Μετά από τη μακρά περίοδο βύθισης της χώρας στην οικονομική κρίση υπάρχει πια πλούσια εγχώρια και διεθνής βιβλιογραφία η οποία και συνεχώς εμπλουτίζεται. Στις πηγές αυτές εμφαίνεται μια κοινή διαπίστωση σχετικά με την αφετηρία του σύγχρονου ελληνικού «δράματος».
Η αφετηρία τοποθετείται στο 2008 ως προς τα πρώτα σημάδια της καταιγίδας που θα ακολουθούσε, και στο Μάρτιο του 2009 ως προς την πρώτη καταγεγραμμένη αδυναμία των ελληνικών κομμάτων να ομονοήσουν σε μερικούς ελάχιστους βασικούς άξονες, στα βασικά και στα αυτονόητα, υπό το φάσμα της πιο σύνθετης και της πιο μεγάλης μετά τον πόλεμο, οικονομικής κρίσης.
Ήταν η περίοδος που κατέρρεαν οι περίφημοι βασικοί άξονες ανασυγκρότησης και περιστολής των δημοσίων δαπανών που πρότεινε η Κυβέρνηση Κ.Καραμανλή διαθέτοντας μια ισχνή, εν πολλοίς για διάφορους λόγους σαθρή, κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ζητώντας – μάταια – τη συνεργασία, τη στήριξη ή την ανοχή της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης του Γ.Παπανδρέου.
Ανατρέχοντας κανείς στις γραπτές δηλώσεις εκείνης της εποχής, πολύ εύκολα θα διακρίνει εντός αυτών των αξόνων τα πρώτα στοιχεία ενός ολοκληρωμένου προγράμματος μέτρων και παρεμβάσεων, κάτι σαν αυτό που συνηθίσαμε αργότερα να ονομάζουμε «μνημόνιο». Πολλά από όσα λέγονταν και γράφονταν τότε ήταν ήπιες εκδόσεις των μετέπειτα όλο και πιο σκληρών εκδοχών δεσμών μέτρων προσαρμογής στα κελεύσματα της «τρόικας», όπως ονομάστηκε το τριμερές σχήμα ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ, των «θεσμών» όπως το ξέρουμε σήμερα κατόπιν των εργασιών «εξωραϊσμού» της Κυβέρνησης Αλ.Τσίπρα.
Στις ιστοσελίδες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επίσης, από τότε το διαθέσιμο πρωτογενές υλικό έχει εμπλουτιστεί εντυπωσιακά. Εκεί θα βρει κανείς δεκάδες εκθέσεις από τα δύο οικονομικά προγράμματα του Μαΐου του 2010 και του Μαρτίου του 2012, όπως και τις 7 συνολικά εκθέσεις προόδου της TFGR (Ομάδα Δράσης για την Ελλάδα), της Task Force για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία. Νούμερα, κείμενα, μέτρα, παρεμβάσεις, διαπραγματευτικό πεδίο, είναι όλα εκεί, ανά ημερομηνία, διαθέσιμα σε διάφορες γλώσσες, ταξινομημένα και τακτοποιημένα.
Εδώ εμφανίζεται ένα εντυπωσιακό στοιχείο. Την ώρα που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσφέρει όλα αυτά τα στοιχεία ελεύθερα στο διαδίκτυο, προσβάσιμα στον οποιοδήποτε ανά πάσα στιγμή, στην Ελλάδα εδώ και 5 χρόνια βιώνουμε ένα άγριο σκηνικό μυστικοπάθειας και ομίχλης σε σχέση με τις διαπραγματεύσεις, με το τι συζητάμε με τους ευρωπαίους εταίρους. Μας αρέσει να μιλάμε για open data και big data, αλλά οι Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, τα email του ενός και του άλλου (Χαρδούβελη, Βαρουφάκη και πάει λέγοντας), η γνώση επί των αληθινών θέσεων της εκάστοτε κυβέρνησης θυμίζει προνόμιο μεσαιωνικών ελίτ που ανάλογα με τον τίτλο, έφεραν και τα ανάλογα φεουδαρχικά πλεονεκτήματα επί γης και ανθρώπων.
