεζας στην οποία συνδικαλιζόταν και του έδιναν και €100.000. Και μετά από αυτό τους έκαναν και Υπουργούς όπως τον Πρωτόπαππα.

Δημοσιογράφος: Μιας και κάνετε αναδρομή, επί Μητσοτάκη ξεκίνησε η αθρόα παράνομη μετανάστευση που τώρα έχει γίνει μεγάλο πρόβλημα.

Μπαλάφας: Αυτό είναι μύθος. Ο Μητσοτάκης είχε πει τότε να μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα οι Βορειοηπειρώτες. Άσχετο αν μετά κάποιοι έστησαν μια βιομηχανία και «μετέτρεψαν» τους Αλβανούς σε Βορειοηπειρώτες.

Δημοσιογράφος: Και δεν ήταν κυβερνητικό σφάλμα αυτό;

Μπαλάφας: Ενδεχομένως και να ήταν. Όμως επειδή μιλάμε για ιδεολογικό προσανατολισμό. Η ΝΔ δεν άλλαξε άποψη για τον ιδιωτικό τομέα ή για τη δομή του δημοσίου, από το 1980. Όλοι οι άλλοι άλλαξαν 100 γνώμες από τότε. Και το ΠΑΣΟΚ άλλαξε και ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε Συνασπισμός άλλαξε, που είναι και το μεγαλύτερο κομμάτι της Αριστεράς σήμερα.

Δημοσιογράφος: Και αφού η ΝΔ δεν έχει κάτι μεμπτό, γιατί δεν ψηφίστηκε;

Μπαλάφας: Γιατί στον ελληνικό λαό δεν αρέσει η αλήθεια. Είναι πεπεισμένοι ότι δεν έγινε και τίποτα αν πτωχεύσουμε. Ο λαός ζητάει δικαιοσύνη, απονομή ευθυνών, που δεν μπορεί να είναι ένα κόμμα γιατί και τα συνδικάτα που έκλεισαν το Νεώριο φταίνε για το τελικό του κλείσιμο. Η νοοτροπία που έχουν οι Έλληνες σήμερα, ενσταλάχθηκε από συγκεκριμένο κομματικό μηχανισμό. Λένε τι έκανε η ΝΔ για τα σκάνδαλα. Εκατό δικαστές επί των ημερών μας δικάστηκαν και οι μισοί από αυτούς πήγαν φυλακή. Δεν το λέει κανείς όμως. Ο μακαρίτης ο Έβερτ έκανε τεράστιο αγώνα για το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου. Όταν όμως έφταναν οι υποθέσεις στα δικαστήρια το νομικό πλαίσιο δεν επέτρεπε να πας τον υπουργό οικονομικών στη φυλακή επειδή είπε πως το χρηματιστήριο θα φτάσει στις 10.000 μονάδες.

Δημοσιογράφος: Η ΝΔ είναι ένα φιλελεύθερο κόμμα, γιατί χρηματοδότησε τις τράπεζες; Όταν μια επιχείρηση δεν πάει καλά, απλά πέφτει έξω στον καπιταλισμό. Και αφού δίνει εγγύηση στις τράπεζες, γιατί δεν τις ελέγχει;

Μπαλάφας: Η ΝΔ σαν κόμμα είναι κόμμα κοινωνικού ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού. Τώρα οι τράπεζες στηρίζουν τις οικονομίες. Αν μια τράπεζα πέσει έξω οι πρώτοι που ανησυχούν για τις καταθέσεις τους είναι ο πολύς κόσμος. Τις καταθέσεις που μετά τις εκλογές είπε ο Τσίπρας ότι θα τις βάλει ως δάνειο για το κράτος. Όταν η ΝΔ έδωσε εγγυήσεις ο Παπανδρέου έλεγε στο εξωτερικό ότι πέφτουν σφαίρες για τους μαθητές και δολάρια για τις τράπεζες. Και όταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ έδωσε τις τετραπλάσιες εγγυήσεις, και πολύ καλά έκανε, ώστε να δώσει τον απαιτούμενο χρόνο στον τραπεζικό τομέα να ανασυνταχθεί και να θωρακιστεί. Η κρίση ήταν παγκόσμια, αλλά το ΠΑΣΟΚ το ανακάλυψε το 2010. Το 2009 έλεγε ότι η κρίση είναι αυτό που άφησε ο Καραμανλής.

Δημοσιογράφος: Και γιατί οι τράπεζες που πήραν εγγυήσεις δεν ρίχνουν χρήμα στην αγορά;

Μπαλάφας: Δεν θα κάνω τον συνήγορο των τραπεζών. Όταν είχαν κερδοφορίες 95% δεν έδιναν τα συμφωνημένα bonus στους υπαλλήλους τους. Ο τραπεζικός τομέας έχει προβλήματα, αλλά δεν είναι λύση να τις κρατικοποιήσουμε. Από την άλλη πλευρά οι τράπεζες δεν χρησιμοποίησαν τις εγγυήσεις από το κράτος αλλά και από την ΕΕ ώστε να προχωρήσουν σε συγχωνεύσεις για να μπορέσουν να αποτελέσουν τους δυνατούς μελλοντικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας. Είναι λάθος αυτό. Αλλά σας υπενθυμίζω ότι όταν πήγε να γίνει συγχώνευση δυο μεγάλων τραπεζών, προέτρεξε το υπουργείο οικονομικών να την ανακοινώσει ως δικό του επίτευγμα και ουσιαστικά την τίναξε στον αέρα. Χρειάζεται αυτορύθμιση.

Δημοσιογράφος: Μα δεν μπορούμε να περιμένουμε αυτορύθμιση από τη στιγμή που παρεμβαίνει το κράτος.

Μπαλάφας: Τις εγγυήσεις τις έδωσαν για να σώσουν τον λαό και όχι τις τράπεζες. Εξάλλου ο λαός δεν θα σωθεί αν του επιτρέψουν να δανείζεται υπέρογκα και πάλι.

Δημοσιογράφος: Ναι αλλά έδωσαν εγγυήσεις στις τράπεζες, οι οποίες προφανώς από τον κόσμο και αυτά που παράγει –και οι δύο κυβερνήσεις- αλλά οι τράπεζες που κινούνται με δικές μας εγγυήσεις αρνούνται να ρίξουν χρήμα στην αγορά.

Μπαλάφας: Τα χρήματα του κόσμου «χάνονται» αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο. Όταν οι τράπεζες έπαιρναν τις καταθέσεις και τις δάνειζαν από ‘δω κι από ‘κει χωρίς έλεγχο σε επιχειρηματίες και ιδιώτες που δεν έλεγχαν αν έχουν την κατάλληλη πιστοληπτική ικανότητα. Και το θέμα είναι να δημιουργηθεί κυβέρνηση γιατί αυτή η κατάσταση επηρεάζει και τις τραπεζικές κινήσεις και
την αγορά και το χρηματιστήριο. Όπως επίσης ξεχάσαμε πως η ΝΔ κατήργησε κάποιες παράνομες χρεώσεις των τραπεζών προς τους δανειολήπτες. Και συνεχίζω. Αν αποφασίζουμε ότι δεν θέλουμε τράπεζες να το πούμε. Αν μπορούμε να ζούμε για 10 χρόνια με ψωμοτύρι, ας το συμφωνήσουμε και ας στείλουμε το χρέος στον αγύριστο. Αλλά αυτό να γίνει με ασφάλεια, όχι να μπαίνει στο σπίτι σου ο άλλος να σε σκοτώνει για ένα κομμάτι ψωμί. Από όλους αυτούς που θέλουν να καταγγείλουν το μνημόνιο ή να βγούμε από την ΕΕ είπαν ποτέ ότι θα εξασφαλίσουν στους Έλληνες την ασφάλειά τους και το φαγητό τους; όχι. Άρα είναι λαϊκιστές και επικίνδυνοι. Και όσο για τα δικανικά που λένε ότι δεν μπορούν να μας βγάλουν από την Ευρώπη, διότι δεν υπάρχει αντίστοιχη νομοθεσία. Αν θέλουν, θα μας κάνουν να παρακαλάμε εμείς να βγούμε από μόνοι μας.

