11/6/12

11/6/12 - Τελική ευθεία

Από την εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΑ" του Σαββάτου, 10 Ιουνίου 2012, σελίδα 7 :

Τελική ευθεία

Μόλις μια εβδομάδα απέμεινε για τις εθνικές εκλογές. Τα 3 τελευταία χρόνια ο πολιτικός χρόνος έγινε τόσο συμπιεσμένος που πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος να «χωνέψει» όλα όσα έχουν συμβεί. Η Ελλάδα είδε μπροστά της ξαφνικά, σαν τοίχο που ξεφυτρώνει κινηματογραφικά στη μέση αυτοκινητοδρόμου μεγάλων ταχυτήτων, όλα εκείνα που για χρόνια κάποιοι ψιθύριζαν μεταξύ τους, άλλοι τα φώναζαν και τα υπερθεμάτιζαν, μερικοί τα έκρυβαν κάτω από το χαλί γιατί έτσι βόλευε και ορισμένοι τα αγνοούσαν γιατί απλώς ποτέ δεν έτυχε να τους απασχολήσουν. Υπάρχουν και εκείνοι που, καθισμένοι πάνω σε «δόγματα», προτιμούσαν να βλέπουν άλλο έργο σε παλιές βιντεοκασέτες και σήμερα συνεχίζουν να το ξαναβάζουν στο βίντεο τσεκάροντας το πόσο καλά έχουν μάθει απέξω τις ατάκες του.

Είναι εντυπωσιακό δε το γεγονός ότι όλες αυτές τις παθογένειες η ελληνική κοινωνία και το πολιτικό μας σύστημα πάντα τις εντόπιζαν λεκτικά επιτυχώς, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο, όμως δεν κατάφεραν να τις εξαλείψουν για διάφορους λόγους που μάλλον για όλους μας είναι προφανείς ακόμα και αν τους προβάλλουμε μέσα από αυστηρώς υποκειμενικά πρίσματα. Οι ευθύνες μοιράζονται σε όλους, όχι το ίδιο, διαβαθμίζονται, αλλά κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι δεν φέρει μερίδιο για διάφορες παραλείψεις ή πράξεις, είτε υπήρξε στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση. Είτε με τις πρακτικές του δημιούργησε, εγκατέστησε και υπόθαλψε καταστροφικές νοοτροπίες, είτε εμπόδισε για κομματικό ή προσωπικό όφελος κάθε προσπάθεια οποιασδήποτε θετικής αλλαγής στο παρελθόν.

Ακόμα και εκείνοι που λένε «ποτέ δεν ψήφισα» ή «ποτέ δεν ασχολήθηκα με την πολιτική», φέρουν βαριά ευθύνη ακριβώς γιατί προτίμησαν να απέχουν συστηματικά από το πολιτικό γίγνεσθαι, όχι με την έννοια του υποψηφίου ή του κομματικά ενταγμένου, αλλά με την έννοια του πολίτη που συμμετέχει στα κοινά, μελετάει γεγονότα, διαμορφώνει την προσωπική του άποψη και εκφέρει δημόσιο λόγο με κάθε τρόπο. Ακόμα και εκείνοι που στάθηκαν για πολλά χρόνια στη μεριά του βολικού «απολιτίκ» έχουν βαριά ευθύνη γιατί με τον καιρό, ενώ επέλεξαν να απέχουν, παρασύρθηκαν στην εύκολη κριτική, μπήκαν στο πεδίο των εύκολων αφορισμών, πιστεύοντας ότι αυτό ήταν μια στάση ζωής που θα τους εξασφάλιζε αυτό που λέμε «να έχω το κεφάλι μου ήσυχο».

Πιστεύουν πολλοί σήμερα ότι επειδή δεν ασχολήθηκαν ποτέ, με οποιονδήποτε τρόπο με τα πολιτικά πράγματα ή ακόμα και επειδή ενδεχομένως δεν ψήφιζαν, έχουν το δικαίωμα να ξιφουλκούν κατά του οποιουδήποτε, να μοιράζουν ισοπεδωτικά ευθύνες, να δείχνουν αδιακρίτως ενόχους, να αφορίζουν, ενίοτε να κανιβαλίζουν ή να πιστεύουν ότι είναι οι πιο κατάλληλοι κριτές των πάντων. Κι όμως αυτό είναι τεράστιο λάθος γιατί με ποιον τρόπο άραγε θα παραστήσεις τον «δικαστή» όταν ποτέ δεν έχεις ασχοληθεί, δεν έχεις προσπαθήσει να αλλάξεις πράγματα, δεν έχεις γνώση επί της διαδοχής και εξέλιξης γεγονότων και καταστάσεων ; Πως μπορείς να ξεχωρίσεις θετικά το οτιδήποτε σήμερα όταν πάντα θεωρούσες ή ήθελες να θεωρείς ότι όλα είναι ίδια ; Πως γίνεται σήμερα να επιζητά κάποιος να επιτελέσει το ρόλο του εθνικού προστάτη, του εκδικητή ή του οργισμένου πολιτικού «δήμιου» όταν η διαρκής συνειδητή επιλογή του ήταν να απέχει από όλα ;