Σαν να μη θέλει κανείς να πει την αλήθεια, σαν να μη θέλει κανείς να γνωρίζει ο κόσμος την αλήθεια, σαν να μας αρέσει αυτή η καθημερινή ανακατωσούρα στα τηλεπαράθυρα όπου υπουργοί, βουλευτές, γραμματείς λαμβάνουν θέση τηλεσχολιαστών και τρώνε και τη δουλειά κάποιων ανθρώπων εδώ που τα λέμε. Να μην αναφερθώ και στους αδιάβαστους ή στους ζηλωτές των πιο ακραίων μέτρων που ηδονίζονται (ή αδωνίζονται) με το να προκαλούν όσο μπορούν περισσότερο και ακόμα παραπέρα μια κοινωνία που βρίσκεται πια σε αδράνεια και παραζάλη, ενίοτε σε πλήρη άγνοια, αβεβαιότητα και αρκετές φορές νιρβάνα.
Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που μας κρατάει 5 χρόνια μετά, ύστερα από δύο προγράμματα στήριξης (όσο άσχημα και αν είναι) και δεν έχουμε κατορθώσει να εκμεταλλευτούμε αυτό το χρόνο για να συντάξουμε ένα Εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης που θα το τηρήσουμε, θα το παρουσιάσουμε και θα το αναρτήσουμε σε μια ειδική ιστοσελίδα όπου θα καταγράφεται η πρόοδός του. Έτσι για να δείξουμε ότι και εμείς ξέρουμε να χρησιμοποιούμε το Microsoft Project με ορόσημα, με ωραίες χρωματιστές μπάρες και στόχους που θα υλοποιούνται στην πορεία. Τι μας εμποδίζει εδώ που φτάσαμε και μετά από 5 χρόνια δεν μπορούμε να βρούμε μια ισορροπία σε δράσεις που δεν θα διαλύουν την κοινωνική συνοχή, θα περιλαμβάνουν παραγωγική ανασύνταξη και θα εξορθολογήσουν τομείς στους οποίους καταφανώς έχουμε πολλά περιθώρια βελτίωσης ;
Νομίζω ότι είναι η ώρα για ένα Εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, συγκεκριμένο, βασισμένο στους άξονες του Μαρτίου του 2009 με τους συμβιβασμούς που πρέπει να γίνουν ένεκα της πολύ χειρότερης οικονομικής κατάστασης. Δεν μιλώ για συμβιβασμό με τους «έξω». Μιλώ για συμβιβασμό «εντός έδρας». Όχι για τους άλλους, όχι για την Ευρώπη και το Ευρώ, όχι για τα media και τις πρωινές ή βραδινές εκπομπές, για εμάς, για όλους μας, για τα παιδιά μας. Ξέρω, θα πει κάποιος ότι αυτή η ευκαιρία χάθηκε και ότι ο χρόνος δεν υπάρχει. Διαφωνώ. Ρωτήστε εκείνους που συνέταξαν τις Εκθέσεις που βρίσκονται στις ιστοσελίδες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όρεξη και μεράκι θέλει, αγάπη για την πατρίδα και τους ανθρώπους της, αλληλοσεβασμό και λίγη εκτίμηση στο διπλανό και θα προλάβουμε. Ας το κάνουμε αυτό και ας το αρνηθεί η Ευρώπη αν μπορεί. Που δεν μπορεί. Γιατί έτσι φτιάχτηκε και η ίδια.
*****
Ο Βασίλης Μπαλάφας είναι Τεχνολόγος Πληροφορικής και Δικτύων, με μεταπτυχιακά στις Επικοινωνίες Δεδομένων και τις Διεθνείς Σχέσεις και Πολιτικές
Το άρθρο δημοσιεύτηκε την Κυριακή 21 Ιουνίου 2015 στην κυριακάτικη "Kontranews", στη σελίδα 10.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου