29/6/12 - "Καταδικασμένοι να πετύχουν" στην "Ελ.Ζώνη"

Στην ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα "Ελεύθερη Ζώνη" που διαχειρίζεται η έγκριτη δημοσιογράφος και βουλευτής πλέον, κα Σοφία Βούλτεψη, δημοσιεύεται σήμερα, 29 Ιουνίου το άρθρο με τίτλο "Καταδικασμένοι να πετύχουν".

Το άρθρο αναφέρεται στο μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό με αναφορές στο αντίστοιχο σκηνικό μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 και τη μεσολάβηση των αυτοδιοικητικών εκλογών σε Δήμους και Περιφέρειες με τα διλήμματα που τέθηκαν από την τότε κυβέρνηση της χώρας. Είναι χρήσιμο το περιεχόμενο των πρόσφατων εθνικών εκλογών να ξεκαθαριστεί ρητά και να οριοθετηθούν οι μεγάλοι εθνικοί στόχοι που αφορούν πρωτίστως στην κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία.

Μπορείτε να το δείτε εδώ.

25/6/12 - Καταδικασμένοι να πετύχουν

Από την εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΑ" του Σαββάτου, 23 Ιουνίου 2012, σελίδα 7 :

Καταδικασμένοι να πετύχουν

Οι εκλογές τελείωσαν, η συνεργασία και συμφωνία των τριών κομμάτων «κλείδωσε», η κυβέρνηση σχηματίστηκε. Η Ελλάδα πλέον βρίσκεται σε εκλογική «ηρεμία», μετά από ένα μεγάλο διάστημα δυσαρμονίας των όσων γίνονταν σε κυβερνητικό επίπεδο, με εκείνα που είχε ψηφίσει ο ελληνικός λαός στις προηγούμενες εθνικές εκλογές, τον Οκτώβριο του 2009. Και αυτό φαίνεται ότι το ξεχνάνε αρκετοί που επιχειρηματολογούν κατά των εκλογών του Μαΐου και λένε ότι δεν χρειάζονταν και κακώς έγιναν. Θα μπορούσα να συμφωνήσω στο ότι πιθανώς θα έπρεπε να είχαν γίνει πολύ νωρίτερα, στο ότι ενδεχομένως θα μπορούσαν να είχαν άλλο περιεχόμενο, αλλά όσοι διαφωνούν πλήρως με τη διεξαγωγή τους, μάλλον τοποθετούνται στην πολιτική με τακτική διαλείψεων.

Αν σκεφτούμε ποιο ήταν το περιεχόμενο των εκλογών του Οκτωβρίου του 2009 και τι τελικά προέκυψε από τις κάλπες ως πλαίσιο διακυβέρνησης, είμαι σίγουρος ότι θα μας φαίνεται σαν να πέρασε τουλάχιστον ένας αιώνας από τότε. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που μάλλον ηθελημένα ξεχνούν πολλοί. Ότι στο μεσοδιάστημα των εθνικών εκλογών του 2009 και των φετινών, είχαν υπάρξει και οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2010. Ήταν τότε που ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου δήλωνε ότι μια ενδεχόμενη βαριά εκλογική ήττα θα ήταν λόγος για να καταφύγει σε πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές. Και μιλούσε για το ενδεχόμενο ήττας των συνδυασμών που είχε στηρίξει το ΠΑΣΟΚ σε Δήμους και Περιφέρειες, έτσι όπως αυτοί είχαν ανακοινωθεί από τον Θ. Τσούρα στη διάρκεια του 9ου Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, το Σεπτέμβριο του 2010. Σας φαίνονται πολύ μακρινά αυτά ;

Αξίζει να υπενθυμίσω λοιπόν το σαφές δίλημμα – μήνυμα των αυτοδιοικητικών εκλογών του Νοεμβρίου του 2010, σύμφωνα με τον Παπανδρέου και με βάση τις δικές του δηλώσεις για να μην υπάρχουν περιθώρια παρερμηνειών ή «άπιστων Θωμάδων» που θα παριστάνουν ακόμα και τηλεοπτικά ότι δεν θυμούνται τίποτα.

Πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές ο Παπανδρέου δήλωσε στο ιταλικό κιόλας περιοδικό «Panorama», ότι οι εκλογές «μπορούν να είναι και το πράσινο φως για τα σχέδιά μας. Είναι μια ψήφος ευθύνης για τους Έλληνες, οι οποίοι πρέπει να αποφασίσουν αν είναι έτοιμοι να συνεχίσουν να με ακολουθούν. Αν οι ομάδες συμφερόντων, που επλήγησαν από τις μεταρρυθμίσεις, πουν «φτάνει, πρέπει να σταματήσουν οι αλλαγές που βρίσκονται σε εξέλιξη», τότε δεν έχω άλλη επιλογή από το να ζητήσω την ετυμηγορία του Ελληνικού λαού.».

Μετά από τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών και προφανώς με έκδηλη την ικανοποίησή του, ο Παπανδρέου δήλωνε στο «Πρώτο Θέμα» ότι «η χώρα εξακολουθεί σήμερα να διαθέτει σταθερή, ισχυρή κυβέρνηση χάρη στο μήνυμα σταθερότητας που έστειλαν οι πολίτες. Μας ζήτησαν να συνεχίσουμε τη δουλειά μας και να κάνουμε το παν για να σώσουμε και να ανορθώσουμε τη χώρα. Η πολιτική νομιμοποίηση της κυβέρνησης δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.».

Εννοείται ότι κανείς από τους τότε συνδυασμούς που δέχθηκαν ή επιζήτησαν τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, στήριξη που προφανώς περιελάμβανε το πλαίσιο παροχής της όπως αυτό περιγράφηκε παραπάνω, δεν αμφισβήτησαν ή δεν διαχώρισαν τη θέση τους. Μερικοί δε εξ αυτών πήραν τη στήριξη και άλλων κομμάτων όπως η τότε ΔΗ.ΣΥ., η ΔΗΜ.ΑΡ., ο ΛΑ.Ο.Σ., κόμματα που επίσης δεν διαχώρισαν τη θέση τους από την τοποθέτηση του Παπανδρέου και το χαρακτήρα που έδωσε ο ίδιος στις εκλογές αυτές με επαναλαμβανόμενα διακαναλικά διαγγέλματά του.

Το Νοέμβριο του 2010 λοιπόν η κυβέρνηση Παπανδρέου έπαιρνε ένα είδος ψήφου εμπιστοσύνης από όλες αυτές τις δυνάμεις και όσους τις υπερψήφισαν. Στο κατώφλι του 2011 δεν θα μπορούσε εύκολα κάποιος να απαιτήσει εθνικές εκλογές με τα δεδομένα που προέκυψαν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές και συνεπώς, αν και το περιεχόμενο του Οκτωβρίου του 2009 είχε ήδη ξεθωριάσει, υπήρχε η λογική της «νωπής λαϊκής εντολής» για τους κυβερνώντες. Τα όσα ακολούθησαν ίσως τα θυμάστε και θα τα αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο.