«Ο κόσμος παραπονιέται ότι δεν τιμωρείται κανένας..»

Δημοσιογράφος: Γιατί ο πολιτικός που κάνει λάθος δεν απολύεται όπως κάθε άνθρωπος στον ιδιωτικό τομέα;

Μπαλάφας: Σε αυτό έχετε δίκιο, δεν γίνεται έτσι. Αλλά από την άλλη, εγώ δεν θέλω τους τέλειους και τους θεόπνευστους. Ο κόσμος παραπονιέται βέβαια ότι δεν τιμωρείται κανένας. Όμως ο Σαμαράς δήλωσε ότι αν βγει θα κάνει μια εξεταστική που θα διερευνήσει κάτω από ποιες συνθήκες μπήκαμε στο ΔΝΤ. Θυμάστε τη μαρτυρία του Στρος Καν. Επίσης δεσμεύθηκε ότι θα ελεγχθούν όλοι όσοι άσκησαν διοίκηση από το ’74 και μετά. Είναι κάτι που ζητάει όλος ο ελληνικός λαός; Ναι. Αλλά δεν τον ψήφισαν. Η ευθύνη της ΝΔ έγκειται στο ότι δεν εξέτασε όλα αυτά με τις «μαϊμού» συντάξεις και τα άλλα ατέλειωτα πάρτυ που είχε κάνει το ΠΑΣΟΚ. Το 2004 είχαμε Ολυμπιακούς αγώνες και δεν μπορούσαμε να βάλουμε τον ελληνικό λαό σε διχασμό που θα ανέβαινε το ΠΑΣΟΚ στα κάγκελα και θα μιλούσε για κομματικές διώξεις. Μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες 2005 και 2006 είναι κατ’ εμέ τα κρίσιμα χρόνια για τη ΝΔ. Άρχισαν να περνούν σε νομοθετικό και θεσμικό πλαίσιο κάποιες αλλαγές και δεν τόλμησαν να τις κάνουν πράξη. Στο ασφαλιστικό ταμείο που εργαζόμουν δεν έβγαλα ούτε μία σύνταξη κάτω από το πλαφόν, το οποίο ήταν €2.800. Υπολόγιζαν τη σύνταξη στον τελευταίο χρόνο. Η
υπηρεσία του έδινε υπερωρίες πολλές και έβγαζαν υψηλή σύνταξη. Η Πετραλιά πήγε να κάνει υπολογισμό με βάση τις αποδοχές των τελευταίων 10 ετών. Και έγινε χαμός. Ο Παυλόπουλος έβαλε τα χρονοδιαγράμματα ελέγχου. Η ΝΔ έπρεπε να πιάσει τον διευθυντή και να του πει ότι ο νόμος λέει να καταθέσεις τα χρονοδιαγράμματα των υπαλλήλων. δηλαδή τι έκανε ο καθένας τον τελευταίο μήνα. Όμως δεν το κάναμε και εκεί είμαστε λάθος. Ο Καραμανλής ήξερε ότι έρχεται η κρίση και γι’ αυτό ήθελε ενωμένο τον λαό για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το τσουνάμι της κρίσης.

Δημοσιογράφος: Ποιο είναι το μέλλον της γενιάς σας;

Μπαλάφας: Η δική μου γενιά πέρασε καλά παιδικά χρόνια. Οι δάσκαλοι μας έλεγαν, διαβάστε, σπουδάστε για να ζήσετε μια καλή ζωή. Για να βγείτε στον ιδιωτικό τομέα και να πάρετε καλά λεφτά. Βγαίναμε λοιπόν με τα μεταπτυχιακά μας και πιάσαμε δουλειά. Τότε πηγαίναμε στον ιδιωτικό τομέα για να μαζέψουμε μόρια και να μπούμε στο δημόσιο.

«Βρήκαμε μια ζούγκλα στον ιδιωτικό τομέα»

Δημοσιογράφος: Δεν είναι πιο φυσιολογικό κάποιος να εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα με στόχο να ανέβει σε θέσεις και χρήματα μέσα στην επιχείρηση ή στον κλάδο που εργάζεται;

Μπαλάφας: Βρήκαμε μια ζούγκλα στον ιδιωτικό τομέα. Το 2004 για παράδειγμα στον τραπεζικό τομέα φτάσαμε να εργαζόμαστε 13-14 ώρες και να παίρνουμε λιγότερα χρήματα από τον πρωτοδιοριζόμενο στο δημόσιο. Άρα τι κυνηγάει ένας άνθρωπος; Την καλύτερη αμοιβή. Κάποια στιγμή ήρθε ο ΑΣΕΠ και ήξερες τι πρέπει να κάνεις για να μαζέψεις μόρια. Αυτό λοιπόν ήταν το περιβάλλον. Όλοι ήθελαν να μπουν έστω και αξιοκρατικά πια στο δημόσιο. Έτσι το δημόσιο έγινε ελκυστικό και για ανθρώπους με προσόντα. Μάζεψε λοιπόν στελέχη από το 2000 με πολύ καλά βιογραφικά. Αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν αντιμέτωποι με την παλαιολιθική και παλαιοκομματική νοοτροπία του δημοσίου, όπου οι παλιοί δεν τους άφηναν ούτε να προχωρήσουν, ούτε να αλλάξουν οτιδήποτε. Αυτό το κομμάτι των δημοσίων υπαλλήλων λοιπόν εγκλωβίστηκε την ώρα που ο Πάγκαλος είπε ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κοπρίτες. Εγκλωβίστηκαν γιατί έβλεπαν τους όντως κοπρίτες που είχαν διοριστεί το ’80 από το παράθυρο και απορούσαν: «Μπας και είμαι κι εγώ κοπρίτης;» Αυτή η λογική, όλοι είναι ίδιοι, ήταν προσχεδιασμένη από το σύστημα.

Δημοσιογράφος: Ποιο είναι το σύστημα;

Μπαλάφας: Είναι αυτό που μας κυβερνάει και που πολλές φορές μπορεί να κρύβεται πίσω ακόμη και από επαναστατικούς μανδύες. Τα τελευταία 27 χρόνια το σύστημα ήταν το ΠΑΣΟΚ. Όταν εγκλώβιζαν με αυτές τις δηλώσεις όλους τους εργαζόμενους, ταυτόχρονα ο κ. Παπακωνσταντίνου με δηλώσεις του περί Τιτανικού, «έκλεινε το μάτι» σε κάποιους να βγάλουν έξω τα λεφτά τους. Ο Σαμαράς λοιπόν είπε, φέρτε πίσω τα λεφτά και «θα κάνουμε και τα στραβά μάτια», κάτι που είναι λάθος ηθικά, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος να επαναπατριστούν αυτά τα κεφάλαια. Και που ξέρω εγώ ότι όλοι αυτοί που ευαγγελίζονται την ωραία πτώχευση δεν είναι βαλτοί ώστε να έρθει αύριο ο Χ επιχειρηματίας και να αγοράσει το σπίτι μου για 1.000 δραχμές; Μπορείτε να με πείσετε ότι όλοι αυτοί δεν είναι υπάλληλοι αυτών που έχουν βγάλει έξω τα χρήματά τους;

Δημοσιογράφος: Ένα σχόλιο για την εκλογή της Χρυσής Αυγής;

Μπαλάφας: Αυτοί που τους ψήφισαν πιστεύω ότι αυτό που αναζητούν είναι η ασφάλεια. Από την άλλη μεριά η Χρυσή Αυγή δεν είναι ακροδεξιοί. Είναι Εθνικοσοσιαλιστές. Αυτή η ιδεολογία μέχρι ένα σημείο είναι καλό. Αλλά κανείς δεν λέει ότι για να εφαρμοστεί, χρειάζεται ολοκληρωτικό καθεστώς. Όσοι λοιπόν τους λένε φασίστες, τους δίνουν βήμα για να λένε ότι το σύστημα τους πολεμάει. Και όλα αυτά που κάνουν οι Χρυσαυγίτες, μπορούν να τα κάνουν διότι το σύστημα τους έχει αφήσει κενό για να το κάνουν. Λένε ότι πάνε τις γριούλες στα ΑΤΜ για να σηκώσουν χρήματα. Αυτό έπρεπε να το εγγυάται η πολιτεία ότι μπορεί να γίνει με ασφάλεια.

