Η απόλυτη καταβαράθρωση της έννοιας της δημόσιας διαβούλευσηςΓια ακόμη μια φορά η δημοτική αρχή του κ. Πνευματικού έδειξε με ποιον τρόπο αντιλαμβάνεται και με ποιον τρόπο μπορεί να αποδυναμώσει χρήσιμες και κομβικές διαδικασίες όπως η «
διαβούλευση».
Διαβούλευση για την παράταξη του κ. Πνευματικού σημαίνει η επιδίωξη να φέρει τους πολίτες, τις παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου και την κοινωνία προ τετελεσμένων προκειμένου να επιβάλει
ολοκληρωτικά τη δική της βούληση, τη δική της αισθητική και τις δικές της, γνωστές, αρπακολλατζίδικες πρακτικές.
Έτσι παρουσιάστηκαν ξαφνικά ένα βίντεο, μακέτες και μελέτες επεξεργασμένες από τις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου και τον
έμμισθο συνεργάτη του κ. Πνευματικού, και υποψήφιο με το συνδυασμό του στις δημοτικές εκλογές του 2014, κ. Γιάννη Παπακυριάκο, για την πλατεία «Περιβολάκια».
Καμία άλλη ενημέρωση, καμία προηγούμενη γνωστοποίηση της πρόθεσης, καμία ουσιαστικά διαβούλευση επί του θέματος. Με ποια άραγε νομιμοποίηση και εντολή απασχολήθηκαν οι υπηρεσίες του Δήμου με κάτι που ουδέποτε συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο και μάλιστα εμφανίστηκε και ως ειλημμένη απόφαση ;
Όπως ακριβώς προεκλογικά ο κ. Παπακυριάκος πολιτεύτηκε με ένα βίντεο φουτουριστικών σχεδιασμών για τη Δημοτική Αγορά το οποίο αυτό-διαβουλεύτηκε, αυτο-κατασκεύασε και αυτοβούλως παρουσίασε στους πολίτες χωρίς ουδέποτε να λάβει έγκριση ακόμα και από την παράταξή του (ουδέποτε εισήχθη το εν λόγω σχέδιο στο δημοτικό συμβούλιο), έτσι ακριβώς και χθες παρουσίασε μια δική του εκδοχή για την πλατεία «Περιβολάκια», την οποία προσέτρεξε να υιοθετήσει η πλειοψηφία, προφανώς κατόπιν διαβούλευσης αυστηρά εντός των τειχών της (δεν ξέρω αν είχαν γνώση όλα τα μέλη της ή μόνο λίγα εξ αυτών).
Στο σχετικό δε δελτίο τύπου της
προσχηματικής δημόσιας διαβούλευσης, που μόνο ως παρωδία διαβούλευσης μπορεί να εκληφθεί, και το οποίο έδωσε στη δημοσιότητα η δημοτική αρχή αμέσως μόλις ολοκληρώθηκε η παρουσίαση (ήταν δηλαδή έτοιμο από πριν), μπορεί να διαβάσει κανείς φράσεις όπως «ενδοδαπέδια σιντριβάνια με 30 πίδακες και ποικίλα χρωμάτων», «ιδιόμορφα παγκάκια με σχέδια και εικόνες», «καλαίσθητη και υπερσύγχρονη παιδική χαρά», φράσεις που περισσότερο μοιάζουν με «καλλιτεχνικό» και μάλιστα
προχειρογραμμένο καλλωπισμό τετελεσμένων, παρά αρμόζουν σε μια εμπεριστατωμένη τεχνοκρατική μελέτη.
Πουθενά δεν αναφέρονται προϋπολογισμός, κόστη, προδιαγραφές υλικών και πληροφορηθήκαμε μόνο από δήλωση του κ. Σταυρέλη ότι
πρόκειται για έργο που θα απαιτήσει περί τα 4,5 εκατομμύρια ευρώ. Θα μπορούσαμε δικαιωματικά να υποθέσουμε ότι μάλλον έχουν γίνει ήδη και οι σχετικές αναθέσεις προμήθειας υλικών και εργολαβιών αφού τα πάντα έγιναν υπό άκρα μυστικότητα και καλύπτονται από πέπλο μυστηρίου. Ας μην επιχειρήσουμε στην παρούσα φάση να προβλέψουμε πιθανούς αναδόχους, αν και εικάζουμε ότι θα μπορούσαμε να το κάνουμε με μεγάλη επιτυχία. Η συνταγή είναι γνωστή πια.
Συζητάμε για την απόλυτη καταβαράθρωση της έννοιας της δημόσιας διαβούλευσης.