Εκείνο που έχει σημασία σήμερα είναι το να ξεκαθαριστεί το περιεχόμενο των εκλογών της 17ης Ιουνίου και να μην υπάρξουν αντίστοιχες «νομιμοποιήσεις» από το παράθυρο σαν αυτές που έγιναν το Νοέμβριο του 2010. Την Κυριακή προέκυψε, μετά από εθνικές εκλογές, μια κυβέρνηση που βασίστηκε σε συμφωνία τριών κομμάτων για σχηματισμό εθνικής ευθύνης που έχει ως στόχο να αντιμετωπίσει την κρίση, να ανοίξει το δρόμο της Ανάπτυξης και να αναθεωρήσει όρους της Δανειακής Σύμβασης, χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, ούτε την παραμονή της στο ευρώ.

Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι, με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά, είναι καταδικασμένοι να πετύχουν και υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις στρεβλώσεις όχι μόνο των προηγούμενων 3 ετών, αλλά και των προηγούμενων δεκαετιών. Είναι καταδικασμένοι να οδηγήσουν τη χώρα στην επιφάνεια για να πάρει ανάσα ένας λαός που του αξίζει να είναι περήφανος, που έχει ανάγκη από ένα εθνικό όραμα και που πρέπει να νιώσει στην καθημερινότητά του ότι οι τεράστιες θυσίες του πιάνουν τόπο και φέρνουν απτό, συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Προσωπικά, θα ήθελα και κάτι ακόμα που νομίζω ότι είναι πανεθνικά απαιτητό και αναγκαίο. Το να εξασφαλιστούν δικλείδες ασφαλείας για την κοινωνική συνοχή και να υπάρξει ένα χαλύβδινο κατώτατο όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους πολίτες της χώρας, άσχετα αν αυτοί υπήρξαν στο παρελθόν συνεπείς ή όχι στις υποχρεώσεις τους απέναντι στην πατρίδα.

Πέρα από όλα αυτά, θα πρέπει και όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στην ιστορία. Τα προηγούμενα χρόνια ζήσαμε τη βασιλεία της «θολής επικοινωνίας». Και δίνω παράδειγμα. Υπήρξαν παράγοντες της αγοράς που ενώ έχυναν κροκοδείλια δάκρυα για τους κατώτατους μισθούς, έσπευσαν να τους εφαρμόσουν, σαν αυτοί να είναι οι ανώτατοι. Το έχω ξαναπεί, ο κατώτατος μισθός είναι η δικλείδα ότι κάτω από εκεί δεν μπορεί να πάει. Δεν απαγορεύεται να κινηθεί κάποιος πάνω από αυτόν, απαγορεύεται να κινηθεί κάτω από αυτόν και κανείς δεν απαγορεύει την αξιολόγηση των εργαζομένων σε κάθε επίπεδο, αξιολόγηση που τελικά μπορεί να ορίσει και την αμοιβή τους. Η χώρα γνώρισε τα προηγούμενα χρόνια την αποθέωση του «οριζόντιου» και του «όλοι ίδιοι είναι». Λογικές σοβιετικού χαρακτήρα που μαζικοποιούν τελικά τη δυστυχία και εξαφανίζουν εκείνους που μπορούν να ξεχωρίσουν στο ελεύθερο επάγγελμα, στον ιδιωτικό ή τον δημόσιο τομέα, σε κάθε χώρο δουλειάς.

Η χώρα έχει ανάγκη από την προστασία των κατώτατων και το παράδειγμα επιβράβευσης των καλύτερων, των αποτελεσματικότερων, των συνεπών. Αυτό πρέπει να ισχύσει σε κάθε επίπεδο από την εργασία, μέχρι τη φορολόγηση. Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να πετύχει, με σύνεση και ξεκάθαρες στρατηγικές, χωρίς τακτικισμούς και θολούρες.










Δείτε το απόκομμα της εφημερίδας στο scribd, εδώ.









Βασίλειος Μπαλάφας

vasileios[at]balafas.gr
vbalafas.blogspot.com

20/6/12 - Μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου

Δηλώσεις του Β.Μπαλάφα, μέλους της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ και μέλους της ΝΟ.Δ.Ε. ΝΔ Κορινθίας μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, στην εκπομπή "ΕΚΛΟΓΕΣ 2012" με τον Β.Ζώη, στο TV Super.

Βασικά σημεία :

1. Που ήταν στις εκλογές όλοι εκείνοι που για μήνες προπαγάνδιζαν, με ομιλίες και συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, τη δραχμή ; (2.44)

2. Η εποχή των νεφελωμάτων, των αφορισμών και των μηδενισμών τελείωσε οριστικά (5.09).

3. Αναπτύχθηκε μια λογική που ήθελε τους Έλληνες όλους ίσους προς τα κάτω, σε ένα επίπεδο που είναι ντροπή για την ελληνική κοινωνία (8.14).

4. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να διαχειριστεί ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού που αν το στρέψει σε στείρες πολιτικές, τότε ό,τι και να κάνουν όσοι κυβερνήσουν, δεν θα μπορέσουν να προχωρήσουν (10.05).

5. Το αποψινό αποτέλεσμα είναι εθνικό αποτέλεσμα. Δεν υπάρχει μια νίκη για να πανηγυρίσουμε στους δρόμους με τις κόρνες και τις σημαίες (11.55).

6. Με αυτές τις εκλογές η αστική δημοκρατία δεν κιότεψε, άσχετα αν κάποιοι λιγοψύχησαν (13.05).

7. Η ελληνική κοινωνία μέσα σε τρία χρόνια πέρασε από το "λεφτά υπάρχουν" στο "Βοήθα Παναγιά" (13.56).

8. Εκεί που δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία υποχώρηση είναι στο ότι δεν θα πρέπει να διασαλεύσουμε, με κανέναν τρόπο, την κοινωνική συνοχή και την ελάχιστη πρόνοια προς τον συνεπή πολίτη (15.05).

9. Κάθε πολίτη τον θεωρώ πολιτικοποιημένο και έτσι θέλω και τη νεολαία (16.40).

10. Ο καθένας μας κυβερνάει. Στην κατάσταση που βρισκόμαστε ήρθαμε γιατί κάποιοι άνθρωποι παρεξήγησαν το ρόλο τους (19.40).

11. Δεν πρέπει να χειροκροτούμε όταν περικόπτεται κάτι σε κάποια κοινωνική ομάδα (20.40).

12. Αυτοί που θα κυβερνήσουν την Ελλάδα αύριο θα κριθούν πολύ αυστηρά και θα είναι οι υπεύθυνοι για τη ρότα που θα χαράξουμε ως Έθνος (21.37).

Δείτε το βίντεο :

Βασίλειος Μπαλάφας

16/6/12 - Συνέντευξη Τύπου 13/6/2012

Σύμφωνα με το δελτίο τύπου της 12ης Ιουνίου 2012, στις 13/6 πραγματοποιήθηκε, στα γραφεία της ΝΟ.Δ.Ε. Ν.Δ. Ν. Κορινθίας, συνέντευξη τύπου από τον Πρόεδρο της ΝΟ.Δ.Ε., κ. Α. Σπηλιώτη σχετικά με τις πολιτικές δράσεις της Νέας Δημοκρατίας στο νομό και τις επικείμενες Εθνικές εκλογές της 17ης Ιουνίου.

Ολιγόλεπτη ενημέρωση προς τους εκπροσώπους των ΜΜΕ πραγματοποιήθηκε και από τον Υπεύθυνο Μ.Μ.Ε. & Διαδικτύου της ΝΟ.Δ.Ε. Κορινθίας και μέλος της Π.Ε. της Ν.Δ., κ. Β.Μπαλάφα.