Δημοσιογράφος: Πως βλέπετε την εκλογή Ολάντ;

Μπαλάφας: Θα δούμε κι αυτός αν είναι τόσο αποφασιστικός όσο είπε προεκλογικά. Επειδή πάμε στην παγκόσμια σκηνή πρέπει να πούμε και το εξής. Εμείς ως «συμμάχους» προτείνουμε την ΕΕ. Ο κ. Τσίπρας πρέπει να μας πει σε ποιους συμμάχους υπολογίζει. Γιατί η μονομερής ακύρωση του μνημονίου, μας βγάζει αυτόματα εκτός Ευρώπης. Άρα κάπου στοχεύει, αλλά να μας το πει.

Δημοσιογράφος: Είστε ικανοποιημένος από το πέρασμά σας στην ΟΝΝΕΔ Κορινθίας;

Μπαλάφας: Βεβαίως. Καταρχήν ό,τι κάναμε ως οργάνωση ήταν πάντα ολοφάνερο, αλλά και προσβάσιμο ακόμη και σε αυτούς που στο μέλλον θα είχαν απορίες, αφού ήταν όλα ανοιχτά στο διαδίκτυο. Πολλές από τις προτάσεις μας τότε έχουν υιοθετηθεί από διάφορους ως λύσεις πάνω σε κάποια θέματα. Όπως οι γραμμές του ΟΣΕ. Ήμασταν οι πρώτοι που διαμαρτυρηθήκαμε για τη «μάντρα της ντροπής» και είχαμε δώσει και προτάσεις. Είχαμε κάνει δράσεις αναδασώσεων στις οποίες όλοι αυτοί που έσκουζαν για την οικολογία δεν ήταν εκεί. Και μάλιστα συγκεκριμένος πολιτικός φορέας που έχει συνδέσει την ύπαρξή του με την οικολογία, έκανε αναδάσωση σε λάθος μέρος και τα δέντρα ξεράθηκαν. Έχουμε κάνει προτάσεις συγκεκριμένες και για τη δημοτική αγορά της Κορίνθου.

Δημοσιογράφος: Ποια η γνώμη σας για το κλείσιμο του στρατοπέδου;

Μπαλάφας: Δεν μπορείς να ανακοινώνεις το κλείσιμο του στρατοπέδου και να μην έχεις εξασφαλίσει τους όρους και τους πόρους με τους οποίους θα αξιοποιηθεί θετικά για την κοινωνία. Όπως και η πρόταση για το λιμάνι της Κορίνθου. Είχαμε πρόταση και ολοκληρωμένη. Και μας κυνήγησαν με μια «καραμέλα» περί τουριστικού λιμανιού. Αυτό είναι ένα μύθευμα. Δεν είμαστε η Μύκονος. Έτσι έγινε και με το στρατόπεδο. Απλά ο υπουργός ήθελε να βγάλει μια ανακοίνωση που να λέει «έπειτα από ενέργειές μας έγινε αυτό».

«Η πεζοδρόμηση της Κορίνθου έγινε χωρίς σχέδιο»

Το θέμα είναι ποιο είναι το σχέδιο για την πόλη. Θέλουμε η πόλη να έχει δουλειά για τους πολίτες της; Θέλουμε να έχει τουρισμό;  Θέλουμε ένα λιμάνι, ένα διοικητήριο και το υπόλοιπο στρατόπεδο να μείνει στο στρατό; Πρέπει λοιπόν πρώτα να βρούμε το σχέδιο και τους πόρους. Πάντα λειτουργούμε ανάποδα και γι’ αυτό φτάσαμε εδώ. Έχουμε την πρωτεύουσα του νομού που έχει αποκόψει το εμπορικό της κέντρο με μια πεζοδρόμηση πολύ μεγάλη για τα μέτρα της. Εμείς θέλουμε πεζόδρομους και café για να πίνουν καφέ οι 70 φοιτητές μας; Γι’ αυτό διαλύσαμε την πόλη; Έγινε η πεζοδρόμηση χωρίς σχέδιο. Αν έχει σχέδιο πρέπει να μας τι ανάπτυξη θέλει. Θέλουμε τα νέα παιδιά να ανοίξουν σουβλατζίδικα και καφέ; Δεν έχω πρόβλημα αλλά είπαμε δεν έχουμε 15.000 φοιτητές. Προς τι λοιπόν όλη αυτή η πεζοδρόμηση; Γιατί μπλοκάραμε την επένδυση του λιμανιού; Για να βάλουμε τον Πήγασο; Και τι προσφέρει αυτό στην ανάπτυξη της πόλης; Και έχει πάρει η δημοτική Αρχή μια λίστα να δει τι έχουν σπουδάσει τα παιδιά της Κορίνθου τα τελευταία χρόνια; Αν δεν δούμε το ανθρώπινο δυναμικό, πως θα αποφασίσουμε προς τα που θα πάμε την πόλη; Ο δήμαρχος δεν είναι να βάζει πλακάκια. Πρέπει να δώσει όραμα και αυτό να είναι συμβατό με τους ανθρώπους που αποτελούν την πόλη. Και μετά λέμε γιατί όλοι οι νέοι θέλουν να μπουν στο δημόσιο. Και ερωτώ: Ποιες είναι οι προοπτικές ενός νέου Κορίνθιου. Εκεί απάντησε το δημόσιο. Στην έλλειψη οράματος των ανθρώπων που κυβέρνησαν την Ελλάδα. Και το ΠΑΣΟΚ φρόντισε να δαιμονοποιήσει την επιχειρηματικότητα όταν έλεγε για μονοπώλια και άλλα τέτοια.

«Στην Κορινθία υπάρχουν συγκεκριμένες ομάδες που δεν θέλουν οτιδήποτε νέο στο πολιτικό σκηνικό»

Δημοσιογράφος: Πως είναι να πολιτεύεσαι στην Κορινθία;

Μπαλάφας: Υπάρχει κανιβαλισμός στα Μ Μ Ε . Εγώ συνέβαλα στην «επανάσταση» του διαδικτύου της Κορινθίας. Αυτά όλα είναι ανάχωμα μπροστά σε ολοκληρωτισμούς. Αλλά από την άλλη μεριά εδώ στην Κορινθία υπάρχουν συγκεκριμένες ομάδες που δεν θέλουν οτιδήποτε νέο στο πολιτικό σκηνικό. Εγώ θέλω να είναι όλα στο φως. Και οι δράσεις μου και οι θέσεις μας. Δυστυχώς στον δημοσιογραφικό λόγο της αγιογραφίας και των φτιαγμένων εικόνων δεν ταιριάζω. Είναι λογικό ότι σε κάποιους δεν αρέσω που γράφω και τοποθετούμαι δημοσίως. Μπορεί να κάνω και λάθη, αλλά ακόμη και αυτό θέλω να το κάνω γνωστό. Στην Κορινθία υπάρχει συγκεκριμένο κύκλωμα που κανιβαλλίζει και ρίχνει λάσπη σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Εμένα μου ρίχνουν λάσπη επειδή εργάζομαι στο δημόσιο. Δέχομαι έλεγχο και στην απόδοσή μου και στον τρόπο που βρήκα τη δουλειά και έλεγχο στους τραπεζικούς μου λογαριασμούς. Αλλά δεν δέχομαι λάσπη. Όταν λέω δημοσιογράφους μιλάω για όποιον δημοσίως γράφει σε ιστοσελίδες και σε blogs. Δεν μπορεί να με διαβάλλει κάποιος απλά και μόνο επειδή λέω δημόσια τη γνώμη μου. Αυτοί βάλλουν κατά συγκεκριμένων ανθρώπων από όλους τους πολιτικούς χώρους. Από την άλλη μεριά κάποια μέσα μαζικής ενημέρωσης κάνουν ότι δεν υπάρχω. Με εξαφανίζουν και αυτή είναι η μεγαλύτερη χούντα που υπάρχει κατά τη γνώμη μου.