Προφανώς και δεν αναφέρομαι απλώς στην έννοια της γνώμης γιατί δεν είναι αυτό το ζητούμενο της 17ης Ιουνίου. Αναφέρομαι σε αυτό που πραγματικά κάνουμε σε κάθε εκλογές και δείχνουμε να το έχουμε ξεχάσει λίγο στις μέρες μας. Στις εκλογές καλούμαστε να επιλέξουμε κυβερνητική ρότα για τη χώρα, προσανατολισμό, πορεία και πρόσωπα που θα υπηρετήσουν όλα αυτά. Και είμαστε ακόμα μια χώρα που χρειάζεται να έχει κυβέρνηση, κυρίως γιατί δεν έχουμε καταφέρει να λειτουργούν όλα ρολόι μόνα τους και αυτοματοποιημένα, και γιατί δεν έχουμε φτάσει ως κράτος να λειτουργούν έστω και τα βασικά πέρα και πάνω από ένα κυβερνητικό σχήμα. Σε άλλες χώρες της Ευρώπης έχουν επιτευχθεί τέτοιου είδους ισορροπίες αν και με αυτές προσωπικά διαφωνώ γιατί αποκόβουν πλήρως τον πολίτη από τη συναίσθηση ότι έχει μια κυβέρνηση στην οποία κάποια στιγμή – έστω και δυνητικά – μπορεί να συμμετάσχει και ο ίδιος ή να συνδιαμορφώσει το στρατηγικό της πλαίσιο και σχεδιασμό. Απομακρύνουν δηλαδή τον πολίτη από την ίδια την πολιτική και καθιστούν την κυβερνητική διάταξη ένα είδος στεγνής διαχειριστικής υφής χωρίς ιδεολογία, χωρίς όραμα, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο και προοπτική.

Πολλά από όσα ανέφερα, εδώ και χρόνια, ακόμα και σε περιόδους ομαλής πολιτικής ροής, μας λείπουν, υπολειτουργούν ή απουσιάζουν πλήρως. Όμως όταν δεν λειτουργεί μια διαδικασία, ένας θεσμός, μια δομική, δημοκρατική, κοινοβουλευτική οντότητα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να την καταργήσουμε. Αντιθέτως πρέπει να τη διαφυλάξουμε και να αναζητήσουμε στους ανθρώπους τους λόγους που τις φθείρουν. Και πρωτίστως δεν πρέπει να θεωρήσουμε ποτέ ότι κάποιοι μπορούν «εξωθεσμικά», γκανγκστερικά  ή με «προνομιακούς» όρους να παριστάνουν τους «μάστορες» ή τους «ειδικούς» που θα προχωρήσουν σε αφαιρετικές εγχειρήσεις μέσω διάφορων τρόπων ολικής αναισθησίας, καταστολής ή «εφαρμογής γύψου».

Όσο και αν σε πολλούς έχει δοθεί η εντύπωση ότι όσα ζούμε σήμερα αποτελούν το χείριστο σημείο, τον πάτο του βαρελιού, αυτό δεν ισχύει. Και όσοι νομίζουν ότι μπορούμε να κινηθούμε σε μια πορεία ελεύθερης πτώσης χωρίς αλεξίπτωτο, έτσι απλά για να το δοκιμάσουμε ή «για να δούμε πως είναι», θα είναι οι πρώτοι που θα διαμαρτυρηθούν και ξανά θα «αγανακτήσουν» συνειδητοποιώντας ότι στο τέλος της διαδρομής υπάρχει σκοτάδι, χάος, άβυσσος. Αλλά τότε η νέα επιλογή δεν θα είναι απλώς να πάμε μια βόλτα στο Σύνταγμα και να ρίξουμε μια μούντζα στη Βουλή … 

Όλα όσα έχουν συμβεί την τελευταία εβδομάδα δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι όχι απλώς υπάρχουν χειρότερα, αλλά ορισμένα έχουν ήδη επωαστεί και εμφανιστεί, άλλα ετοιμάζονται με το «όπλο παρά πόδα» και κάποια θεωρούν ότι πρέπει η πατρίδα να περάσει μαζί τους τη νευρωτική και ενίοτε αλλοπρόσαλλη εφηβεία τους

Όλοι μας ξέρουμε πια τι πρέπει να αλλάξει σε τούτη τη χώρα για να γίνει μια πραγματική «ευρωπαϊκή» χώρα. Ευρωπαϊκή χώρα ούτε τύπου Ολάντ, ούτε Μέρκελ, ούτε κανενός άλλου τύπου. Ελληνική ευρωπαϊκή χώρα.