Δείτε το βίντεο :

15/6/12 - Η ευθύνη του καθενός μας

Η ευθύνη του καθενός μας

Έφτασε η ώρα της κάλπης. Η ώρα της επιλογής στις πιο δύσκολες ιστορικά εκλογές για τους Έλληνες πολίτες. Συνεχίζω να το πιστεύω, και το γράφω μέχρι και αυτή την τελευταία στιγμή, ότι οι Έλληνες καλούμαστε να πάρουμε μια ευθύνη τερατωδώς μεγαλύτερη από εκείνη που αναλογεί στον καθένα μας χωριστά. Οι περιστάσεις, όμως, και το, όχι συλλήβδην, «αιμορροφιλικό» πολιτικό σύστημα, μας οδηγούν στο να κάνουμε μια επιλογή που σίγουρα θα σημαδέψει την ιστορία της πατρίδας μας εφεξής και θα επηρεάσει επί του πρακτέου το κάθε ελληνικό νοικοκυριό, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Στην ομιλία μου στις 19/2/2011, στη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ., έλεγα ότι πλέον «χρειάζονται πολιτικοί του καθημερινού πεδίου, με διαπρύσιο λόγο εντός του κοινωνικού ιστού, με πρακτικές ιδέες και ολοκληρωμένο πλάνο». Ότι «η διαφορά μας, ως πολιτική παράταξη, από τα «κινήματα» είναι ότι πρέπει να παρουσιάζουμε συγκεκριμένες λύσεις για συγκεκριμένα προβλήματα και παθογένειες και όχι να κοινωνικοποιούμε τα προβλήματα αυτά. Διεκδικούμε την εμπιστοσύνη του λαού για να εφαρμόσουμε πολιτικές και όχι απλώς την εύνοια του λαϊκού αισθήματος».

Στις 17/9/2011 έγραφα σχετικά με την έννοια του μικρομεσαίου νοικοκυριού ότι «όταν λέω «μικρομεσαίο νοικοκυριό» δεν διαχωρίζω σε κοινωνικής ή επαγγελματικής προέλευσης. Στη νοοτροπία του διαχωρισμού του οικονομικά ενεργού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας δεν πρόκειται να συμμετάσχω». Και ότι «η πατρίδα, σε αυτή τη δύσκολη ώρα, πρέπει να στηριχτεί στους ίδιους τους πολίτες της, να εμπιστευτεί τις δομές της, αφού βέβαια αξιολογήσει αυστηρά τους πάντες και αφού πρώτα δεχθεί ότι μέσα στις δομές της υπάρχουν και άξιοι άνθρωποι».

Στις 26/11/2011 έγραφα πως «διάφοροι θα είναι πρόθυμοι να ενταχθούν σε μελλοντικές πραγματικότητες, θυσιάζοντας το οτιδήποτε, προκειμένου να κρατηθούν σε οφίτσια και κάμαρες της εξουσίας, μιας και επί της ουσίας, επί του πρακτέου, δεν ξέρουν και τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν. Δεν θυμούνται τους εαυτούς τους και κάπως αλλιώς. Άλλοι, ελπίζω να είναι πολλοί, θα δώσουν την ύστατη μάχη για να κρατήσουν την αξιοπρέπειά τους, τις αναφορές τους, τις ιδεολογικές τους ρίζες, τη συνεπή συμπεριφορά τους, ευελπιστώντας να αλλάξουν στάσεις και συμπεριφορές, να μετατρέψουν αυτή την κρίση σε δημιουργική ευκαιρία ανάδειξης προτάσεων και λύσεων, πρώτα για τους πολίτες και μετά για τους εαυτούς τους».

Στις 6/1/2012, τόνιζα ότι «ο κόσμος ζητά ξεκάθαρες και διαυγείς θέσεις, ειλικρίνεια και ένα ελάχιστο πλάνο για να μπορεί τουλάχιστον να λειτουργήσει σε ηρεμία έστω και βραχυπρόθεσμα». Ότι χρειαζόμαστε «ένα ελάχιστο υπόβαθρο δράσης για τους επόμενους ή για όσους πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν πράγματα και καταστάσεις και αυτοί δυστυχώς όλο και λιγοστεύουν. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, σε λίγο καιρό, ο καθένας θα αντιλαμβάνεται ως «Έθνος» τα τετραγωνικά του σπιτιού του, αν του έχουν μείνει και αυτά ... Ζούγκλα δηλαδή».   

Στις 21/1/2012 σημείωνα ότι όποτε γίνουν εκλογές ο λαός «θα θέλει να ακούσει και θα απαιτεί να του πουν συγκεκριμένα πράγματα. Θα ζητά ελπίδα, αλλά όχι πια ως ένα «εύηχο» σύνθημα. Θα θέλει ουσία, πλάνο, τομές και τόλμη. Σχέδιο υλοποιήσιμο, που δεν θα έχει ξανά το λαό μπροστά στην κάνη του τυφεκίου».

Στις 11/2/2012, σχετικά με τους διάφορους μηδενιστές, έγραφα ότι «όποιος λοιπόν είναι τόσο "επαναστάτης" όσο λέει, ας βγει τώρα, να τραβήξει την περόνη και να πέσει με το κορμί του πάνω στην χειροβομβίδα για να σώσει τον διπλανό του. Ποιος όμως θα το κάνει αυτό ; Αυτοί που πανηγύριζαν όταν κάτι κοβόταν από τους διπλανούς τους ; Αυτοί που έφεραν κάθε κομμάτι της κοινωνίας απέναντι στο άλλο ή οι διάφοροι που πήγαιναν στις "πλατείες" για να φάνε καλαμπόκι και μαλλί της γριάς και να τραβήξουν φωτογραφίες για να τις βάλουν στο facebook, θεωρώντας αξιοθέατο το ότι "αναμείχθηκαν" με τον λαό ;».

Στις 18/2/2012, πριν τη δραματική ψηφοφορία στη Βουλή, έγραφα ότι «σίγουρα δεν θέλω για τη χώρα να επικρατήσει χάος και αναρχία. Σίγουρα δεν θέλω να βιώσουμε νέους εμφύλιους. Απαιτώ όμως από εκείνους που καλούν σε «επανάσταση» να υποδείξουν τον τρόπο με τον οποίο θα πορευτούμε σαν κοινωνία και κυρίως τον τρόπο με τον οποίο θα διασφαλίσουν ότι δεν θα στρέψουμε ο ένας, την κάνη, στον άλλο. Είμαι πρόθυμος να ακούσω ακόμα και απόψεις ακραίων ρήξεων, αρκεί να ξέρω ποιον θα πολεμήσουμε, εναντίον ποίου θα στραφούμε και πως θα επιβιώσουμε. Γιατί, όπως και να έχει, θα πρέπει να συνεχίσουμε να πορευόμαστε ως Έθνος». Και τόνιζα ότι «περίμενα μέχρι τελευταία στιγμή κάποιον να βγει γενναία και να προτείνει τον εαυτό του για να διαχειριστεί τον τόπο την επόμενη μέρα της καταψήφισης και να παρουσιάσει πλάνο έκτακτης ανάγκης. Δεν υπήρξε ούτε ένας …».