Δημοσιογράφος: Γιατί δεν βάλατε για βουλευτής;

Μπαλάφας: Πρώτον δεν είναι η ώρα ακόμη. Άλλωστε για να είσαι ενεργός πολίτης δεν χρειάζεσαι σώνει και καλά καρέκλα. Νομίζω κιόλας ότι το πολιτικό περιβάλλον δεν ευνοεί ανθρώπους σαν κι εμένα, γιατί από κάπου πρέπει να ευνοείσαι.

Δημοσιογράφος: Είστε αιρετός.

Μπαλάφας: Ότι είμαι αιρετός σε μια κομματική δομή δεν σημαίνει ότι είμαι αρεστός και σε ολόκληρη την κοινωνία. Έχω φιλοδοξίες, αλλά δεν είμαι ματαιόδοξος. Προσπαθώ, παλεύω και θέτω τον εαυτό μου σε κάθε διαδικασία που γνωρίζω τους όρους της. Η άποψή μου είναι ότι μπορείς να μπεις σε μια διαδικασία όταν ξέρεις τους κανόνες και τους όρους με τους οποίους αξιολογείσαι.

Δημοσιογράφος: Δεν τους ξέρετε;

Μπαλάφας: Όχι πάντα. Ας πούμε ούτε κι εγώ ξέρω πως επιλέχθησαν οι υποψήφιοι της ΝΔ. Ζήτησαν βιογραφικά, τα πήγαν οι ενδιαφερόμενοι και επιλέχθησαν. Κανείς δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί γιατί κανείς δεν ήξερε ποια ήταν τα κριτήρια, αλλά αποδέχθηκαν να συμμετάσχουν σε αυτή τη διαδικασία. Δεν ξέρω αν ήταν καλή ή κακή η διαδικασία, αλλά αυτοί που συμμετείχαν ήξεραν πώς θα αξιολογηθούν. Εγώ όμως που δεν ήξερα με ποια κριτήρια θα αξιολογηθώ, σέβομαι τη διαδικασία, αλλά δεν συμμετέχω. Γιατί αν ξέρω τα κριτήρια, ξέρω και αν τα καλύπτω, αλλιώς μιλάμε για ψώνιο που νομίζει ότι περνάει σε κάθε διαδικασία αξιολόγησης. Το μόνο που δεν αποδέχομαι είναι ότι δεν έχει ενεργοποιηθεί το άρθρο 25 που βρίσκεται στο καταστατικό της παράταξης και μιλάει για τη διαχρονική αξιολόγηση των στελεχών και η οποία πρέπει να είναι αποδεδειγμένη. Αυτό δεν γίνεται όχι τώρα, ποτέ. Αυτό είναι το μόνο στο οποίο διαφωνώ. Κατά τα άλλα και όσον αφορά τη συμμετοχή μου σε εκλογές, πρωτίστως δεν είμαι έτοιμος. Και δευτερευόντως δεν ήξερα ξεκάθαρα ποια ήταν τα κριτήρια.


Δημοσιογράφος : Τ. Καραβούλιας



Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη από το φύλλο της εφημερίδας, εδώ.

1

21/5/12 - Ψηλαφίζοντας την ιστορία

Από την εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΑ" του Σαββάτου, 19 Μαΐου 2012, σελίδα 7 :

Ψηλαφίζοντας την ιστορία

Αντί άρθρου σήμερα, θα ήθελα να παραθέσω την ομιλία του Εθνάρχη, Κωνσταντίνου Καραμανλή, τον Ιούνιο του 1991, προς τους πρέσβεις των χωρών – μελών της ΕΟΚ, με αφορμή τη συμπλήρωση 10 ετών από την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ.).

Πιστεύω ότι η επιμελής ανάγνωση αυτής της ομιλίας μπορεί να δώσει απαντήσεις σε θέματα που συζητούνται έντονα σήμερα και μας απασχολούν όλους, να μας κάνει να ξαναβρούμε την πυξίδα μας ως λαός, να προβληματίσει τους εταίρους μας για όσα διακυβεύονται, για το που είναι πιθανό να γυρίσουμε και κυρίως ολόκληρη η Ευρώπη να αναλογιστεί προς τα πού θέλει να κατευθυνθεί :

«Συμπληρώνονται εφέτος 10 χρόνια από την ημέρα που η Eλλάς, ενετάχθη στην μεγάλη οικογένεια των λαών που εκπροσωπείτε. Tων λαών της δημοκρατικής Eυρώπης με τους οποίους η χώρα μας εταύτισε την τύχη της και μπήκε σε μια καινούργια φάση της μακραίωνης ιστορίας της.

Eθεώρησα ως εκ τούτου πρέπον, εφόσον ανήκουμε στην ίδια οικογένεια, να γιορτάσω μαζί σας την επέτειο αυτή. Kαι με την ευκαιρία να εκθέσω ορισμένες σκέψεις μου που έχουν σχέση με την διεθνή κατάσταση και την αποστολή της Eυρώπης στα πλαίσια του σημερινού κόσμου.

Zούμε σε μια εποχή κατά την οποία η ανθρωπότης περνά μια βαθιά και πολύμορφη κρίση. Kρίση πολιτική, κρίση οικονομική και προπαντός κρίση αξιών. Διανύει μια μεταβατική περίοδο, που την χαραχτηρίζει καθολική και έντονη ανησυχία. Aνησυχία που εκδηλώνεται υπό διάφορες μορφές: από το άγχος μέχρι και τη βία. Γιατί ο άνθρωπος της εποχής μας θέλει να απομακρυνθεί από έναν τρόπο ζωής και αναζητεί καινούργιο. Δυσπιστεί προς τους υφιστάμενους θεσμούς και αναζητεί καινούργιους. Tέλος, αναζητεί καινούργιες αξίες για να στηριχθεί, χωρίς όμως να μπορεί να προσδιορίσει την μορφή και το περιεχόμενό τους. Πορεύεται, με άλλα λόγια, σαν καράβι που έχασε την πυξίδα του.

[…]

Πιστεύω ότι και με την σημερινή της μορφή, αλλά κυρίως με την ολοκλήρωση της ενοποιήσεώς της, ο ρόλος της Eυρώπης μπορεί να είναι καθοριστικός στην πορεία του κόσμου.

Πρώτον, γιατί η Eυρώπη ευρίσκεται σε άμεση γειτονιά με τις περιοχές όπου σημειώνονται σήμερα οι γνωστές κοσμογονικές εξελίξεις. Eξελίξεις άλλωστε που μπορούν να επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά και την πορεία την δική της.

Δεύτερον, γιατί, λόγω ακριβώς της γεωγραφικής της θέσεως, αλλά και της πολιτικής και πολιτιστικής παραδόσεως, έχει συνειδητοποιήσει πλήρως την έκταση και τη σημασία των μεγάλων προβλημάτων της νέας εποχής. Kαι,

Tρίτον, γιατί με την ολοκλήρωση της ενοποιήσεώς της, θα καταστεί μια μεγάλη πολιτική και οικονομική δύναμη, ικανή να εξισορροπήσει το συσχετισμό δυνάμεων στον κόσμο και να καταστεί παράγων σταθερότητος στην διεθνή ζωή. Kαι ιδιαίτερα σήμερα που οι Hνωμένες Πολιτείες της Aμερικής έχουν επωμισθεί εκ των πραγμάτων την βαριά ευθύνη για την τάξη την διεθνή. Ένα ρόλο που ούτε η ίδια η Aμερική, νομίζω, ότι τον επιθυμεί, αλλά ούτε και θα μπορούσε να πάρει τη μορφή μονίμου καθεστώτος.