Στις εκλογές πρέπει να εξασφαλίσουμε το ελάχιστο υπόβαθρο για να αλλάξουμε όλα εκείνα που έχουμε ανάγκη. Πρέπει να εξασφαλίσουμε ένα περιβάλλον που να έχει αναφορές, που να μην είναι περιθωριοποιημένο, που να είναι δυναμικό και που δεν θα είναι κακέκτυπο αποτυχημένων μοντέλων τα οποία μέσω εθνικής λογοκρισίας προβάλουν εικόνες υποχρεωτικών ομαδικών θρήνων, δήθεν λαϊκών ηγετών που ουσιαστικά είναι μονάρχες ή δικτάτορες. Η Ελλάδα πρέπει ρητά να παραμείνει μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι την ώρα που εκείνο συνολικά θα αντιμετωπίσει την κρίση. Η Ελλάδα δεν πρέπει να χάσει συμμάχους την ώρα που τους χρειάζεται όλους, η ελληνική κοινωνία δεν πρέπει να βυθιστεί στο σκοτάδι ελπίζοντας πως κάποιος άλλος έξω από αυτή θα έρθει κάποια στιγμή να σηκώσει το διακόπτη, ή πιστεύοντας πως διχάζοντας την κοινωνία της και δημιουργώντας κοινωνικούς αυτοματισμούς θα οδηγηθεί από καραμπόλα σε κάτι καλύτερο.

Σαφώς και υπάρχουν σοβαρές «εκπτώσεις» σε αυτή τη λογική. Υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες και ένα μονοπάτι που απαιτεί επίπονη προσπάθεια. Όλοι όσοι κόπτονται για τις αδύναμες τάξεις πρέπει να αναλογιστούν μήπως με τις επιλογές τους μας οδηγήσουν σε ένα ολικό αδιέξοδο που δεν θα μπορεί να απλώσει ούτε ένα ελάχιστο δίχτυ προστασίας τους. Προτιμώ λοιπόν να κάνω μια τέτοιου είδους «έκπτωση», παρά την «έκπτωση» που έκανε εκείνος που έβλεπε για χρόνια το διπλανό του να δηλώνει ως χτήμα του το φαράγγι της Σαμαριάς για να πάρει επιδότηση. Προτιμώ να δώσω τη μάχη υπό στοιχειώδεις συνθήκες για όσα πρέπει να αλλάξουν, παρά σαν άλλος «γλάρος» να πετάω κρώζοντας πάνω από συντρίμμια, σκουπίδια και υπολείμματα ναυαγίων.









Δείτε το απόκομμα της εφημερίδας στο scribd, εδώ.











Βασίλειος Μπαλάφας

vasileios[at]balafas.gr
vbalafas.blogspot.com




8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Βασίλη,
αν πραγματικά εννοείς τα όσα γράφεις και τα πιστεύεις, τότε θα πρέπει να βγεις και να πεις ξεκάθαρα, με σαφήνεια, θάρρος και υπευθυνότητα ότι δεν υποστηρίζεις την ΝΔ. Το ίδιο πρέπει να κάνουν όλοι όσοι υπήρξαν και υπάρχουν ακόμα ως στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ειδάλλως, για άλλη μια φορά, κοροϊδεύετε τον κόσμο....

Βασίλειος Α. Μπαλάφας είπε...



Αγαπητέ μου φίλε προφανώς έχει γίνει μια σοβαρή παρεξήγηση. Όχι απλώς τα πιστεύω, αλλά έχω και επιλέξει να υπάρχουν όλα στο διαδίκτυο για λόγους αναδρομικότητας που ξέρεις ότι δεν είναι και ιδιαίτερα "προσφιλές" άθλημα στους πολιτικούς "κύκλους".

Αν προσέξεις όσα γράφω έχω τονίσει επανειλημμένως ότι δεν βρίσκω άλλη πολιτική δύναμη αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα η οποία να είναι διαχρονικά συνεπείς στις θέσεις της (με τις όποιες σοβαρές αδυναμίες υλοποίησης που έχει επιδείξει), θέσεις που μας κρατούν αυτή την ώρα μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και σε στοιχειώδη τροχιά κοινωνικής και πολιτικής ομαλότητας.