Αυτό είναι ένα μικρό οδοιπορικό, ενός χρόνου σχεδόν, δημοσιευμένων και κατατεθειμένων εγγράφως απόψεων που θεωρώ ότι, πρωτίστως σαν πολίτη, σηματοδοτούν τη δική μου ευθύνη πηγαίνοντας προς την κάλπη. Και συνεπώς καθορίζουν και την επιλογή μου. Δεν τα ξαναδημοσιεύω σήμερα για να αποδείξω κάτι. Είναι η προσωπική ανάληψη της ευθύνης που μου αναλογεί, διαλέγοντας το ψηφοδέλτιο της παράταξης που θα ήθελα να αποτελέσει την τροχιοδεικτική βάση πάνω στην οποία θα δημιουργηθεί η επόμενη κυβέρνηση.

Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου είναι εθνική υπόθεση. Είναι ιδεολογική επιλογή και πρωτίστως αποτελούν ώρα επιλογής προσανατολισμού. Τη στιγμή που ως νέος άνθρωπος ξέρω ότι μπροστά μου ανοίγονται δύσκολοι δρόμοι, θέλω η χώρα να έχει ένα ελάχιστο υπόβαθρο, σαφώς ευρωπαϊκό, πάνω στο οποίο όλοι μαζί οι Έλληνες θα εργαστούμε για να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια καλύτερη Ελλάδα.

Δεν με ενδιαφέρει αν κάποιοι επιζητούν να πάρουν ιστορική «ρεβάνς». Δεν με νοιάζει αν άλλοι θέλουν να γίνουμε Β.Κορέα ή Βενεζουέλα. Εκείνο που ξέρω είναι ότι κανείς από όσους διακήρυξαν μονομερείς ενέργειες, θέλοντας να εκβιάσουν και όχι να συζητήσουν με την ΕΕ, δεν ανέλαβαν ούτε τη μελλοντική ευθύνη για κάποια «ατυχή» έκβαση, ούτε εξασφάλισαν δικλείδες κοινωνικής ομαλότητας. Με αυτά τα δεδομένα θα επιλέξω κυβερνητική κατεύθυνση για τη χώρα. Αυτή είναι η δική μου ευθύνη που αποδέχομαι. Ο καθένας μας καλείται να αναλάβει τη δική του. Η Ελλάδα χρειάζεται να αλλάξει πολλά. Ας μην περάσει πρώτα από την άβυσσο. Ας μην διασαλεύσει την ευρωπαϊκή προοπτική της.  


Βασίλειος Μπαλάφας

vasileios[at]balafas.gr
vbalafas.blogspot.com

14/6/12 - "Εκλογές 2012" - TV Super 12/6/12

Στην εκπομπή "ΕΚΛΟΓΕΣ 2012" με τον Σ.Μασούρη, στο TV Super, φιλοξενήθηκε την Τρίτη 12 Ιουνίου 2012, ο Β.Μπαλάφας, μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ και μέλος της ΝΟ.Δ.Ε. ΝΔ Κορινθίας.

Στη συζήτηση συμμετείχαν επίσης οι κ. Α.Ζαφείρης από το ΣΥΡΙΖΑ, κ. Β.Μπεχράκης από τους ΑΝ.ΕΛ. και η κ. Κ.Αναστασοπούλου από τη Δημ. Ξανά.

Με την προεκλογική περίοδο να φθάνει στο τέλος της, ο Ελληνικός λαός συνεχίζει να μην μπορεί να ... αποκωδικοποιήσει τον γρίφο των προταγμάτων του ΣΥΡΙΖΑ και των συνιστωσών του. Ακόμα και όταν τίθενται στους εκπροσώπους του απλά διευκρινιστικά ερωτήματα, εκείνοι πετάνε τη μπάλα στην εξέδρα και "εμπορεύονται" με όρους λαθρεμπορίου τις δυσκολίες και τις δυσχέρειες του ελληνικού λαού. Κανείς από τους εκπροσώπους που εμφανίζονται στα τηλεοπτικά πάνελ δεν φαίνεται να αναγνωρίζει τους ίδιους του τους συναδέλφους καθώς ακυρώνουν ο ένας τον άλλο.

Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ δεν διστάζει να εκστομίσει αφορισμούς, μηδενισμούς και ύβρεις προκειμένου να στηρίξει το χάος των απόψεών του. Δεν διστάζει να θεωρεί "σάπιο" συλλήβδην το πολιτικό σύστημα αλλά να ξεχωρίζει μονάχα όσους συντάσσονται μαζί του. Στην τακτική αυτή, ακόμα και η απλή αναφορά ότι ο κ. Γλέζος ήταν εκλεγμένος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, οδηγεί σε παραλήρημα εφηβικού μεγαλείου καθώς το αντεπιχείρημα είναι οι αγωνιστικές περγαμηνές του, χωρίς πουθενά να αναφερθεί κάποια κατηγορία για την πολιτική δραστηριότητα του κ. Γλέζου.

Μέσα σε όλα αυτά, ακόμα και η ιστορία βιάζεται από τη διαστρέβλωση που επιχειρούν. Η αναφορά στο σύνταγμα των Κορυσχάδων είχε γίνει από την ίδια την κα Δούρου σε τηλεοπτική εκπομπή. Κανείς από τη ΝΔ, ποτέ δεν επιχείρησε να κάνει αναφορές σε προεμφυλιακή ή μετεμφυλιακή περίοδο, όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διστάζει να παραπληροφορεί αρνούμενος ουσιαστικά να δεχθεί ότι η κυβέρνηση των Κορυσχάδων διαλύθηκε ακριβώς επειδή η Αριστερά επιχείρησε να καπηλευθεί τον αντιναζιστικό αγώνα του ελληνικού λαού και να τον οδηγήσει στην αγκαλιά του Στάλιν όταν ακόμα και ο ίδιος κάτι τέτοιο δεν το συνυπέγραψε ποτέ. Εκτός αν την επικαλούνται υπονοώντας ότι αν δεν εκλεγούν εκείνοι, θα δημιουργήσουν άλλη κυβέρνηση που θα ικανοποιεί τα κελεύσματά τους ....

Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε να απαντήσει επί μιάμιση ολόκληρη ώρα στο απλό ερώτημα τί θεωρεί το κόμμα του μικρομεσαίο εισόδημα, ποια δάνεια θα σβήσει (όπως διακηρύττει) και με ποιες προϋποθέσεις. Αρνείται το ότι στάθηκε διαχρονικά απέναντι σε κάθε είδους μεταρρύθμιση και αξιολόγηση σε κάθε επίπεδο του ελληνικού κράτους, αντιτάχθηκε στις ιδιωτικοποιήσεις και ουσιαστικά ενίσχυσε τις συντεχνίες ακόμα και μέσα στην Ανώτατη Εκπαίδευση με τη μάχη του ενάντια στην έκδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων αποφοίτων.

Είναι προφανές ότι η μόνη θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η στείρα αντιπολίτευση ακόμα και απέναντι στον εαυτό του. Ο Ελληνικός λαός δεν θα πάρει απαντήσεις ακόμα για τα πιο απλά θέματα.