Eίναι γνωστό ότι η πορεία της Kοινότητος δεν πραγματοποιήθηκε χωρίς αναστολές και παλινδρομήσεις. Kι αυτό ήταν φυσικό, αφού έπρεπε να γίνει με δημοκρατικές διαδικασίες, που από τη φύση τους είναι χρονοβόρες. Aλλά, για να κρίνουμε την πορεία αυτή, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας την τεράστια πρόοδο που σημειώθηκε, μέσα σ' ένα τρίτο αιώνος, στους κόλπους της Kοινότητος. Πάντως, για να εκτιμήσουμε τη μεγάλη σημασία που έχει η πρόοδος αυτή, θα πρέπει να μην λησμονούμε το γεγονός ότι η Eυρώπη ήταν επί πολλούς αιώνες η πυριτιδαποθήκη του κόσμου ότι το έδαφός της υπήρξε πεδίο αιματηρών συγκρούσεων, όχι μόνο ενδοευρωπαϊκών και παγκόσμιων, αλλά υπήρξε και η πηγή όλων των εξωευρωπαϊκών συγκρούσεων.

Tο γεγονός ότι οι λαοί της Eυρώπης αυτής που επί αιώνες, όπως είπα, αλληλοσπαράζονταν, ζουν σήμερα ειρηνικά και συνεργάζονται δημιουργικά, στα πλαίσια της Eυρωπαϊκής κοινότητας, αποδεικνύει ότι τα τελευταία 30 χρόνια συνετελέσθη στην Eυρώπη μια πραγματική επανάσταση, χωρίς την οποία θα ήταν άλλη, όχι μόνον η εικόνα της Eυρώπης, αλλά και η εικόνα ολόκληρου του σημερινού κόσμου. Bέβαια, για ν' ανταποκριθεί η Eυρώπη στην αποστολή που της επιβάλλει η σημερινή διεθνής συγκυρία, είναι ανάγκη να παραμερίσει τις όψιμες και ανεδαφικές διαφοροποιήσεις που υπονομεύουν την ολοκληρωμένη ενοποίησή της. Kαι να την προωθήσει με τον ίδιο ταχύ ρυθμό, με τον οποίο μεταβάλλεται ο σημερινός κόσμος.

Aν καθυστερήσει, υπάρχει κίνδυνος να αμβλυνθεί η συνοχή της, είτε με μια άκαιρη και πρόωρη περαιτέρω διεύρυνσή της, είτε με τον πειρασμό ορισμένων μελών της ν' αναζητήσουν ζώνες πολιτικής και οικονομικής επιρροής στον χώρο της Kεντρο-Aνατολικής Eυρώπης. Eίτε, τέλος, με την επικράτηση της απαράδεκτης ιδέας της Eυρώπης των διαφόρων ταχυτήτων, που δικαιολογημένα ανησυχεί την Eλλάδα, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η οικονομία της. Mιας ιδέας που αντιστρατεύεται στο πνεύμα της αλληλεγγύης που πρέπει να διέπει την λειτουργία της και την αποστολής της. Aποστολή που ενσαρκώνει περισσότερο υψηλά ιδανικά και λιγότερο υλικές επιδιώξεις.

Aν η Kοινότης μεταβληθεί σε λέσχη πλουσίων το οξύ πρόβλημα Bορρά-Nότου, που υπάρχει σε παγκόσμια κλίμακα, θα γίνει και πρόβλημα στους κόλπους της ίδιας της Kοινότητας, με αποτέλεσμα να αμβλυνθεί, όπως είπα, η πολιτική και ψυχική συνοχή της.
Πάντως, για την τελευταία αυτή περίπτωση, οι Συνεταίροι μας δεν πρέπει να λησμονούν ότι οι περισσότερες χώρες της Kοινότητος πέρασαν, κατά καιρούς, από βαθιές πολιτικές κοινωνικές και εθνικές κρίσεις χωρίς να χάσουν την δυνατότητα της ανορθώσεώς των. Παραδείγματα η Γερμανία, μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους, η Γαλλία, στις δεκαετίες του '40 και '50, αλλά και η Eυρώπη, στο σύνολό της, που χρειάσθηκε μετά τον τελευταίο πόλεμο, την βοήθεια της Aμερικής για ν' ανασυγκροτήσει την εξαρθρωμένη οικονομία της και να μπει στον δρόμο της ενοποιήσεώς της.

H Eλλάς, Kύριοι Πρέσβεις, είναι ικανή να ξεπεράσει την σημερινή της κρίση, όπως το απέδειξε και σε ανάλογες περιπτώσεις, στο παρελθόν. Φτάνει ν' αναφέρω το οικονομικό θαύμα της 10ετίας του '50, ύστερα από τις εθνικές και οικονομικές συμφορές της 10ετίας του '40. Eίναι βέβαια αυτονόητο ότι θα χρειασθεί, στην προσπάθειά της αυτή, την κατανόηση και την αλληλεγγύη των Συνεταίρων της, την οποία πιστεύω ότι θα την έχει.»

Αν φτάσατε ως εδώ, μπείτε στον κόπο να διαβάσετε ακόμα μια φορά την ομιλία. Θα διαπιστώσετε ότι, πράγματι, η κατεύθυνση που θα δώσουμε στη χώρα μας στις επερχόμενες εκλογές δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας οργής, μιας διαδικασίας μηδενισμού, ισοπέδωσης ή άκρατων λαϊκισμών. Ο λαός καλείται να πάρει ευθύνες πολύ μεγαλύτερες από αυτές που του αναλογούν σε σχέση με τα δεδομένα και τις πηγές που μπορεί να έχει στη διάθεσή του. Ίσως η ιστορία μπορεί να μας δώσει απαντήσεις και να αποτελέσει το τροχιοδεικτικό για την απόφαση που πρέπει να πάρουμε.










Δείτε το απόκομμα της εφημερίδας στο scribd,
εδώ.









Βασίλειος Μπαλάφας

vasileios[at]balafas.gr
vbalafas.blogspot.com


0

17/5/12 - "ΕΚΛΟΓΕΣ 2012" - TV Super 15/5/12

Στην εκπομπή "ΕΚΛΟΓΕΣ 2012" με τον Σ.Μασούρη, στο TV Super, φιλοξενήθηκε την Τρίτη 15 Μαΐου 2012, ο Β.Μπαλάφας, μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ και μέλος της ΝΟ.Δ.Ε. ΝΔ Κορινθίας.

Στην εκπομπή συμμετείχαν ο κ. Β.Μπεχράκης από τους "Ανεξάρτητους Έλληνες" και ο κ. Ν.Γόντικας από το "ΚΚΕ".

Λίγο μετά την προκήρυξη, εκ νέου, Εθνικών εκλογών, ήρθε η ώρα να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε για την κατεύθυνση που θέλουμε να πάρει η πατρίδα μας.

Η οργή και η αγανάκτηση που επικράτησαν ως κριτήρια στις εκλογές της 6ης Μαΐου, τώρα πρέπει να αντικατασταθούν από περίσκεψη και δημιουργικό προβληματισμό. Να δούμε τί πρεσβεύει το κάθε κόμμα, ποιες είναι οι προγραμματικές του θέσεις και κυρίως όσα δεν είπαν τα κόμματα για τα προγράμματά τους την προηγούμενη φορά.

Ο Ελληνικός λαός καλείται να κάνει μια πολύ δύσκολη επιλογή και να πάρει μια ευθύνη που χρειάζεται νηφαλιότητα και ηρεμία. Ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε ποιος θέλουμε να είναι ο προσανατολισμός μας στην κοινή μας, δύσκολη προσπάθεια να ανατάξουμε τη χώρα. Είναι ώρα ευθύνης, ώρα μιας μεγάλης απόφασης, μακριά από εκείνους που απλώς έχουν επιλέξει να παίζουν μονίμως το ρόλο της στείρας αντιπολίτευσης.


Δείτε το σχετικό video :




Βασίλειος Μπαλάφας



0

16/5/12 - Στην "Ελ. Ζώνη" σήμερα "οι βοές της αβύσσου"

Στην ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα "Ελεύθερη Ζώνη" που διαχειρίζεται η έγκριτη δημοσιογράφος και βουλευτής πλέον, κα Σοφία Βούλτεψη, δημοσιεύεται σήμερα, 16 Μαΐου το άρθρο με τίτλο "Οι βοές της αβύσσου".