Δεν μπορώ τους "τραμπαλάκηδες" που άλλα λένε τη μια μέρα και άλλα την άλλη. Χθες βράδυ στη ΝΕΤ είδα, για παράδειγμα, μια τεταρτοπέμπτη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ μιας και μίλησε ξεκάθαρα για μη καταγγελία του απαράδεκτου μνημονίου σε πολλά του σημεία.

Με αυτούς λοιπόν δεν μπορώ να βγάλω άκρη γιατί ο καθένας τους λέει και κάτι διαφορετικό, μερικοί από αυτούς είναι και εγκληματικά επικίνδυνοι.

Συνεπώς η επιλογή μου αναφέρεται σε μια παράταξη που διαχρονικά οι θέσεις της έχουν δικαιωθεί, που οι θεμελιώδεις επιλογές της έχουν γίνει σήμερα επιλογές του μεγαλύτερου (συντριπτικά) κομματιού του πολιτικού φάσματος, ακόμα και της λεγόμενης Κεντροαριστεράς, οπότε δεν βλέπω λόγο για να επιλέξω κάτι "γιαλαντζί" και όχι κάτι αυθεντικό με τις όποιες παθογένειές του που θέλω να προσπαθήσω να αλλάξω.

Δεν ανήκω ούτε σε οικογένεια προυχόντων, δεν έχω ασκήσει ποτέ διοίκηση, δεν έχω διατελέσει σε κρατικές - κυβερνητικές θέσεις, δεν έχω διατελέσει ποτέ σύμβουλος ή μυστικοσύμβουλος κανενός, δεν έχω εμπλακεί με κανένα Διοικητικό Συμβούλιο κάθε μορφής, οποιασδήποτε κρατικής επιχείρησης. Είμαι εργαζόμενος, με οικογένεια και επιζητώ αλλαγή νοοτροπίας. Έχω τις αδυναμίες μου, έχω τις άσχημες στιγμές μου, ποτέ όμως δεν ξεχώρισα τους πολίτες και τους φίλους μου ταξικά ή κομματικά. Όσοι με γνωρίζουν το ξέρουν.

Υποστηρίζω με πάθος όσα πιστεύω και καταθέτω συνεχώς προτάσεις οι οποίες είναι δημοσιευμένες και αρκετές μπορείς να βρεις και εδώ. Πίστευα και πιστεύω ότι όταν κάποιος μάχεται με πάθος για τις ιδέες του οι οποίες εντάσσονται σε ένα πολιτικό πλαίσιο που διαρκώς δικαιώνεται, τότε θα υποστηρίξει επαρκώς και δίκαια το όποιο λογικό αίτημα της ίδιας της κοινωνίας. Το εφήρμοσα και το έπραξα ως φοιτητής, μπορώ και θέλω να το εφαρμόσω και από όποιο επίπεδο μπορώ.

Τόσο απλά.

Ευχαριστώ για την επικοινωνία.

Β.Μπαλάφας

Ανώνυμος είπε...

Είναι σίγουρο ότι αποτελείς τον τελευταίο τροχό της αμάξης για την ΝΔ (σσ: δεν το λέω υποτιμητικά) και δικαιούσαι να έχεις τις όποιες απόψεις σου ή ανησυχίες σου και σαφώς ενεργείς για κάτι καλύτερο, όπως πολλοί νέοι άνθρωποι.
Δυστυχώς όμως, η κεφαλή κάνει την διαφορά και αυτοί παίρνουν όλη την "χάρη"!
Δυστυχώς επίσης, οι κεφαλές στα κόμματα εξουσίας μέχρι σήμερα (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) ποτέ δεν έλαβαν σοβαρά υπόψη τους την βάση, τους τελευταίους τροχούς της αμαξών τους, ούτε καν άκουγαν τις ιδέες τους ή τις ανησυχίες τους, όπως τις δικές σου ή των αντιστοίχων σου.
Το αποτέλεσμα; φτάσαμε εδώ που φτάσαμε!
Αυτό κούρασε και απογοήτευσε τον κόσμο! Αυτή η αλαζονεία και κυβερνολαγνεία των πρωτοκλασάτων στελεχών των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που έδωσε περισσότερο χώρο στους ημέτερους και κερδοσκόπους, παρά στην βάση, στον λαό.
Αυτό σε κάλεσα να καταδικάσεις! "την αδιαφορία της κεφαλής προς την βάση"!
Και όσο εμείς οι υπόλοιποι βλέπουμε να συνεχίζετε να υποστηρίζετε όλους αυτούς που ευθαρσώς σας παραγκωνίζουν όλον τον καιρό, αλλά επιμελώς σας προσεγγίζουν στα συνέδρια ή τις εκλογές, αγανακτούμε και διερωτώμαστε γιατί το κάνετε...