Δυστυχώς σε αφοριστικό και μηδενιστικό λόγο φαίνεται να καταφεύγουν και οι ΑΝ.ΕΛ. που προτείνουν την καταγγελία των πάντων και ισοπεδώνουν με την πολιτική τους στάση, συλλήβδην το οτιδήποτε δεν συμφωνεί πλήρως με τις δικές τους θέσεις.

Η Δημ.Ξανά δείχνει διατεθειμένη να συνεργαστεί με κάθε δύναμη που δεν θα διασαλεύει τη θέση της χώρας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.   

Η ΝΔ προτείνει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα τροποποιήσεων και μεταρρυθμίσεων που θα φέρουν ανάπτυξη και θέσεις εργασίας. Υπάρχουν δυνάμεις στη χώρα σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους, σε όλους τους κλάδους που θέλουν να αγωνιστούν επί ενός ελάχιστου υπόβαθρου για την ανάταξη της χώρας. Αυτό μπορεί να γίνει με κοινωνική συνοχή, αίσθημα ασφάλειας μέσα στις τοπικές κοινωνίες και σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό.

Δείτε το σχετικό video :

Βασίλειος Μπαλάφας

12/6/12 - "Επί του πρακτέου" στην "Ελ.Ζώνη"

Στην ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα "Ελεύθερη Ζώνη" που διαχειρίζεται η έγκριτη δημοσιογράφος και βουλευτής πλέον, κα Σοφία Βούλτεψη, δημοσιεύεται σήμερα, 11 Ιουνίου το άρθρο με τίτλο "Επί του πρακτέου".

Το άρθρο αναφέρεται στο ψηφιδωτό ακόμα και μετωπικά ετερόκλητων μεταξύ τους απόψεων που αποτελούν τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Τον τρόπο με τον οποίο αξιοποιήθηκαν αυτές οι αντιφάσεις για να αποπροσανατολίσουν τον δημόσιο διάλογο και κυρίως τη συνεχή διεξαγωγή συζητήσεων πέρα και έξω από όσα συνολικά πρεσβεύει αυτό το άθροισμα πολιτικών απόψεων και δυνάμεων. Είναι ώρα να φύγουμε από τις γενικότητες και να πάμε στο "επί του πρακτέου" για να ξεδιπλωθούν όλα όσα πιστεύουν αυτοί οι σχηματισμοί και η τελική συνιστώσα τους έτσι ώστε να μπορούμε να αποφασίσουμε τί επιλογή θα κάνουμε τελικά για την πατρίδα μας.

Μπορείτε να το δείτε εδώ.

11/6/12 - Τελική ευθεία

Από την εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΑ" του Σαββάτου, 10 Ιουνίου 2012, σελίδα 7 :

Τελική ευθεία

Μόλις μια εβδομάδα απέμεινε για τις εθνικές εκλογές. Τα 3 τελευταία χρόνια ο πολιτικός χρόνος έγινε τόσο συμπιεσμένος που πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος να «χωνέψει» όλα όσα έχουν συμβεί. Η Ελλάδα είδε μπροστά της ξαφνικά, σαν τοίχο που ξεφυτρώνει κινηματογραφικά στη μέση αυτοκινητοδρόμου μεγάλων ταχυτήτων, όλα εκείνα που για χρόνια κάποιοι ψιθύριζαν μεταξύ τους, άλλοι τα φώναζαν και τα υπερθεμάτιζαν, μερικοί τα έκρυβαν κάτω από το χαλί γιατί έτσι βόλευε και ορισμένοι τα αγνοούσαν γιατί απλώς ποτέ δεν έτυχε να τους απασχολήσουν. Υπάρχουν και εκείνοι που, καθισμένοι πάνω σε «δόγματα», προτιμούσαν να βλέπουν άλλο έργο σε παλιές βιντεοκασέτες και σήμερα συνεχίζουν να το ξαναβάζουν στο βίντεο τσεκάροντας το πόσο καλά έχουν μάθει απέξω τις ατάκες του.

Είναι εντυπωσιακό δε το γεγονός ότι όλες αυτές τις παθογένειες η ελληνική κοινωνία και το πολιτικό μας σύστημα πάντα τις εντόπιζαν λεκτικά επιτυχώς, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο, όμως δεν κατάφεραν να τις εξαλείψουν για διάφορους λόγους που μάλλον για όλους μας είναι προφανείς ακόμα και αν τους προβάλλουμε μέσα από αυστηρώς υποκειμενικά πρίσματα. Οι ευθύνες μοιράζονται σε όλους, όχι το ίδιο, διαβαθμίζονται, αλλά κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι δεν φέρει μερίδιο για διάφορες παραλείψεις ή πράξεις, είτε υπήρξε στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση. Είτε με τις πρακτικές του δημιούργησε, εγκατέστησε και υπόθαλψε καταστροφικές νοοτροπίες, είτε εμπόδισε για κομματικό ή προσωπικό όφελος κάθε προσπάθεια οποιασδήποτε θετικής αλλαγής στο παρελθόν.

Ακόμα και εκείνοι που λένε «ποτέ δεν ψήφισα» ή «ποτέ δεν ασχολήθηκα με την πολιτική», φέρουν βαριά ευθύνη ακριβώς γιατί προτίμησαν να απέχουν συστηματικά από το πολιτικό γίγνεσθαι, όχι με την έννοια του υποψηφίου ή του κομματικά ενταγμένου, αλλά με την έννοια του πολίτη που συμμετέχει στα κοινά, μελετάει γεγονότα, διαμορφώνει την προσωπική του άποψη και εκφέρει δημόσιο λόγο με κάθε τρόπο. Ακόμα και εκείνοι που στάθηκαν για πολλά χρόνια στη μεριά του βολικού «απολιτίκ» έχουν βαριά ευθύνη γιατί με τον καιρό, ενώ επέλεξαν να απέχουν, παρασύρθηκαν στην εύκολη κριτική, μπήκαν στο πεδίο των εύκολων αφορισμών, πιστεύοντας ότι αυτό ήταν μια στάση ζωής που θα τους εξασφάλιζε αυτό που λέμε «να έχω το κεφάλι μου ήσυχο».

Πιστεύουν πολλοί σήμερα ότι επειδή δεν ασχολήθηκαν ποτέ, με οποιονδήποτε τρόπο με τα πολιτικά πράγματα ή ακόμα και επειδή ενδεχομένως δεν ψήφιζαν, έχουν το δικαίωμα να ξιφουλκούν κατά του οποιουδήποτε, να μοιράζουν ισοπεδωτικά ευθύνες, να δείχνουν αδιακρίτως ενόχους, να αφορίζουν, ενίοτε να κανιβαλίζουν ή να πιστεύουν ότι είναι οι πιο κατάλληλοι κριτές των πάντων. Κι όμως αυτό είναι τεράστιο λάθος γιατί με ποιον τρόπο άραγε θα παραστήσεις τον «δικαστή» όταν ποτέ δεν έχεις ασχοληθεί, δεν έχεις προσπαθήσει να αλλάξεις πράγματα, δεν έχεις γνώση επί της διαδοχής και εξέλιξης γεγονότων και καταστάσεων ; Πως μπορείς να ξεχωρίσεις θετικά το οτιδήποτε σήμερα όταν πάντα θεωρούσες ή ήθελες να θεωρείς ότι όλα είναι ίδια ; Πως γίνεται σήμερα να επιζητά κάποιος να επιτελέσει το ρόλο του εθνικού προστάτη, του εκδικητή ή του οργισμένου πολιτικού «δήμιου» όταν η διαρκής συνειδητή επιλογή του ήταν να απέχει από όλα ;