Αποτελεί τιμή το γεγονός ότι όπως θα δείτε στην ιστοσελίδα, το άρθρο δημοσιεύεται πλάι σε αρθρογραφία του κ. Χ. Πασαλάρη.

Το άρθρο αναφέρεται σε προβληματισμούς σχετικά με τον τρόπο που η κεντροδεξιά στην Ελλάδα προώθησε και διαφύλαξε διαχρονικά τις θέσεις της, τις δικαιωμένες μεγάλες εθνικές της επιλογές και κυρίως τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε την ιδεολογική της δικαίωση έναντι των "αριστερίστικων" αντιλήψεων που στο πέρασμα του χρόνου μετακινήθηκαν προς τις θεμελιώδεις κατευθύνσεις της αυθεντικής ευρωπαϊκής παράταξης της χώρας μας.

Μπορείτε να το δείτε εδώ.

0

14/5/12 - Οι βοές της αβύσσου

Από την εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΑ" του Σαββάτου, 12 Μαΐου 2012, σελίδα 7 :

Οι βοές της αβύσσου

Σε άρθρο μου στις 12 Νοεμβρίου 2011 έγραφα τα εξής :

«Τον Ιούνιο του 1991, η Ελλάδα συμπλήρωνε 10 χρόνια από την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ.). Σε ομιλία του προς τους πρέσβεις των χωρών – μελών της ΕΟΚ, κατά τη διάρκεια επίσημου γεύματος προς τιμήν τους, ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής, έλεγε : "Aν η Kοινότης μεταβληθεί σε λέσχη πλουσίων το οξύ πρόβλημα Bορρά-Nότου, που υπάρχει σε παγκόσμια κλίμακα, θα γίνει και πρόβλημα στους κόλπους της ίδιας της Kοινότητας, με αποτέλεσμα να αμβλυνθεί, όπως είπα, η πολιτική και ψυχική συνοχή της.".

Σήμερα, 20 χρόνια μετά, η Ευρώπη βρίσκεται σε ακριβώς αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι. Καλείται να δώσει πολιτικές και ουσιαστικές απαντήσεις, χωρίς εκβιασμούς, χωρίς πρόχειρες κορώνες, χωρίς ύφος ιερατείου, σε ένα πρόβλημα που τη διαπερνά και τη φέρνει αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη κρίση στο οικοδόμημά της.»

Είναι αλήθεια και πλέον αποδεδειγμένο ότι πολύ λίγος κόσμος διαβάζει πια άρθρα και προβληματίζεται από αυτά. Υπάρχουν δύο μαζικές, πλειοψηφικές κατηγορίες αναγνωστών. Στην πρώτη ανήκουν εκείνοι που διαβάζουν τον τίτλο, κοιτάζουν το όνομα του αρθρογράφου, τον «σφραγιδώνουν» με την ταμπέλα που του έχουν φορέσει τα κάθε λογής, τοπικά και μη, «παπαγαλάκια» και λένε «που να διαβάζω τώρα, τις ίδιες μαλακίες θα γράφει ο κομματικός κολλημένος». Υπάρχει και η δεύτερη μαζική κατηγορία, που θεωρεί ορθή αρθρογραφία και μπαίνει στη διαδικασία να τη διαβάσει, μόνο εκείνη που παράγεται από «αριστεριστές», από δήθεν ανένταχτους που παίζουν όμως συγκεκριμένα κομματικά παιχνίδια ή από διάφορους τύπους που συνήθως αφορίζουν το οτιδήποτε δε συμφωνεί με αυτούς, «εξυπνακίζουν» με δικανικό λόγο, πάνε με το ρεύμα του εκάστοτε λαϊκού θυμικού, αναζητώντας γόνιμη πελατεία είτε για τις ματαιοδοξίες τους, είτε για τα επαγγελματικά τους. Θα είναι τυχερός κανείς αν κάποιο από τα άρθρα του πέσει στη ματιά κάποιου που έχει τη διάθεση να διαβάσει ένα κείμενο χωρίς πρώτα να του βάλει «κοστούμι».

Στο πέρασμα των ετών, στην κεντροδεξιά συνείδηση γενικά, και λόγω των γνωστών συμπλεγματικών αντιλήψεων μιας βλακωδώς θεωρούμενης ιδεολογικής κατωτερότητας που κατά καιρούς αγγίζει τα όρια της ενοχής, κυριάρχησαν νοοτροπίες που θέλουν το οτιδήποτε γράφεται από κάποιον που ανήκει δεδηλωμένα στην ευρύτερη παράταξη να θεωρείται μη «αποδοτικό», ότι δεν μπορεί να έχει απήχηση, ή ότι δεν μπορεί να αποτελεί κάτι το σχετικά «αντικειμενικό». Αλήθεια, υπάρχει πλήρως αντικειμενική αρθρογραφία ; Ο καθένας μπροστά στο λευκό new document του Word, είναι μόνος, αυτός, οι ιδέες του, οι αντιλήψεις του, η δική του οπτική για τα πράγματα. Θέτει τους προβληματισμούς του, αναλύει τις απόψεις του και το κάνει γραπτώς έτσι ώστε να υπάρχει και η δυνατότητα αναδρομικότητας σε παλαιότερα άρθρα του και αναλαμβάνει αυτό το ρίσκο σε ένα πολιτικό σκηνικό που οι «επαγγελματίες» της πολιτικής αποφεύγουν τα πολλά γραπτά γιατί ξέρουν ότι ο δρόμος είναι γεμάτος με «στροφές» και λακκούβες. Οι περισσότεροι κορυφαίοι, αν προσέξετε, όταν δημοσιεύουν άρθρα, είτε αυτά είναι πολύ στρογγυλά, είτε γενικόλογα, είτε αφορούν σε θέματα αυτού που αποκαλούμε «καθολικώς αποδεκτό». Θέλουν να είναι σε όλα μέσα, βρέξει – χιονίσει. Βρε αδελφέ όμως, άνθρωποι είμαστε, επιτρέπεται και το λάθος !

Κατά τη δική μου άποψη, ένα άρθρο πρέπει να δημιουργεί συζήτηση και σκέψη και όχι απλώς να αναφέρεται στεγνά σε μια ρητορική ή έναν δικανικό λόγο που δεν επιδέχεται, λογικής και όχι άτακτης, πλαστικότητας. Τι νόημα έχει δηλαδή ένα άρθρο που δεν έχει σκοπό να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης, να ανατροφοδοτηθεί από δημιουργική αντιπαράθεση και διαφωνία, να προσφέρει ενδεχομένως την επόμενη ημέρα μια εμπλουτισμένη μορφή που θα περιέχει την αντίδραση του αναγνώστη ; Αυτό λειτουργεί και αμφίδρομα. Και ο αναγνώστης μπορεί να προσθέσει στη δική του σκέψη και συλλογιστική κάποια στοιχεία από ένα άρθρο που διαβάζει. Αυτό είναι άλλωστε το νόημα. Αν ο αρθρογράφος για ένα θέμα αλλάξει οπτική, θα πρέπει αυτή την αλλαγή να την εξηγήσει επαρκώς και συγκεκριμένα, δεν είναι έγκλημα, αλλά δεν είναι και κάτι που μπορεί να γίνεται κατά το δοκούν, κατά «τας συνθήκας» και με σημαίες ευκαιρίας.