Βασίλειος Α. Μπαλάφας είπε...



Καμία μάχη, ποτέ στην ιστορία, δεν χάθηκε προτού καν δοθεί.

Με εκτίμηση,

Β.Μπαλάφας

Ανώνυμος είπε...

Αν αναφέρεσαι σε μια μάχη κάποια στιγμή να γίνεις βουλευτής της ΝΔ, οπότε από εκείνη την θέση να μπορέσεις να επηρεάσεις τα πράγματα και τις εξελίξεις, πολύ φοβάμαι ότι το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι κάποια στιγμή να αναγκαστείς να πεις "ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ", όπως η Φαρμάκη (και άλλοι 198) για να μην δεις την πόρτα της εξόδου από μια διαγραφή σου. Μια τέτοια μάχη πραγματικά μοιάζει να έχει χαθεί χωρίς καν να ξεκινήσει...
Για αυτό, επίτρεψέ μου (χαριτολογώντας) να πω:
Ξύπνα Βασίλη!!!!!

Βασίλειος Α. Μπαλάφας είπε...



Πίστευα και πιστεύω ότι οι μάχες των πολιτών πρέπει να δίνονται μέσα από τους πολιτικούς της χώρας, όποιοι τους εκφράζουν. Η συμμετοχή πρέπει όμως να είναι μαζική για να μπορεί να διαμορφώνει εξελίξεις.

Έχω την άποψη και την έχω πει πολλές φορές δημοσίως ότι την Ελλάδα την κυβέρνησαν για πολλά χρόνια, άνθρωποι που κινούνταν σε επίπεδο κλειστών κοινωνικών ομάδων, άλλοι που κινούνταν σε επίπεδο συγκεκριμένου επιστημονικού αντικειμένου, άλλοι που ήταν απλώς προϊόν συντεχνιών ή ακόμα και ποικιλόμορφων συμφερόντων. Τέτοιοι υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν σε όλα τα κόμματα.

Είναι δύσκολο να δραστηριοποιηθείς μέσα σε μια κομματική δομή και να αναδειχθείς μέσα σε αυτή αν δεν είσαι το "protégé" κάποιου. Για να τα καταφέρεις χωρίς τέτοιου είδους συναλλαγές, θα πρέπει να υπάρχει μαζική συμμετοχή των πολιτών που θα σέβονται όμως τις καταστατικές διατάξεις, την ιεραρχία και κυρίως θα σέβονται ο ένας τον άλλο σε κάθε επίπεδο.

Από έξω όλα είναι εύκολα. Κριτική, ειρωνεία, βρισίδι, καντήλια και να μαγαρίζουμε τον κάθε έναν που βλέπουμε ότι κάνει μια προσπάθεια, κάτι που πολλές φορές είναι και υποκινούμενο και οργανωμένο.

Λοιπόν, εν κατακλείδι. Μπείτε στα κόμματα, φρεσκάρετέ τα με ιδέες, πρόσωπα και νοοτροπίες. Δώστε τη δική σας ψυχή στη δημοκρατία και μη ζητάτε δημοκρατία στα μέτρα σας.

Οι μάχες είναι για να δίνονται. Όχι για να καταργούνται προκειμένου να δημιουργούμε εικονικές πραγματικότητες. Αν συνεχίσουμε όπως πάμε στο τέλος θα προκύψει ένας ολοκληρωτισμός κάποιας φύσεως, θα μας βάλει όλους σε γύψο εγκεφαλικό και κοινωνικό και θα κοιτάμε ο ένας τον άλλο μέσα από τις γυάλες μας ψάχνοντας να βρούμε τι μας συνέβη.

Ευχαριστώ και πάλι για τη συμμετοχή.


Β.Μπαλάφας

Ανώνυμος είπε...

...σου εύχομαι καλό και αποδοτικό αγώνα λοιπόν!
Σε ευχαριστώ και εγώ για το βήμα!

Βασίλειος Α. Μπαλάφας είπε...




Εγώ ευχαριστώ και στη διάθεσή σου ακόμα και αν θέλεις να γράψεις κάποιο άρθρο - απάντηση ή αντεπιχείρημα στα δικά μου άρθρα.


Με εκτίμηση,

Β.Μπαλάφας