Προφανώς και δεν αναφέρομαι απλώς στην έννοια της γνώμης γιατί δεν είναι αυτό το ζητούμενο της 17ης Ιουνίου. Αναφέρομαι σε αυτό που πραγματικά κάνουμε σε κάθε εκλογές και δείχνουμε να το έχουμε ξεχάσει λίγο στις μέρες μας. Στις εκλογές καλούμαστε να επιλέξουμε κυβερνητική ρότα για τη χώρα, προσανατολισμό, πορεία και πρόσωπα που θα υπηρετήσουν όλα αυτά. Και είμαστε ακόμα μια χώρα που χρειάζεται να έχει κυβέρνηση, κυρίως γιατί δεν έχουμε καταφέρει να λειτουργούν όλα ρολόι μόνα τους και αυτοματοποιημένα, και γιατί δεν έχουμε φτάσει ως κράτος να λειτουργούν έστω και τα βασικά πέρα και πάνω από ένα κυβερνητικό σχήμα. Σε άλλες χώρες της Ευρώπης έχουν επιτευχθεί τέτοιου είδους ισορροπίες αν και με αυτές προσωπικά διαφωνώ γιατί αποκόβουν πλήρως τον πολίτη από τη συναίσθηση ότι έχει μια κυβέρνηση στην οποία κάποια στιγμή – έστω και δυνητικά – μπορεί να συμμετάσχει και ο ίδιος ή να συνδιαμορφώσει το στρατηγικό της πλαίσιο και σχεδιασμό. Απομακρύνουν δηλαδή τον πολίτη από την ίδια την πολιτική και καθιστούν την κυβερνητική διάταξη ένα είδος στεγνής διαχειριστικής υφής χωρίς ιδεολογία, χωρίς όραμα, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο και προοπτική.

Πολλά από όσα ανέφερα, εδώ και χρόνια, ακόμα και σε περιόδους ομαλής πολιτικής ροής, μας λείπουν, υπολειτουργούν ή απουσιάζουν πλήρως. Όμως όταν δεν λειτουργεί μια διαδικασία, ένας θεσμός, μια δομική, δημοκρατική, κοινοβουλευτική οντότητα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να την καταργήσουμε. Αντιθέτως πρέπει να τη διαφυλάξουμε και να αναζητήσουμε στους ανθρώπους τους λόγους που τις φθείρουν. Και πρωτίστως δεν πρέπει να θεωρήσουμε ποτέ ότι κάποιοι μπορούν «εξωθεσμικά», γκανγκστερικά  ή με «προνομιακούς» όρους να παριστάνουν τους «μάστορες» ή τους «ειδικούς» που θα προχωρήσουν σε αφαιρετικές εγχειρήσεις μέσω διάφορων τρόπων ολικής αναισθησίας, καταστολής ή «εφαρμογής γύψου».

Όσο και αν σε πολλούς έχει δοθεί η εντύπωση ότι όσα ζούμε σήμερα αποτελούν το χείριστο σημείο, τον πάτο του βαρελιού, αυτό δεν ισχύει. Και όσοι νομίζουν ότι μπορούμε να κινηθούμε σε μια πορεία ελεύθερης πτώσης χωρίς αλεξίπτωτο, έτσι απλά για να το δοκιμάσουμε ή «για να δούμε πως είναι», θα είναι οι πρώτοι που θα διαμαρτυρηθούν και ξανά θα «αγανακτήσουν» συνειδητοποιώντας ότι στο τέλος της διαδρομής υπάρχει σκοτάδι, χάος, άβυσσος. Αλλά τότε η νέα επιλογή δεν θα είναι απλώς να πάμε μια βόλτα στο Σύνταγμα και να ρίξουμε μια μούντζα στη Βουλή … 

Όλα όσα έχουν συμβεί την τελευταία εβδομάδα δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι όχι απλώς υπάρχουν χειρότερα, αλλά ορισμένα έχουν ήδη επωαστεί και εμφανιστεί, άλλα ετοιμάζονται με το «όπλο παρά πόδα» και κάποια θεωρούν ότι πρέπει η πατρίδα να περάσει μαζί τους τη νευρωτική και ενίοτε αλλοπρόσαλλη εφηβεία τους. 

Όλοι μας ξέρουμε πια τι πρέπει να αλλάξει σε τούτη τη χώρα για να γίνει μια πραγματική «ευρωπαϊκή» χώρα. Ευρωπαϊκή χώρα ούτε τύπου Ολάντ, ούτε Μέρκελ, ούτε κανενός άλλου τύπου. Ελληνική ευρωπαϊκή χώρα.

Στις εκλογές πρέπει να εξασφαλίσουμε το ελάχιστο υπόβαθρο για να αλλάξουμε όλα εκείνα που έχουμε ανάγκη. Πρέπει να εξασφαλίσουμε ένα περιβάλλον που να έχει αναφορές, που να μην είναι περιθωριοποιημένο, που να είναι δυναμικό και που δεν θα είναι κακέκτυπο αποτυχημένων μοντέλων τα οποία μέσω εθνικής λογοκρισίας προβάλουν εικόνες υποχρεωτικών ομαδικών θρήνων, δήθεν λαϊκών ηγετών που ουσιαστικά είναι μονάρχες ή δικτάτορες. Η Ελλάδα πρέπει ρητά να παραμείνει μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι την ώρα που εκείνο συνολικά θα αντιμετωπίσει την κρίση. Η Ελλάδα δεν πρέπει να χάσει συμμάχους την ώρα που τους χρειάζεται όλους, η ελληνική κοινωνία δεν πρέπει να βυθιστεί στο σκοτάδι ελπίζοντας πως κάποιος άλλος έξω από αυτή θα έρθει κάποια στιγμή να σηκώσει το διακόπτη, ή πιστεύοντας πως διχάζοντας την κοινωνία της και δημιουργώντας κοινωνικούς αυτοματισμούς θα οδηγηθεί από καραμπόλα σε κάτι καλύτερο.

Σαφώς και υπάρχουν σοβαρές «εκπτώσεις» σε αυτή τη λογική. Υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες και ένα μονοπάτι που απαιτεί επίπονη προσπάθεια. Όλοι όσοι κόπτονται για τις αδύναμες τάξεις πρέπει να αναλογιστούν μήπως με τις επιλογές τους μας οδηγήσουν σε ένα ολικό αδιέξοδο που δεν θα μπορεί να απλώσει ούτε ένα ελάχιστο δίχτυ προστασίας τους. Προτιμώ λοιπόν να κάνω μια τέτοιου είδους «έκπτωση», παρά την «έκπτωση» που έκανε εκείνος που έβλεπε για χρόνια το διπλανό του να δηλώνει ως χτήμα του το φαράγγι της Σαμαριάς για να πάρει επιδότηση. Προτιμώ να δώσω τη μάχη υπό στοιχειώδεις συνθήκες για όσα πρέπει να αλλάξουν, παρά σαν άλλος «γλάρος» να πετάω κρώζοντας πάνω από συντρίμμια, σκουπίδια και υπολείμματα ναυαγίων.