Επιστρέφοντας στο παράδοξο της κεντροδεξιάς, αν κοιτάξει κανείς ακόμα και τις κατά καιρούς κομματικές εκδόσεις της, θα διαπιστώσει μια έντονη ροπή προς την «αριστερίστικη» αρθρογραφία, τόσο μεγάλη που ξεπερνά τα όρια της πολιτικής «σαδομαζοχιστικής ανωμαλίας». Αυτό το παράδοξο δίνει την εικόνα ότι η κεντροδεξιά παλεύει μια ζωή με τα σωθικά της, αναζητά ατέρμονα ένας «είδος» δικαίωσης και αυτοκτονικής «επιβεβαίωσης» από ανθρώπους που πολύ απλά, ποτέ δεν πρόκειται να συνταχθούν επί του πρακτέου μαζί της. Περιμένει εναγωνίως, κάθιδρη, βουλιμική, μια γραμμή, δυο λέξεις, μια θετική παράγραφο κάποιου «αριστερόστροφου» αρθρογράφου για να πανηγυρίσει, ακόρεστη, κάποιο ίχνος ευσήμου. Αν συμβεί αυτό, τον καθιστά σχεδόν ήρωα και εκείνος στα επόμενα 10 άρθρα του την κατακεραυνώνει με λεκτικούς μονολόγους στους οποίους κανείς δεν απαντά, αλλά ήδη η παράταξη του έχει αυξήσει σημαντικά το αναγνωστικό κοινό.

Κάπως έτσι η κεντροδεξιά έχει «ξεχάσει» σημαντικές αναφορές όπως αυτή του Εθνάρχη στην πρώτη παράγραφο του άρθρου, δεν έχει δημιουργήσει τις δικές της πένες αναφοράς, εξαιρώ τεράστιους ιστορικούς αρθρογράφους του χώρου που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα που περιγράφω, όπως ο Χ. Πασαλάρης, αλλά αμφιβάλω αν τους γνωρίζουν οι νεότερες ηλικίες. Για διάφορους λόγους που δεν είναι του παρόντος, φρόντισε επίσης να εξοβελίσει σχεδόν τον πολιτικό λόγο παλαιότερων ετών και δεκαετιών μέσα στον οποίο θα μπορούσε κανείς εύκολα να βρει τα αίτια για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα και τις προσπάθειες που κατέβαλε η κεντροδεξιά για να τα αντιμετωπίσει. Το είχα πει παλαιότερα σε μια κουβέντα, μοιάζουμε σαν να χάνουμε τις αναφορές μας, τις καταστατικές αρχές και θέσεις μας, τις διαχρονικές μας ιδεολογικές κατευθύνσεις, τους πυλώνες του συγκριτικού μας πλεονεκτήματος που κατά τη γνώμη μου είναι η συνέπεια των ιδεών και η πρωτοπορία των θέσεων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κατά καιρούς η κεντροδεξιά και μέσα στο φοιτητικό χώρο έχει εκφράσει θέσεις που στην εποχή τους ήταν ρηξικέλευθες, ριζοσπαστικές, ανατρεπτικές και οι άλλοι απλώς ήρθαν σε αυτές μετά από δεκαετίες.

Σήμερα, ακόμα και το μεγαλύτερο μέρος της Αριστεράς ήρθε στις θέσεις της κεντροδεξιάς, ασπάστηκε το ευρωπαϊκό όραμα, συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε με προγραμματικό λόγο «Woodstock» και κατασκηνωτικής κομμούνας. Όμως όλοι αυτοί οι αρθρογράφοι που ανέφερα πριν, περιέλουσαν αυτές τις θέσεις με «αριστερίστικη» γενικολογία και σήμερα παριστάνουν τους νικητές και τους τιμητές. Ας ξαναδιαβάσουν τώρα αυτοί, όλοι τους, τα λόγια του Εθνάρχη, παραπάνω, από το μακρινό 1991, ας κοιταχτούν στον καθρέφτη και ας θυμηθούν τι έλεγαν εκείνοι τότε και πιο πριν … Λαός χωρίς μνήμη, είναι λαός χωρίς μέλλον. Οι βοές της αβύσσου που σήμερα ηχούν όλο και πιο δυνατά, πρέπει να μας κάνουν όλους, άμεσα, πιο συνειδητοποιημένους, πιο ιδεολόγους, πιο συνεπείς.










Δείτε το απόκομμα της εφημερίδας στο scribd, εδώ.









Βασίλειος Μπαλάφας

vasileios[at]balafas.gr
vbalafas.blogspot.com

9

8/5/12 - Λίγο μετά τα αποτελέσματα

Στην εκπομπή "ΕΚΛΟΓΕΣ 2012" στο TV Super, φιλοξενήθηκε την Κυριακή 6 Μαΐου 2012, ο Β.Μπαλάφας, μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ και μέλος της ΝΟ.Δ.Ε. ΝΔ Κορινθίας.

Λίγο μετά τα πρώτα exit poll των εκλογών και μέχρι το τέλος, σχεδόν, της εκλογικής βραδιάς, το πολιτικό σκηνικό που διαμορφώθηκε στη χώρα, προβληματισμοί, προτάσεις και σκέψεις.

Το βίντεο που ακολουθεί και περιλαμβάνει ορισμένες θέσεις για τη νέα πραγματικότητα, αποτελεί μια ελάχιστη συμβολή στη μεγάλη δημόσια κουβέντα που πρέπει να ανοίξει στη χώρα για την πολιτική, έστω και κάτω από τις δύσκολες συνθήκες στις οποίες ζούμε. Οι όποιες επιλογές πρέπει να είναι συγκεκριμένες και να έχουν αναλυθεί στους πολίτες για να έχουμε πλήρη γνώση ότι όταν ψηφίζουμε κάποιο κόμμα, ψηφίζουμε πλήρη κυβερνητική πρόταση που πρέπει να είναι γνωστή σε όλη της την έκταση. Ψηφίζουμε ιδεολογίες και κατευθύνσεις. Τώρα πια είναι ανάγκη να συζητήσουμε και για ένα πιο ευρύ φάσμα ιδεολογιών, όπως είναι για παράδειγμα ο εθνικοσοσιαλισμός.

Το απόσπασμα της εκπομπής :



Βασίλειος Μπαλάφας


3

5/5/12 - Πηγαίνοντας στην κάλπη

Από την εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΑ" του Σαββάτου, 5 Μαΐου 2012, σελίδα 7 :

Πηγαίνοντας στην κάλπη

Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να προσπαθήσεις να γράψεις κάτι πλήρως άρτιο και συγκροτημένο λίγες ώρες πριν την κάλπη. Στο μυαλό γυρνούν με φοβερή ταχύτητα όλα όσα διάβασες, όλα όσα άκουσες, εκείνα που ψαχούλεψες στο διαδίκτυο, όσα συζήτησες με φίλους ή απλώς με κόσμο που συνάντησες τις τελευταίες ημέρες.

Για ακόμα φορά, όπως εδώ και πολλά χρόνια, έζησα την προεκλογική περίοδο από πολύ κοντά. Παρακολούθησα ομιλίες, συμμετείχα σε συζητήσεις, διάβασα πολιτικά, ακόμα και παραπολιτικά κείμενα και σχόλια. Είδα πως προετοιμάζεται ένας προεκλογικός αγώνας, με ποιον τρόπο έρχονται σε επαφή και επικοινωνία οι πολίτες με τους πολιτικούς, έζησα το άγχος μιας πολύ μικρής προεκλογικής περιόδου που όμως τα είχε σχεδόν όλα σε καταιγιστική και συμπιεσμένη μορφή. Μίλησα με πολλούς ανθρώπους που είχαν διαμετρικά αντίθετες απόψεις από τη δική μου, εν γνώσει μου από μερικούς θέλησα να «τσαλακωθώ» γιατί μόνο έτσι μπορείς να βγάλεις από τον άλλο αυτό που πραγματικά είναι και όχι απλώς να δεις εκείνο που θέλει να δείξει.

Το έχω γράψει πολλές φορές, στις εκλογές πρέπει να πάψουμε να αναζητούμε τους «αμόλυντους» ή τους ανθρώπους της «συστημικής» θερμοκοιτίδας. Έμαθα μετά από τόσα χρόνια ότι όταν πολιτικός – και όχι μόνο – προβάλλεται ή «επιβάλλεται» ως κάτι το σχεδόν «θεόπνευστο», τότε είναι που πρέπει ο πολίτης να ανησυχεί μήπως απλώς τον έχουν βάλει να πιάσει καρέκλα στον εξώστη του σινεμά των κατασκευασμένων παραισθήσεων.