Θα μπορούσε κανείς πράγματι να κάνει προτάσεις αν γινόταν πραγματική διαβούλευση, όπως το να προκηρυχθεί ανοιχτός διαγωνισμός μελετών και προτάσεων που θα περιλαμβάνει φορείς όπως Πολυτεχνεία, Συλλόγους Αρχιτεκτόνων ή ακόμα και ιδιώτες, ώστε να προκύψει μια ευρεία γκάμα εκδοχών που θα μπορούσαν να τεθούν στους πολίτες σε διασφαλισμένη ηλεκτρονική ψηφοφορία και να αναδειχθεί πραγματικά η βούληση των δημοτών. Θα μπορούσαν να αναζητηθούν ευρωπαϊκοί πόροι για την υλοποίηση μέσω ΕΣΠΑ ή άλλων προγραμμάτων.
Όμως αμφιβάλλω αν κάποιος από τη δημοτική αρχή γνωρίζει πως μπορούμε να διεκδικήσουμε πόρους από την ΕΕ και αυτόνομα, εκτός των όποιων Εθνικών πακέτων. Διατηρώ επίσης επιφυλάξεις σχετικά με την προτεραιότητα που δίνει ο δήμος σε ένα έργο τέτοιας δαπάνης την ώρα που υπάρχουν
σχολεία στο δήμο στα οποία τα παιδιά κάνουν μάθημα σε κοντέινερ – προκάτ, σχολεία στα οποία δεν υπάρχουν πόροι για πετρέλαιο και γενικότερα παρατηρούνται σοβαρά προβλήματα υποδομών.
Τελικά επιτέλους η δημοτική αρχή οφείλει να ενημερώσει τους πολίτες
τι γίνεται με αυτό το περίφημο ταμείο το οποίο σαν ακορντεόν ανοιγοκλείνει ανάλογα με τις προθέσεις και τις φαραωνικές ονειρώξεις του κ. Πνευματικού. Πότε δεν υπάρχουν χρήματα για απλές δαπάνες της καθημερινότητας, πότε παρουσιάζονται μακέτες για έργο αξίας 4,5 εκ. ευρώ. Τι ρευστά διαθέσιμα έχει τελικά το ταμείο του Δήμου Κορινθίων ;
Και μια λεπτομέρεια. Κομπάζει η πλειοψηφία ότι αυτό που είδαμε χτες έγινε με μηδενικό κόστος. Οι μισθοί του κ. Παπακυριάκου και οι εργατοώρες των υπηρεσιών που ασχολήθηκαν με τη μακέτα από την τσέπη του κ. Πνευματικού καλύπτονται ; Δεν είναι πόροι του δήμου αυτοί ;
Ή τα κερνάει κάποιος που δεν ξέρουμε τα έξοδα ; Καλό θα ήταν η δημοτική αρχή να σοβαρευτεί όσο είναι καιρός και τουλάχιστον να μην εξευτελίζει εργαλεία όπως η διαβούλευση τα οποία θα λειτουργήσουν όπως πρέπει και σωστά όταν στο Δήμο επιστρέψουμε στην κανονικότητα των εννοιών και φύγουμε από τη
διαθλαστική αντίληψη του κ. Πνευματικού που μετατρέπει σε ολοκληρωτισμό κάθε δημοκρατικό εργαλείο συμμετοχικότητας και διαλόγου.
Να ασχοληθεί με τις μεγάλες καθημερινές ανάγκες των δημοτών, με τις διαλυμένες παιδικές χαρές σε όλο το δήμο, με τα σχολειά που χρειάζονται παρεμβάσεις, με τα σοβαρά ζητήματα της ανάπτυξης και της αντιμετώπισης της
ανεργίας που μετεωρικά αυξάνεται στο δήμο μας και να μην προκαλεί τον κόσμο με μεγαλοϊδεατισμούς εκατομμυρίων ευρώ που προκαλούν την κοινωνία. Έτσι και αλλιώς
στις επόμενες εκλογές καμία βιτρίνα, όσο μεγάλη και να είναι δεν θα μπορεί να καλλωπίσει την πολυετή ανεπάρκειά της.
Τέλος, είναι προφανές πια και από τα λόγια που χρησιμοποίησε ο κ. Παπακυριάκος κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της μακέτας, ότι
το όραμα του κ. Πνευματικού για τον τόπο είναι απέραντα, ατελείωτα απλωμένα τραπεζοκαθίσματα, καφενέδες, ταχυφαγεία, ουζερί σε κάθε δρόμο, σε κάθε γωνιά της πόλης, σε κάθε πεζοδρόμιο, σε κάθε οδό. Προφανώς για να μπορεί να έχει ευρεία γκάμα επιλογών να «διαβουλεύεται» με τους λιγοστούς φίλους του.
Νομίζω ότι αξίζει στα παιδιά μας ένα καλύτερο μέλλον από αυτό.
Βασίλης Μπαλαφας | MA Τοπική και Περιφερειακή Ανάπτυξη και Αυτοδιοίκηση