Δείτε το απόκομμα της εφημερίδας στο scribd, εδώ.











Βασίλειος Μπαλάφας

vasileios[at]balafas.gr
vbalafas.blogspot.com

7/6/12 - "ΕΚΛΟΓΕΣ 2012" - TV Super 5/6/12

Στην εκπομπή "ΕΚΛΟΓΕΣ 2012" με τον Σ.Μασούρη, στο TV Super, φιλοξενήθηκε την Τρίτη 5 Ιουνίου 2012, ο Β.Μπαλάφας, μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ και μέλος της ΝΟ.Δ.Ε. ΝΔ Κορινθίας.

Στη συζήτηση συμμετείχαν επίσης και οι υποψήφιοι βουλευτές κ. Γ.Ροτζιώκος από το ΠΑΣΟΚ, κ. Δ.Σιάτος από τους ΑΝ.ΕΛ. και ο κ. Θ.Μάρκου από τη Δημ. Ξανά.

Η συζήτηση επικεντρώθηκε στις προγραμματικές θέσεις των κομμάτων ενόψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου και στις επιπτώσεις που θα έχουν για την πατρίδα και τους πολίτες της κορυφαίες επιλογές που περιλαμβάνονται στις πολιτικές τους επιλογές.

Είναι πανθομολογούμενο ότι πλέον πρέπει να συζητήσουμε για το "επί του πρακτέου" και για το αν υπάρχουν περιθώρια συνεργασιών και μεταξύ ποιων δυνάμεων, προκειμένου να βγει η χώρα από φαινόμενα ακυβερνησίας.

Οι άτεγκτες επιλογές και συμπεριφορές κομμάτων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝ.ΕΛ. οδηγούν τη χώρα σε ένα τουλάχιστον αβέβαιο και θολό μέλλον για όλους μας. Το παρωχημένο μοντέλο παροχών του ΣΥΡΙΖΑ καθιστά ανεδαφικό όλο του το πρόγραμμα, ενώ κάποιες από τις θέσεις του, που παραμένουν αδιευκρίνιστες, δημιουργούν ψευδαισθήσεις που ενδεχομένως να μας οδηγήσουν όλους μας σε σκοτεινά μονοπάτια. Οι θέσεις του για τα εθνικά ζητήματα και τα θέματα των λαθρομεταναστών, αν και αποκρύπτονται συστηματικά, αποτελούν καταστροφικές επιλογές για τη χώρα.

Οι "Ανεξάρτητοι Έλληνες" εμφανίζουν πέρα από έντονο "αυτομεγαλοϊδεατισμό" και έναν αφοριστικό και άκρως λαϊκίστικο λόγο, έτσι όπως αυτός εκφέρεται στη συγκεκριμένη εκπομπή, που δεν αφήνει, ως φαίνεται, περιθώρια ένταξής τους σε ρεαλιστικό, ευρωπαϊκό κυβερνητικό σχηματισμό.

Δείτε το σχετικό video :

Βασίλειος Μπαλάφας

5/6/12 - Επί του πρακτέου

Από την εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΑ" του Σαββάτου, 2 Ιουνίου 2012, σελίδα 7 :

Επί του πρακτέου

Έχουμε ήδη διανύσει μια πολύ μεγάλη περίοδο στην χώρα κατά την οποία ο κύριος πολιτικός διάλογος, προεκλογικά και μετεκλογικά, κινήθηκε στο πεδίο της γενικότητας χωρίς την ευθύνη όλων. Για αρκετό καιρό οι συζητήσεις παρασύρθηκαν από τις εσωτερικές αναζητήσεις ενός πολιτικού φορέα, αποτελούμενου από ένα ψηφιδωτό συνιστωσών, παράπλευρων δυνάμεων, ημι – συνεργαζόμενων νεφελωδών μορφωμάτων, ετερόκλητων μεταξύ τους προσώπων, που κατά περιόδους, ακόμα και μέσα στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, έπαιζαν το ρόλο των «επαναστατικών» μειοψηφιών.

Αν θυμάται κανείς παλαιότερα συνέδρια αυτού του κόμματος ή ψάξει να βρει πρακτικά από συνεδριάσεις, ακόμα και των κορυφαίων οργάνων του, θα εντοπίσει ότι δεν πρόκειται για ένα φορέα όπου κάποιοι άνθρωποι μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα μίνιμουμ πεδίο θέσεων και αρχών και από εκεί και πέρα να συνθέσουν απόψεις, αλλά πρόκειται για ένα σύνολο διαιρεμένο σε υποσύνολα τα οποία σε διάφορα θέματα τα χωρίζουν χάσματα.

Αυτό δυστυχώς φάνηκε και αποτυπώθηκε στο δημόσιο διάλογο που εξελίχθηκε μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Το είδαμε και σε άλλους σχηματισμούς που κατέβηκαν στις εκλογές και εκπρόσωποί τους κατά τις τηλεοπτικές συζητήσεις δήλωναν ότι διατηρούν τις προσωπικές τους αντιλήψεις επί σημαντικών θεμάτων, διαμόρφωναν όμως την ατζέντα της κάθε συζήτησης και την επόμενη ημέρα μπορούσε κανείς να ακούσει εκπρόσωπο από το ίδιο κόμμα να εκφέρει τελείως διαφορετικές απόψεις. Με τον τρόπο αυτό εξελίσσονταν οι συζητήσεις, χωρίς να μπορεί να βγει συμπέρασμα και να αποκρυσταλλωθούν οι θέσεις ολόκληρων κομματικών σχηματισμών οι οποίοι όμως ήθελαν και θέλουν να προτάξουν σχεδόν καταστροφικές επιλογές που μπορούν να καταστρέψουν ή να οδηγήσουν σε απόγνωση την Ελλάδα και το λαό της.

Αν μπορώ, με όση αντικειμενικότητα δύναμαι να εξετάσω τις καθημερινές συζητήσεις, σε κάτι να καταλήξω, είναι ότι αν μεθαύριο κάποιο από αυτά τα μορφώματα κυβερνήσει τη χώρα, στην περίπτωση που πάει κάτι στραβά, δεν θα μπορούμε με τίποτα να εντοπίσουμε ποια επιλογή ήταν η μοιραία και ποιος την εισηγήθηκε ή την πρότεινε. Δεν θα μπορούμε καν να διορθώσουμε αυτή την επιλογή διότι θα βρίσκεται πάντα πίσω από ένα νεφέλωμα ετερόκλητων απόψεων που πιθανώς να έχουν συμφωνήσει σε έναν πολύ ελάχιστο παρανομαστή. Και ενδεχομένως, αυτός ο παρανομαστής τελικά να είναι τόσο ελάχιστος, τόσο ανεδαφικός, τόσο λαϊκίστικος ή ακόμα και ακραίος, που θα αποτελεί από μόνος του μια άσκηση ορισμού της ουτοπίας ή του αόριστου.