Έμαθα να αναζητώ τον άνθρωπο πίσω από τον πολιτικό και να προσπαθώ να διακρίνω τις ανθρώπινες αδυναμίες του, το χαρακτήρα του, τα στοιχεία εκείνα που τον καθιστούν μέρος του κοινωνικού συνόλου και δεν αρκούμαι απλώς στο περιτύλιγμα ή στις προβολές της επικοινωνιακής «γυάλας».

Για μένα, ακριβώς αυτές οι αδυναμίες είναι που μπορούν και δίνουν στον καθένα, τελικά, το δικό του, προσωπικό, συγκριτικό πλεονέκτημα. Βαρέθηκα τα «καλούπια», τις ατσαλάκωτες φάτσες, τα περιποιημένα νύχια και τους καλοσιδερωμένους γιακάδες. Κουράστηκα από εκείνους που περισσότερο αγωνίζονται – μάταια – να δείξουν ότι είναι «τέλειοι» και λιγότερο αγωνίζονται για να συμμαζέψουν τον ορυμαγδό που συμβαίνει γύρω μας. Μέσα στην επίπλαστη τελειότητα κρύβονται οι πιο ενδόμυχοι σκοτεινοί λαβύρινθοι και αυτό πια είναι πανθομολογούμενο.

Όλοι έχουν αδυναμίες, όλοι έχουν παρελθόν, όλοι είναι άνθρωποι και, αυτή τη στιγμή ειδικά, θεωρώ ότι το Ελληνικό κοινοβούλιο έχει περισσότερο ανάγκη από ποτέ, ανθρώπους, παρά από «πολιτικάντηδες» που έχουν μάθει το «παραμύθι», αντιμετωπίζουν την πολιτική με δικανικούς λόγους, ασπάστηκαν ξαφνικά τον αφορισμό και «εξυπνακίζουν» πάνω στην πλάτη ενός λαού που τον έχουν κάνει με τις ακατάσχετες ανεδαφικές θεωρίες τους να φοβάται κάθε βράδυ, το επόμενο ξημέρωμα. Μου προκαλούν αποστροφή κάτι τύποι που μετά από έναν πολυετή λήθαργο που στήριζαν με φανατισμό κυβερνήσεις που ενστάλαξαν στη χώρα όλες τις παθογένειες του μοναδικού σε ιδιοχαρακτηριστικά, στα παγκόσμια δεδομένα, ελληνικού υπαρκτού σοσιαλισμού, σήμερα εμφανίζονται ως «δικαστές», «αμόλυντοι» και κριτές των πάντων, λες και πέρασαν από κάποια μηχανή αναβάπτισης.

Από τότε που ασχολήθηκα για πρώτη φορά με την πολιτική, εκείνο που με ενοχλούσε περισσότερο ήταν άνθρωποι που την αντιμετώπιζαν είτε ως θεατρικό σανίδι και παράσταση με έτοιμο σενάριο, είτε ως ευκαιρία για να πιάσουν πελάτες στα επαγγελματικά γραφεία τους, είτε απλώς ως ένα μέσο για να ικανοποιήσουν την καθαρά προσωπική ματαιοδοξία τους. Και ενώ παλαιότερα αυτό συνέβαινε σε επίπεδο προσώπων, σήμερα έχουμε φτάσει να συμβαίνει και σε επίπεδο ολόκληρων κομματικών σχηματισμών.

Υπάρχουν κόμματα που διεκδικούν την ψήφο του ελληνικού λαού μόνο και μόνο για να δει ο αρχηγός τους αν μπορεί να εφαρμοστεί η προσωπική του γενική οικονομική θεώρηση επί της παγκοσμιότητας, χωρίς να υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο εφαρμοσμένο ανάλογο μοντέλο. Άλλα πολιτεύονται με όρους πολιτικού καπρίτσιου και υπάρχουν και εκείνα που έχουν στηρίξει όλη τους την ύπαρξη σε αμιγώς παροδικές καταστάσεις που όταν αυτές εκλείψουν δεν θα έχουν και εκείνα λόγο ύπαρξης. Στις επιλογές υπάρχουν και περιπτώσεις ακραίων ιδεολογιών που έχουν ένα υπαρκτό, διαχρονικό υπόβαθρο, αλλά – δεν ξέρω γιατί – στην πορεία προς τις κάλπες το κρύβουν επιμελώς, σαν να περιμένουν να το εμφανίσουν ως έκπληξη μετά τις εκλογές. Λένε δηλαδή «ψηφίστε μας και θα δείτε μετά τι ακριβώς είμαστε».

Λογικά λοιπόν κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί «θα ψηφίσουμε κάποιον για τις αδυναμίες του ;». Η απάντηση είναι – κατά τη γνώμη μου – ανεπιφύλακτα «ναι» αν αυτές οι «αδυναμίες» είναι τέτοιες που του αφαιρούν την υπόσταση του «υπεράνθρωπου» ή του απόμακρου πολιτικού ταγού. Αν είναι τέτοιες όπως του καθενός από εμάς που είναι φυσιολογικός άνθρωπος, που παθιάζεται για ένα καλύτερο αύριο, που αγωνίζεται, που παλεύει για όσα πιστεύει, που δεν διστάζει να τσαλακωθεί για τις ιδέες του, που θα μπει στην καθημερινή κουβέντα με τους διπλανούς του γιατί όπως έχω γράψει, ο λαός μιλάει κάθε μέρα και όχι μόνο στις εκλογές. Αν είναι αδυναμία η συνέπεια, η διαρκής προσφορά, ακόμα και το να μπορεί να παραδεχθεί ένα λάθος που έχει κάνει στο παρελθόν, τότε αυτές οι έννοιες συναντούν τα ποιοτικά στοιχεία της αξιοπρέπειας, της αξιοσύνης, συναντούν το ντόμπρο και το ευθύ. Και αυτά μας λείπουν.

Να έχετε πάντα υπόψη σας κάτι σημαντικό. Αν ένας άνθρωπος υπερασπίζεται με πάθος τις ιδέες του και τους ρόλους που κατά καιρούς μπορεί να αναλάβει, τότε θα υπερασπιστεί με πάθος και το κοινό καλό, το αντικειμενικά αναγκαίο και το εθνικά συμφέρον. Και θα το κάνει με όλη του τη δύναμη και όχι απλώς για να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο βιλαέτι εξουσίας.

Η Ελλάδα μας είναι σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Χρειάζεται ανθρώπους που έχουν γνώση, εμπειρία, ευθύτητα, που έχουν περάσει από εκείνο που εμείς οι απλοί άνθρωποι αποκαλούμε «πιάτσα» και «αγορά». Που έχουν τον τρόπο και το σθένος να αλλάξουν όσα μας έφτασαν εδώ και όσα φοβόμαστε ότι θα βρούμε μπροστά μας. Οι Έλληνες είμαστε ευρωπαϊστές και φιλελεύθεροι. Έχουμε δώσει αγώνες για ελευθερία όποτε επικράτησε το οποιοδήποτε είδος φασισμού, πολιτικού ή μη. Και ο φασισμός δεν είναι μόνο αυτός που μπορεί να φαίνεται, είναι και εκείνος που μπορεί να υπάρχει υπογείως και εκφράζεται σήμερα με απόψεις του τύπου «εκείνοι είναι οι δοσίλογοι και εμείς δεν είμαστε γιατί τα λέμε όλα σωστά». Την Κυριακή ψηφίζουμε ανθρώπους που μπορούν να μας κρατήσουν μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια, μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και όχι εκείνους που επιζητούν τη «δικανική» πολιτική της απομόνωσης. Ξέρουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε πολλά, αλλά «ΟΧΙ» αφού πρώτα διαλύσουμε τα πάντα και περάσουμε από την άβυσσο.











Δείτε το απόκομμα της εφημερίδας στο scribd, εδώ.










Βασίλειος Μπαλάφας

vasileios[at]balafas.gr
vbalafas.blogspot.com