Περί αυτών τελικά πρόκειται όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που διαγωνίζονται είτε στην διατύπωση ακραίων θεωριών και θεωρήσεων περί μιας ουτοπικής, αλλά πιθανώς ελκυστικής κατάστασης, είτε στην εκφορά δικανικών λογυδρίων που θα ήταν εξαιρετικά αν έστηναν μια προσομοίωση παγκόσμιας δίκης, σε φοιτητικό αμφιθέατρο, ενώπιον κάποιων εξωγήινων όντων που οι ίδιοι θα είχαν καταφέρει να συμφωνήσουν ότι τα αποδέχονται ως κριτές για την όποια υπόθεση. Και γράφω «εξωγήινων» γιατί είναι προφανές ότι άνθρωποι που αρέσκονται να θεωρούν τη δική τους προσωπική, γενική θεώρηση – και όχι απλώς άποψη – ως αυθεντία ή ως υπέρτατη, δεν θα μπορούσαν να καταδεχθούν κάτι «γήινο» ότι θα είχε την επάρκεια να αναλάβει το ρόλο του κριτή.

Την ώρα λοιπόν που σε ολόκληρη την Ευρώπη ο διάλογος αποκτά χαρακτηριστικά που ζητούν επειγόντως επίλυση, την ώρα που μεγάλες χώρες αντιμετωπίζουν το φάσμα ένταξής τους σε ένα γιγαντιαίο μηχανισμό στήριξης και εξυγίανσης, εμείς εδώ στην Ελλάδα προσπαθούμε ως σχεδόν παρατηρητές να συνδράμουμε στην προσπάθεια του Τσίπρα και των συντρόφων του να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Προσπαθούμε δηλαδή, είτε με διευκρινιστικές ερωτήσεις, είτε ακόμα και με τη μαιευτική μέθοδο, να κατανοήσουμε τί πραγματικά προτείνουν αυτοί οι άνθρωποι, σε τι στοχεύουν και ποια επί της ουσίας είναι η συνολική, πολιτική τους πρόταση διακυβέρνησης σε διάφορα θέματα και δεν περιορίζομαι μονάχα στα ζητήματα της οικονομίας.

Αυτό λοιπόν σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που παλεύει να κρατηθεί μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, το οποίο εν πολλοίς και η ίδια ενέπνευσε και του μετάγγισε οράματα και ελπίδες, σε μια χώρα με τεράστια οικονομικά και δομικά προβλήματα, δεν μπορούσε να συνεχιστεί.

Δεν είναι δυνατόν την ώρα που η Κύπρος σχεδόν παρακαλά να ενταχθεί στο EFSF, με δεδομένα τα βήματα που ήδη έχει κάνει για να εκμεταλλευτεί πλούτο που βρίσκεται στα «σωθικά» της, με δεδομένο το γεγονός ότι ήδη στράφηκε σε διακρατικό δανεισμό με τη Ρωσία (2 δις ευρώ) ο οποίος όμως πια δεν επαρκεί, εμείς στην Ελλάδα να προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τις πιθανές εκφάνσεις των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ και τις όποιες εσωτερικές ανησυχίες τους που ομοιάζουν με λογοτεχνικά δοκίμια ενδοψυχικών ή υπαρξιακών αναζητήσεων. Και το πράγμα τις προηγούμενες ημέρες έγινε ακόμη χειρότερο καθώς σε αυτό το ψηφιδωτό προστέθηκαν και άλλες επίδοξες συνιστώσες, και άλλες εν δυνάμει συνεργαζόμενες δυνάμεις που θέλουν κάποια στιγμή στο μέλλον να επηρεάσουν τις κεντρικές του πολιτικές επιλογές ή επιζητούν να αποτελέσουν ένα μελλοντικό πλειοψηφικό ρεύμα εντός του σχηματισμού που θα αναδείξει τη δική του «μοναδική» αλήθεια.

Είναι κρίσιμο να κινηθούμε το επόμενο χρονικό διάστημα στο «επί του πρακτέου». Να ξεκαθαρίσουμε πέρα από το γενικό «θέλουμε ή όχι να μείνουμε στο ευρώ» και τους ειδικούς όρους με τους οποίους μπορούμε αξιοπρεπώς να πορευτούμε ως κοινωνία και με δυσκολία να ανατάξουμε μια οικονομία που διψά για ρευστότητα και ανάπτυξη. Να μιλήσουμε για προτάσεις και για τα αποτελέσματά τους καθώς και για την ανάγκη λήψης αποφάσεων και όχι για «μουσαντένια» χαρτονομίσματα που θα τυπώνει ένας πολύγραφος μέσα σε κάθε σπίτι, έτσι όπως διατείνονται διάφοροι αφελείς και τελικά επικίνδυνοι για τις μεσαίες τάξεις κυρίως, που θα αποτελέσουν τον κύριο και κρίσιμο μοχλό υλοποίησης ενός σχεδίου ανόρθωσης. Κάποιοι σήμερα κοιτούν ακόμα και αυτές να τις εξαφανίσουν.

Νομίζω ότι οι 18 συγκεκριμένες προτάσεις – παρεμβάσεις που διατύπωσε και κατέθεσε στο δημόσιο διάλογο την Πέμπτη ο Σαμαράς κινούνται σε ακριβώς αυτό που περιέγραψα. Στο «επί του πρακτέου» που εντάσσεται μέσα στον τρέχοντα ευρωπαϊκό ρεαλισμό και διατηρεί τη χώρα στο τραπέζι του διαλόγου, έχοντας πλάι της τους συμμάχους που διαλέγει και όχι εκείνους που πιθανώς να αναζητήσει γονυπετής στο μέλλον. Όση κριτική και αν ασκήσει κανείς, σίγουρα δεν θα μπορέσει να τις εκμηδενίσει. Θα πρέπει, αν θέλει, να τις ανατρέψει με συγκεκριμένο πλάνο, αντιπρόταση ρεαλιστική και χωρίς επιλογές διεθνούς απομόνωσης.

Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να προβληματιστούμε όλοι μας ενόψει των επερχόμενων εκλογών, αν βέβαια έχουμε την επιθυμία να κινηθούμε σε μια βάση ποιοτικών κοινών παρανομαστών και όχι σε μια θεώρηση εσωτερικής κατανάλωσης που μπορεί να ηχεί ευχάριστα, αλλά τελικά υποκρύπτει αβύσσους.

Ο Σαμαράς μίλησε για εκείνα που απασχολούν σήμερα την κοινωνία. Την ανάπτυξη, την καταπολέμηση της ανεργίας, τα δάνεια, τη «μετενέργεια», τους φόρους, τις συντάξεις, τους μισθούς, την περικοπή σπαταλών, τον «Τειρεσία», τον συμψηφισμό οφειλών από και προς το Δημόσιο, την ασφάλεια των πολιτών, τη λαθρομετανάστευση, τις αποκρατικοποιήσεις κ.α.. Αυτά νομίζω ότι μας καίνε σήμερα όλους. Σε αυτά θα πρέπει να αντιταχθούν αντιπροτάσεις και όχι ανεφάρμοστα θεωρητικά μοντέλα ή αυτοκτονικές «μπλόφες» και λογικές του να γυρίσουμε τα τραπέζια ανάποδα. Ειδικά αυτό το τελευταίο μου θυμίζει κάποιον παλαιότερα που πήγαινε με τα μπιστόλια πάνω στα τραπέζια για να διαπραγματευτεί υποτίθεται. Δεν πιστεύω να τον ξεχάσατε …










Δείτε το απόκομμα της εφημερίδας στο scribd, εδώ.










Βασίλειος Μπαλάφας

vasileios[at]balafas.gr
vbalafas.blogspot.com